ສັດຕູພືດ

ແມງໄມ້
ພືດມີຄວາມດຶງດູດຕໍ່ແມງໄມ້ຕ່າງໆຫຼາຍຊະນິດ. ສັດຕູພືດບາງຊະນິດກໍ່ມາກິນ ຫຼື ດູດນໍ້າຫຼໍ່ລ້ຽງຜົນລະປູກຂອງທ່ານ. ບາງຊະນິດກໍ່ນໍາພະຍາດມາໃສ່ພືດ ແລະ ແຜ່ລະບາດການຕິດເຊື້ອໄປທົ່ວສວນ. ແຕ່ບໍ່ໝາຍຄວາມວ່າແມງໄມ້ທຸກໆ ຊະນິດຈະແມ່ນສັດຕູພືດທັງໝົດ! ເພາະມີແມງໄມ້ບາງຊະນິດກໍ່ເປັນແມງໄມ້ທີ່ມີປະໂຫຍດເຊິ່ງພວກມັນຈະຊ່ວຍໃນ ການປະສົມເກສອນຂອງດອກໄມ້ ແລະ ບາງຊະນິດກໍ່ຈະຂັບໄລ່ ແລະ ກິນແມງໄມ້ທີ່ເປັນສັດຕູພືດ.
ການພະຍາຍາມຊອກຫາສັດຕູພືດໃນສວນຂອງທ່ານບໍ່ໝາຍຄວາມວ່າທ່ານຕ້ອງກັງວົນ. ສັດຕູພືດເຫຼົ່ານີ້ກໍ່ມີຄວາມດຶງດູດຕໍ່ແມງໄມ້ທີ່ມີປະໂຫຍດເຊັ່ນກັນ. ສະນັ້ນ ໃນສວນຜັກປອດສານຜິດ ຫຼື ສວນຊີວະພາບ, ຕ້ອງຫຼີກເວັ້ນການໃຊ້ຢາປາບສັດຕູພືດ.ມັນເປັນສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ຈະຮັກສາຄວາມສົມດຸນລະຫວ່າງສັດຕູພືດ ແລະ ແມງໄມ້ທີ່ເປັນປະໂຫຍດ. ຕາມປົກກະຕິ, ໃນຊ່ວງໄລຍະທໍາອິດຂອງການເຮັດສວນ, ສັດຕູພືດຈະແຜ່ຂະຫຍາຍໄວກວ່ານັກລ່າຂອງມັນເຊິ່ງແມ່ນແມງໄມ້ທີ່ກິນສັດຕູພືດເປັນອາຫານ. ຈາກນັ້ນພວກມັນກໍ່ຈະກາຍເປັນບັນຫາໃນການຕິດເຊື້ອທີ່ຮຸນແຮງ, ແລະ ທ່ານ ອາດຈະຈໍາເປັນຕ້ອງຕໍ່ສູ້ກັບພວກມັນດ້ວຍການນໍາໃຊ້ຢາປາບສັດຕູພືດທີ່ເຮັດຈາກທໍາມະຊາດ. ໃນບາງກໍລະນີທ່ານ ອາດຈະພົບທັງສັດຕູພືດ ແລະ ແມງໄມ້ທີ່ເປັນປະໂຫຍດຢູ່ຜົນລະປູກຂອງທ່ານພ້ອມກັນ, ເຊິ່ງມັນເປັນການດີທີ່ສຸດທີ່ ຈະປ່ອຍໃຫ້ແມງໄມ້ທີ່ເປັນນັກລ່າໄດ້ເຮັດໜ້າທີ່ຂອງຕົນເອງ. ວິທີນີ້ຈະເປັນການຮັກສາວົງຈອນຂອງລະບົບນິເວດ ແລະ ກໍ່ເປັນການຫຼຸດພາລະຂອງທ່ານ! ສິ່ງທີ່ທ່ານຄວນຈະເຮັດກໍ່ຄື ໝັ່ນສັງເກດເບິ່ງຄວາມສົມດຸນລະຫວ່າງສັດຕູພືດ ແລະ ແມງໄມ້ທີ່ເປັນປະໂຫຍດ.

ສັດຕູພືດທົ່ວໄປ

ແມງລີ້ນໝາ ແລະ ຫອຍທາກ
ສັດທັງສອງຊະນິດນີ້ມີຮ່າງກາຍທີ່ເມືອກ ແລະ ອ່ອນນຸ້ມ. ຫອຍທາກຈະມີເປືອກຫຸ້ມ ແຕ່ແມງລີ້ນໝາບໍ່ມີ. ພວກມັນມັກກິນເບ້ຍ ແລະ ໃບອ່ອນຂອງ ພືດ. ເນື່ອງຈາກວ່າພວກມັນມັກເຄື່ອນໄຫວກາງຄືນ, ສະນັ້ນການເຄື່ອນທີ່ຂອງພວກມັນສາມາດຕິດຕາມໄດ້ຈາກຮອຍ ທາງທີ່ເປັນສີຄ້າຍຄືສີນໍ້າເງິນທີ່ພວກ ມັນປະໄວ້. ວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ຈະຈັດການກັບສັດຕູພືດພວກນີ້ກໍ່ຄືຄວບຄຸມໂດຍນໍາໃຊ້ວິທີທາງທໍາ ມະຊາດ. ສັດພວກນີ້ມັກເບຍ! ຖ້າທ່ານເອົາຈານ ແລະ ເຫຍັ້ນເບຍໃສ່ປະມານ 2 ຊັງຕີແມັດ ແລ້ວເອົາໄປວາງໄວ້, ໃນຕອນເຊົ້າທ່ານຈະເຫັນພວກມັນຈໍານວນຫຼາຍໂຕເຂົ້າມາຢູ່ໃນຈານເບຍ ແລະ ທ່ານກໍ່ສາມາດເກັບເອົາພວກມັນຢ່າງ ສະບາຍ.
















ບົ້ງ
ບົ້ງເປັນຕົວອ່ອນ ຫຼື ໜອນຂອງແມງກະເບື້ອ ແລະ ແມງເມົ່າ. ບົ້ງຈະສ້າງ “ຮອຍ” ຫຼື ເສັ້ນທາງນ້ອຍໆເວລາພວກມັນຄານ. ໂດຍປົກກະຕິແລ້ວ, ຈະ ພົບບົ້ງໃນຜັກກະລ່ຳປີ ເຊິ່ງພວກມັນຈະກັດກິນໃບກະລ່ຳປີ. ທ່ານສາມາດ
ຈັບບົ້ງໄດ້ດ້ວຍມືຢ່າງງ່າຍດາຍ ແລະ ປ່ອຍມັນກັບຄືນສູ່ທໍາມະຊາດທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກຈາກສວນຂອງຂອງທ່ານ. ລະມັດລະວັງໃນເວລາຈັບບົ້ງເພາະມີບົ້ງບາງຊະນິດມີຂົນທີ່ເປັນພິດ, ສະນັ້ນຄວນໃຊ້ອຸປະກອນຊ່ວຍ ແລະ ບໍ່ໃຫ້
ຈັບພວກມັນໂດຍກົງ.





ແມງງວງຊ້າງ
ແມງງວງຊ້າງມີລັກສະນະສະເພາະຄືມີດັງໂຄ້ງຍາວ. ມີລໍາຕົວຍາວປະມານ 1 ຊມ ແລະ ເປັນສີນໍ້າຕານປົນຂີ້ເຖົ່າ. ຕົວອ່ອນຈະມີຮູບຮ່າງຄືແມງລີ້ນໝາ. ພວກມັນຈະກັດໃບ, ຮາກ ແລະ ຍອດຂອງພືດໃຫ້ເປັນຮູ. ແມງງວງຊ້າງຈະຫາກິນຕອນກາງຄືນ ແລະ ນອນໃນດິນຕອນກາງເວັນລັກສະນະການທໍາລາຍຂອງແມງງວງຊ້າງ ແລະ ບົ້ງຈະຄ້າຍຄືກັນການກໍາຈັດແມງງວງຊ້າງຂ້ອນຂ້າງຍາກ. ວິທີໜຶ່ງແມ່ນເອົງໂຖທີ່ບັນຈຸເສດພືດຜັກປອດສານພິດ ແລະດິນວາງໃສ່ໂດຍປິ່ນຫົວໂຖລົງລຸ່ມ. ວິທີນີ້ຈະດຶງດູດແມງງວງຊ້າງເຂົ້າມານອນໃນຍາມກາງເວັນແລ້ວທ່ານກໍ່ສາມາດເກັບພວກມັນໄດ


ເພ້ຍ
ເພ້ຍສາມາດເປັນສີຂຽວ, ດໍາ, ນໍ້າຕານ ແລະ ແມ່ນແຕ່ສີສົ້ມ, ເພ້ຍມີຄວາມຍາວປະມານ 2 ຫາ 5 ມີລີແມັດ. ພວກມັນຂະຫຍາຍຕົວໄວໃນສະພາບອາກາດທີ່ແຫ້ງ ແລະ ອົບອຸ່ນກາບຂອງເພ້ຍມີນໍ້າຕານເຊິ່ງດຶງດູດໃຫ້ເກີດມີເຊື້ອລາຢູ່ຕາມດ້ານໜ້າຂອງໃບພືດ. ມົດກໍ່ມັກກາບຂອງເພ້ຍທີ່ມີນໍ້າຕານນີ້ຄືກັນ. ມົດຈະປົກປ້ອງເພ້ຍເຫຼົ່ານີ້ຈາກແມງໄມ້ທີ່ມີປະໂຫຍດ ແລະ ມົດກໍ່ຈະຂົນຍ້າຍເພ້ຍໄປຫາພືດຕົ້ນອື່ນໆ. ຖ້າມີການລະບາດຂອງເພ້ຍພຽງເລັກນ້ອຍ, ທ່ານສາມາດສີດນໍ້າອຸ່ນໃສ່ ຫຼື ລ້າງບ່ອນທີ່ຕິດເຊື້ອອອກຈາກພືດດ້ວຍນໍ້າສະບູ.




ແມງມີ່ຂາວ
ແມງມີ່ຂາວເປັນແມງໄມ້ນ້ອຍສີຂາວເຊິ່ງມັກຈະພົບຢູ່ກ້ອງໃບຂອງພືດເທົ່ານັ້ນ. ຖ້າຖືກລົບກວນພວກມັນຈະບິນອອກໄປເປັນຝູງ. ວິທີທີ່ງ່າຍທີ່ສຸດໃນການກວດຫາພວກມັນແມ່ນທ່ານພຽງແຕ່ສັ່ນພືດ ຂອງທ່ານຄ່ອຍໆ ແລ້ວສັງເກດເບິ່ງວ່າຈະມີແມງມີ່ຂາວບິນອອກໄປບໍ່. ທ່ານສາມາດປັດແມງມີ່ຂາວອອກຈາກພືດດ້ວຍນິ້ວມືຂອງທ່ານ ແລະ ໝັ່ນກວດກາເບິ່ງພືດທຸກໆ 3 ຫາ 4 ວັນ. ຕົວອ່ອນຂອງແມງມີ່ຂາວຈະນ້ອຍຫຼາຍ ຈົນທ່ານບໍ່ສາມາດເບິ່ງເຫັນດ້ວຍຕາເປົ່າ. ຫຼັງຈາກນັ້ນປະມານ 3 ຫາ 4 ວັນ ພວກມັນຈຶ່ງຈະໃຫຍ່ໃນຂະໜາດທີ່ສາມາດເບິ່ງເຫັນໄດ້ ແລະ ທ່ານກໍ່ສາມາດກໍາຈັດພວກມັນ.




ເພ້ຍຫອຍ
ເພ້ຍຫອຍມີຫຼາຍສາຍພັນ. ຕອນຍັງເປັນຕົວອ່ອນພວກມັນມັກຍ້າຍໄປມາຕະຫຼອດ, ສ່ວນໂຕໃຫຍ່ມັກພັກຢູ່ຕາມໃບ ແລະ ກ້ານຂອງພືດ,ບາງເທື່ອກໍ່ ຢູ່ໂຕດຽວ. ບາງເທື່ອກໍ່ຢູ່ເປັນກຸ່ມໂດຍພື້ນຖານແລ້ວເພ້ຍຫອຍເປັນແມງໄມ້
ປະເພດດູດນໍ້າຫຼໍ່ລ້ຽງຈາກພືດແລ້ວກໍ່ປະຄາບສີເຫຼືອງໄວ້ຕາມໃບຂອງພືດມັນ ເປັນແມງໄມ້ປະເພດກາບມີນໍ້າຕານທີ່ດຶງດູດເຊື້ອລາແລະມົດທ່ານສາມາດ ໃຊ້ແປງຊະນິດອ່ອນ, ສະບູ ແລະ ນໍ້າເຊັດຖູເພ້ຍຫອຍອອກຈາກພືດ. ຈົ່ງລະ ວັງບໍ່ໃຫ້ທໍາລາຍໃບຂອງພືດ. ທ່ານຍັງສາມາດເຮັດສ່ວນປະສົມລະຫວ່າງນໍ້າ ທໍາມະດາໜຶ່ງສ່ວນ ແລະ ເຫຼົ້າຂາວໜຶ່ງສ່ວນເຊັດເພ້ຍອອກ. ໃນກໍລະນີທີ່ມີ ການລະບາດທີ່ຮຸນແຮງ ທ່ານຈະຕ້ອງຊ້ນໍ້າປະສົມນີ້ເຊັດຖູຄືນອີກເທື່ອໜຶ່ງ.



ເພ້ຍແປ້ງ
ເພ້ຍແປ້ງຄືສັດຕູພືດທົ່ວໄປ, ທີ່ມີຮູບຊົງໄຂ່, ມີສີຂີ້ເຖົ່າຂາວອ່ອນນຸ້ມເບິ່ງຄືຍອງຝ້າຍ, ມີຄວາມຍາວປະມານ 2 ຫາ 5 ມີລີແມັດ. ສ່ວນໃຫຍ່ມັກພົບເຫັນພວກມັນຕາມກ້ອງໃບ ແລະ ພືດທີ່ປົ່ງໃໝ່. ຄືກັບເພ້ຍຫອຍ, ເພ້ຍແປ້ງ
ຈະຄາຍນໍ້າຫວານອອກມາ. ໃນກໍລະນີທີ່ມີການລະບາດທີ່ບໍ່ຮ້າຍແຮງ,ທ່ານສາມາດໃຊ້ກ້ານສໍາລີປັດ ແລະ ທໍາຄວາມສະອາດບ່ອນທີ່ພືດຕິດເຊື້ອດ້ວຍສະບູເພື່ອເອົາເພ້ຍແປ້ງທີ່ໃຫຍ່ອອກ.ໃນກໍລະນີທີ່ມີການລະບາດທີ່ຮຸນແຮງ,ທ່ານອາດຈະຕ້ອງເຮັດຊໍ້າອີກເທື່ອໜຶ່ງ.




ໄຮແມງມຸມແດງ (ແມງແດງ)
ໄຮແມງມຸມແດງສາມາດເບິ່ງເຫັນໄດ້ຍາກດ້ວຍສາຍຕາມະນຸດ (ມີຂະໜາດພຽງ 0.5 ຫາ 1 ມມ), ແຕ່ທ່ານສາມາດສັງເກດໄດ້ຈາກຈຸດທີ່ເປັນຄືແຜ່ນຟີມທີ່ຢູ່ຂ້າງລຸ່ມຂອງໃບພືດ ແລະ ຈຸດທີ່ມີສີເຫຼືອງຫາຂາວຢູ່ໜ້າໃບ. ພວກມັນຈະດູດນໍ້າຫຼໍ່ລ້ຽງ ແລະ ທໍາລາຍເຊວຂອງໃບພືດ. ນີ້ຈະສົ່ງຜົນໃຫ້ໃບເຫຼືອງ ແລະ ຕາຍ. ໄຮແມງມຸມແດງຕ້ອງການອາກາດແຫ້ງແລະ ຄວາມຊຸ່ມໜ້ອຍເພື່ອການແຜ່ພັນ. ໃນຕອນເຊົ້າຂອງລະດູແລ້ງ, ທ່ານສາມາດສີດພົ່ນ ນໍ້າໃສ່ປາຍ ແລະ ຂ້າງລຸ່ມຂອງໃບພືດເພື່ອປ້ອງກັນການລະບາດຂອງໄຮແມງມຸມແດງ.




ເພ້ຍໄຟ
ເພ້ຍໄຟແມ່ນແມງໄມ້ຊະນິດທີ່ມີປີກນ້ອຍໆ (ຍາວປະມານ 0,2 ຫາ 1 ມມ) ມີສີອອກຂີ້ເຖົ່າ. ຕາມປົກກະຕິພວກມັນ ມັກຈະຢູ່ຕາມກ້ອງໃບພືດ. ພວກມັນຈະດູດຜິວໜ້າຂອງໃບ ເພື່ອເອົານໍ້າຫຼໍ່ລ້ຽງ ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ເກີດມີບໍລິເວນສີນໍ້າເງິນທີ່ມີຈຸດນ້ອຍໆສີດໍາຢູ່ຕາມໃບພືດທ່ານສາມາດໃຊ້ຢາປາບສັດຕູພືດ ຈາກທໍາມະຊາດ ເຊັ່ນ ນໍ້າສະກັດຈາກຜັກທຽມເພື່ອຈັດການກັບເພ້ຍໄຟ.



ໜູ
ໜູຄືສັດທໍາລາຍເພາະພວກມັນມັກກັດກິນຕົ້ນພືດ, ໝາກ ແລະ ແກ່ນ. ຫ້າມເອົາຊີ້ນ ຫຼື ປາທຸກຊະນິດໃສ່ໃນຄອກຝຸ່ນບົ່ມ ເພາະມັນດຶງດູດໜູ. ປິດ ແລະ ປ້ອງກັນຄອກຝຸ່ນບົ່ມໃຫ້ດີເພື່ອບໍ່ໃຫ້ໜູເຂົ້າໄດ້. ຖ້າມີໜູຫຼາຍ, ໃຊ້ ແຮ້ວຈັບພວກມັນ. ຢ່າໃຊ້ສານເບື່ອໜູເພາະມັນຈະເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ພືດ ແລະ ຄົນ!