ເຫັດຫອມ

ເຫັດ​ຫອມ​ເປັນ​ທີ່​ຮູ້­ຈັກ ແລະ ນິ­ຍົມ​ກັນ​ບໍ­ລິ­ໂພກ​ມາ​ຫຼາຍ​ສັດ­ຕະວັດ​ຂອງ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ຊາວ​ຈີນ ແລະ ຍີ່­ປຸ່ນ ເພາະ​ນອກ­ຈາກ​ຈະ​ມີ​ລົດຊາດ​ແຊບ ແລະ ມີ​ກິ່ນ​ຫອມ ຍັງ​ມີຄຸນ­ຄ່າ​ທາງ​ໂພ­ຊະ​ນາ​ການ​ສູງ, ມີຄຸນ­ສົມ­ບັດ​ທາງ​ຢາ ເປັນ​ຢາ​ອາ­ຍຸວັດ­ທະ­ນະ​ໜຶ່ງຈາກ​ການ​ຄົ້ນ­ຄວ້າລະ­ຫວ່າງ​ສະ​ຖາ​ບັນ​ຄົ້ນ­ຄວ້າ​ແຫ່ງຊາດ​ຍີ່­ປຸ່ນ ແລະ ມະ­ຫາ­ວິ­ທະ­ຍາ­ໄລຂອງ​ລັດ​ເຊົ້າ​ແຄ​ໂລ​ໄລ​ນາ ສະ­ຫະລັດ​ອາ­ເມ­ລິ­ກາ ພົບ​ວ່າ​ເຫັດ​ຫອມ​ມີສານ​ພິ­ເສດ ທີ່​ເປັນ​ປະ­ໂຫຍດ​ຕໍ່​ຮ່າງກາຍ​ຂອງ​ມະ­ນຸດ​ເຊັ່ນ: ສານ​ເລັນ​ຕິແນນ (Lentinan) ສານ​ອີ​ລີ​ດີທາ​ນິນ (eritadinin) ແລະ ສານເອ​ຊີ-ທູ​ພີ (AC-2P) ທີ່​ມີ​ປະ ສິດ­ທິ​ພາບ​ໃນ​ການ​ຕໍ່­ຕ້ານ​ມະ​ເຮັງ, ຫຼຸດ​ໄຂ­ມັນ​ໃນ​ເສັ້ນ­ເລືອດ ແລະ ຕໍ່ຕ້ານ​ເຊື້ອ​ໄວ​ຣັສ​ບາງ​ຊະ­ນິດ​ເຊັ່ນ: ໄຂ້​ຫວັດ ດັ່ງ­ນັ້ນເຫັດ​ຫອມ​ຈິ່ງ​ເປັນທີ່​ນິ­ຍົມ​ຂອງ​ຜູ້​ບໍ­ລິ­ໂພກ​ເປັນ​ສ່ວນຫຼາຍ.

    ເຫັດ​ຫອມ​ເກີດ​ເອງ​ຕາມ​ທຳ​ມະຊາດ​ຈະ​ອອກ­ດອກ​ສະ­ເພາະ​ລະ­ດູການເຮັດ​ໃຫ້​ບໍ່​ພຽງ­ພໍ​ກັບ​ຄວາມຕ້ອງ­ການ​ຂອງ​ຜູ້​ບໍ­ລິ­ໂພກ, ສະ­ນັ້ນ ຈິ່ງ​ມີ​ການ​ສຶກ​ສາ​ຄົ້ນ­ຄວ້າ​ຫາ​ວິ­ທີການ​ປູກ  ແລະ ພັດ­ທະ­ນາ​ມາເລື້ອຍໆ​ຈົນ​ເຖິງ​ປະ­ຈຸ​ບັນ​ໄດ້​ມີ​ການ ກຳ​ມະ​ວິ­ທີ​ການ​ປູກ​ທີ່​ງ່າຍ​ບໍ່​ສະ­ຫຼັບຊັບ­ຊ້ອນ ແລະ ສາ­ມາດ​ປູກ​ໄດ້​ຕະຫຼອດ​ປີ ດັ່ງ​ຕໍ່​ໄປ​ນີ້:

ການ​ປູກ​ໃສ່​ທ່ອນ​ໄມ້:

ໄມ້​ທີ່ໃຊ້​ປູກ​ເຫັດ​ຫອມ​ມີ​ຫຼາຍ​ຊະ­ນິດ ມີທັງ​ເນື້ອ​ແຂງ ແລະ ເນື້ອ​ອ່ອນ, ໄມ້ທີ່​ໃຊ້​ປູກ ແລະ ໃຫ້​ຜົນ​ຜະ­ລິດ​ສູງໄດ້­ແກ່ ໄມ້​ຕະ­ກູນ​ໂອກ (ຕົ້ນ​ໝາກກໍ່ ແລະ ຕົ້ນ​ເພົາ) ເຊິ່ງ​ມີ​ຂັ້ນ​ຕອນການ​ປູກ​ຄື ກະ­ກຽມ​ຕັດ​ໄມ້​ໃຫ້​ເປັນທ່ອນໆ​ຍາວ​ປະ­ມານ​ທ່ອນ​ລະ 100ຊັງ​ຕີ​ແມັດ, ຂະ­ໜາດ​ເສັ້ນ​ຜ່າ​ສູນກາງ 5ຊັງ​ຕີ​ແມັດ​ຂຶ້ນ​ໄປ, ລະ­ວັງ ບໍ່​ໃຫ້​ເປືອກ​ຊ້ຳ, ຈີກ, ແຕກ ຫຼື ຫຼຸດອອກ ຖ້າ​ໄມ້​ນັ້ນ​ຊຸ່ມ​ນ້ຳ​ຫຼາຍ​ໃຫ້ຕາກ­ແດດ​ໄວ້​ປະ­ມານ  15-30ວັນ, ຈິ່ງ​ນຳ​ມາ​ໃສ່​ເຊື້ອ.

ການ​ໃສ່​ເຊື້ອ:

ໃຫ້​ເຈາະ​ຮູ​ໃສ່ທ່ອນ​ໄມ້​ດ້ວຍ​ສິ່ວ ຫຼື ສະ​ຫວ່ານເປັນ​ແຖວ​ຕາມ​ລວງ​ຍາວ​ຂອງທ່ອນ​ໄມ້​ຫ່າງ​ກັນ​ປະ­ມານ 7 ຊັງ​ຕີແມັດ ຂະ­ໜາດ​ຂອງ​ຮູ​ກວ້າງ 1 ຊັງຕີ​ແມັດ ແລະ ເລິກ 2,5 ຊັງ​ຕີ​ແມັດ, ນຳ​ເຊື້ອ​ເຫັດ​ທີ່​ເຮັດ​ດ້ວຍ​ຂີ້​ເລື່ອຍ ໃຫ້​ເປັນ​ຕ່ອນ​ສີ່​ລ່ຽມ​ຂະ­ໜາດ​ໃກ້ຄຽງ​ກັບ​ຮູ​ທີ່​ເຈາະ​ໄວ້ ແລ້ວ​ໃສ່ເຊື້ອ​ເຫັດ​ເກືອບ​ເຕັມ​ຮູ​ອັດ​ຝາ​ເປືອກໄມ້​ໄວ້ ແລະ ຕອກ​ໃຫ້​ແໜ້ນ​ແນບ​ຕິດກັບ​ເປືອກ​ທ່ອນ​ໄມ້, ເມື່ອ​ໃສ່​ເຊື້ອເຫັດ​ທົ່ວ​ທຸກ​ຮູ​ແລ້ວໃຫ້​ນຳ​ເອົາທ່ອນ​ໄມ້​ໄປ​ກອງ​ໄວ້​ກ້ອງ​ຕົ້ນ­ໄມ້ ຫຼື ໃນ​ຮົ່ມ.

ການ​ບົວ­ລະ­ບັດ​ຮັກ­ສາ: 

ຂະ­ນະລໍ­ຖ້າ​ການ​ຈະ­ເລີນ​ເຕີບ​ໂຕ​ຂອງ​ເຊື້ອເຫັດ​ນັ້ນ ຕ້ອງ​ໝັ່ນ​ບົວ­ລະ­ບັດຮັກສາ​ຄວາມ​ຊຸ່ມ​ຂອງ​ເນື້ອ​ໄມ້ (ບໍ່​ໃຫ້ ໄມ້​ແຫ້ງ) ດ້ວຍ​ການ​ຫົດ​ນ້ຳ​ຢ່າງສະ​ໝ່ຳ​ສະ­ເໝີ    ແລະ   ເບິ່ງ­ແຍງເລື່ອງ​ຄວາມ​ສະ­ອາດ, ລະ­ວັງບໍ່​ໃຫ້​ປວກ ຫຼື ແມງ­ໄມ້​ມາ​ທຳລາຍ​ທ່ອນ​ໄມ້ ແລະ ຄວນ​ຍ້າຍທ່ອນ​ໄມ້​ປະ­ມານ​ເດືອນ​ລະ​ຄັ້ງ ໂດຍ​ສະ­ຫຼັບ​ທ່ອນ​ໄມ້​ທີ່­ຢູ່​ດ້ານເທິງ-ລົງ​ລຸ່ມ ທັງ​ນີ້​ກໍ່​ເພື່ອ​ເຮັດ​ໃຫ້ຄວາມ​ຊຸ່ມ​ໃກ້​ຄຽງ​ກັນ ແລະ ເປັນການ​ກະ​ຕຸ້ນ​ໃຫ້​ເຊື້ອ​ເຫັດ​ຈະ­ເລີນເຕີບ​ໂຕ​ທົ່ວ​ທັງ​ທ່ອນ​ໄມ້.

ການ​ອອກ­ດອກ:

ເຊື້ອ​ເຫັດ​ຈະເລີນ​ເຕີບ​ໂຕ​ທົ່ວ​ທັງ​ທ່ອນ​ໄມ້​ຈະ​ໃຊ້ເວ­ລາ 3-6 ເດືອນ ເມື່ອ­ນັ້ນ​ເຊື້ອເຫັດ​ກໍ່​ຈະ​ເລີ່ມ​ສ້າງ​ຕຸ່ມ​ດອກ ແລະ ອອກ­ດອກ​ເປັນ​ໄລ­ຍະໆ​ຕາມຄວາມ​ເໝາະ​ສົມ​ຂອງ​ອຸນ­ຫະ­ພູມ ແລະ ຄວາມ​ຊຸ່ມ​ໃນ​ອາ­ກາດເພື່ອ ເຮັດ​ໃຫ້​ເຊື້ອ​ເຫັດ​ໃຫ້​ຜົນ​ຜະ­ລິດຫຼາຍ ແລະ ອອກ­ດອກ​ໄດ້​ຕະ­ຫຼອດປີ ຄວນ​ໃຊ້​ວິ­ທີ​ການ​ກະ​ຕຸ້ນ ຫຼື ປ່ຽນ­ແປງ​ສະ­ພາບ​ແວດ​ລ້ອມ​ຕາມຄວາມ​ຕ້ອງ­ການ​ເຊັ່ນ:  ການ​ສັ່ນ​ສະເທືອນ, ການ​ເຮັດ​ໃຫ້​ເຢັນ ແລະ ການ​ເພີ່ມ​ຄວາມ​ຊຸ່ມ​ພາຍ​ໃນ​ທ່ອນໄມ້​ໃຫ້​ຫຼາຍ​ກວ່າ​ປົກ­ກະ­ຕິ​ກໍ່​ຈະ​ເຮັດໃຫ້​ເຊື້ອ​ເຫັດ​ສ້າງ​ດອກ​ໄດ້​ດີ.

ວິ­ທີ​ການ​ປູກ​ໃນ​ຂີ້​ເລື່ອຍ ແລະ ບັນ­ຈຸ​ຖົງ

ໃຊ້​ຂີ້​ເລື່ອຍ​ປະ­ສົມ​ກັບ​ອາຫານ​ເສີມ ຕາມ​ດ້ວຍ​ນ້ຳ ແລ້ວ​ຄົນໃຫ້​ເຂົ້າ­ກັນ​ໃນ​ຄວາມ​ຊຸ່ມ​ປະ­ມານ 65%, ບັນ­ຈຸ​ສ່ວນ​ປະ­ສົມ​ໃນ​ຖົງພຣາ​ສ​ຕິກ​ຈົນ​ຮ້ອນ ແລ້ວ​ອົບ​ຂ້າເຊື້ອ.

    ການ​ໃສ່​ເຊື້ອ:ແມ່ນ​ໃຊ້​ເຊື້ອເຫັດ​ທີ່​ລ້ຽງ​ແກ່ນ​ແມັດ​ເຂົ້າ​ຝ້າງ ຫຼື ຂີ້​ເລື່ອຍ​ໃສ່​ລົງ​ໄປ​ໃນ​ຖົງ​ຂີ້​ເລື່ອຍທີ່​ອົບ​ຂ້າ​ເຊື້ອ (ທີ່​ເຢັນ​ແລ້ວ) ຈາກນັ້ນ​ນຳ­ໄປ​ວາງ​ໄວ້​ໃນ​ຊັ້ນ​ຂອງ​ໂຮງເຮືອນ, ເພື່ອ​ໃຫ້​ເຊື້ອ​ເຫັດ​ເພີ່ມ​ການຈະ­ເລີນ​ເຕີບ​ໂຕ​ຈົນ​ທົ່ວ​ຖົງ.

    ການ​ບົວ­ລະ­ບັດ​ຮັກ­ສາ:ຕ້ອງໝັ່ນ​ເບິ່ງ­ແຍງ​ໂຮງ​ເຮືອນ​ໃຫ້​ສະອາດ, ຮັກ­ສາ​ອຸນ­ຫະ­ພູມ​ໃນ​ໂຮງເຮືອນ​ບໍ່​ໃຫ້​ສູງ​ເກີນ​ໄປ ແລະ ບໍ່ຄວນ​ຫົດ​ນ້ຳ​ໃສ່​ຖົງ​ຂີ້​ເລື່ອຍ.

     ການ​ອອກ­ດອກ: ເມື່ອ​ເຫັດ​ຈະເລີນ​ເຕີບ​ໂຕ​ໄດ້ 3-6 ເດືອນ, ເຊື້ອເຫັດ​ກໍ່​ພ້ອມ​ຈະ​ອອກ­ດອກ ສັງ­ເກດໄດ້​ຈາກ​ກ້ອນ​ເຊື້ອ​ເຫັດ​ຈະ​ມີ​ເປືອກປ່ຽນ​ເປັນ​ສີ­ນ້ຳ­ຕານ ແລະ ມີ​ຕຸ່ມຂຶ້ນ​ມາ​ຈາກ​ເປືອກ​ກ້ອນ, ເນື້ອ​ເຫັດຈະ​ອອກ­ດອກ​ເປັນ​ໄລ­ຍະໆ ແລະ ຈະ​ບັງ­ຄັບ​ໃຫ້​ອອກ­ດອກ​ໄດ້​ເຊັ່ນດຽວ​ກັບ​ການ​ປູກ​ໃສ່​ທ່ອນ​ໄມ້.