ຂະແໜງກະສິກຳຂອງລາວ ບຸກບືນໃຫ້ມີບາດກ້າວໃໝ່ດ້ານຜົນເກັບກ່ຽວການຜະລິດ, ຕາມຂໍ້ມູນຮູ້ວ່າ: ໃນປະຈຸບັນບ້ານເຮົາສາມາດຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ມີເຕັກນິກວິຊາການ ໃນການຍົກສະມັດຖະພາບເຂົ້າໃຫ້ໄດ້ຫຼາຍຂຶ້ນ ໂດຍການນຳໃຊ້ຝຸ່ນຈາກທຳມະຊາດ ແລະ ຝຸ່ນວິທະຍາສາດ ເປັນຕົວຊ່ວຍໃຫ້ໄດ້ຄາດໝາຍ 4 ໂຕນຕໍ່ເຮັກຕາ.
ຂໍ້ມູນຂອງລັດຖະບານທີ່ທ່ານ ວິໄລວັນ ພົມເຂ ລັດຖະມົນຕີວ່າການກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ແຈ້ງຕໍ່ກອງປະຊຸມສະພາໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ນັບແຕ່ປີ 2000 ເປັນຕົ້ນມາ ສປປ ລາວ ສາມາດຜະລິດເຂົ້າໄດ້ກຸ້ມກິນມີສ່ວນແຮໄວ້ ແລະ ຂາຍອອກຕາມຊາຍແດນ ຈຳນວນໜຶ່ງແມ່ນຍ້ອນມີປັດໄຈຕອບສະໜອງທີ່ດີ ໃນເວລາດຽວກັນກໍຍັງມີຫຼາຍປັດໄຈທີ່ຕ້ອງເອົາ ໃຈໃສ່ເປັນຕົ້ນການນຳໃຊ້ຝຸ່ນຊະນິດຕ່າງໆ (ຝຸ່ນທຳມະຊາດ ແລະ ຝຸ່ນວິທະຍາສາດ) ຍັງບໍ່ທັນຖືກເຕັກນິກ, ສະແດງໃຫ້ເຫັນໃນໄລຍະຜ່ານມາ ການນຳໃຊ້ຝຸ່ນວິທະຍາສາດບໍ່ເຖິງ 10 ກິໂລຕໍ່ເຮັກຕາ (ຕາມຕົວເລກສະຖິຕິສຳຫຼວດປີ 2012Œ-2013). ແນວໃດກໍດີ ການຈະເຮັດໃຫ້ຜົນຜະລິດເຂົ້າເພີ່ມຂຶ້ນ ພວກເຮົາຕ້ອງໄດ້ຄົ້ນຄວ້າຮອບດ້ານ ໂດຍສະເພາະມີແນວພັນປັບປຸງ, ປູກໃນເຂດດິນດີ, ມີການນຳໃຊ້ເຕັກນິກທົ່ວໄປ ແລະ ເຕັກນິກສະເພາະພ້ອມດຽວກັນນີ້ ຕ້ອງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ບົວລະບັດຮັກສາ.
ການປັບປຸງຄຸນນະພາບຂອງດິນໂດຍວິທີການນຳໃຊ້ຝຸ່ນຄອກ, ຝຸ່ນບົ່ມ ຫຼື ປຸ໋ຍເຄມີ ຕາມອັດຕາທີ່ເໝາະສົມເຊັ່ນ: ຝຸ່ນຄອກປະມານ 5 ໂຕນຕໍ່ເຮັກຕາ ຫຼື ເທົ່າທີ່ເຮັດໄດ້ຕາມເງື່ອນໄຂຕົວຈິງຂອງທ້ອງຖິ່ນ ຫຼື ໃສ່ຝຸ່ນວິທະຍາສາດປະມານ 100 ກິໂລຕໍ່ເຮັກຕາ, ການຮັບປະກັນທາງດ້ານນ້ຳ ແລະ ການຄວບຄຸມນ້ຳໃນເວລາທີ່ເໝາະສົມ, ນຳໃຊ້ແນວພັນ ປັບປຸງທີ່ເໝາະສົມກັບພື້ນທີ່ ແລະ ສະພາບດິນ, ນຳໃຊ້ເຕັກນິກທີ່ເໝາະສົມກັບ ແຕ່ລະສະພາບພື້ນທີ່ ແລະ ເງື່ອນໄຂຕົວຈິງເປັນຕົ້ນການນຳໃຊ້ເຕັກນິກ ນາຫວ່ານ, ນາຢອດ, ເຕັກນິກກ້າກີບດຽວ, ນາດຳໂດຍການນຳໃຊ້ເຄື່ອງມື,ກົນຈັກທີ່ທັນສະໄໝແທນແຮງງານຄົນ, ຄວາມດຸໝັ່ນ ແລະ ເອົາໃຈໃສ່ບົວລະບັດຮັກສາ ໃຫ້ຖືກຕ້ອງຕາມເຕັກນິກວິຊາການ ການຍົກສະມັດຖະພາບ, ການເຮັດກະເສດສຸມໃສ່ກັບນະໂຍບາຍສົ່ງເສີມທີ່ເໝາະສົມ, ການຮັບປະກັນທາງດ້ານລາຄາ ແລະ ການຕະຫຼາດ ລວມທັງການສົ່ງເສີມການເຂົ້າຮ່ວມຂອງຜູ້ປະກອບການຮອບດ້ານເພື່ອເປັນແຮງຈູງໃຈໃນການຜະລິດ. ແຕ່ການຍົກຜະລິດຕະພາບຍັງເຮັດໄດ້ພຽງບາງໃນເຂດຈຸດສຸມ ແລະ ບາງທ້ອງຖິ່ນເທົ່ານັ້ນເຊັ່ນ: ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນຢູ່ເຂດທ່າພະŒໜອງພົງ ໄດ້ປະມານ 5 ໂຕນຕໍ່ເຮັກຕາ, ເຂດນ້ຳຫຸມ ແລະ ນ້ຳຊ່ວງໄດ້ປະມານ 4-Œ5 ໂຕນຕໍ່ເຮັກຕາ, ເຂດເມືອງໜອງບົກ ແລະ ມະຫາໄຊ ແຂວງຄຳມ່ວນ ໄດ້ປະມານ 5-Œ6 ໂຕນຕໍ່ເຮັກຕາ ແລະ ເຂດແຂວງອື່ນໆ ແຕ່ບາງເຂດ, ບາງທ້ອງຖິ່ນ ຍັງມີຂອບເຂດຈຳກັດ, ການສົ່ງເສີມຍັງບໍ່ທັນແຂງແຮງ ແລະ ບໍ່ທັນກວ້າງຂວາງ.
ສະນັ້ນ ເພື່ອຢາກເຮັດໃຫ້ມີການຍົກ ຜະລິດຕະພາບເຂົ້າໃຫ້ຂະຫຍາຍອອກສູ່ທາງກວ້າງລັດຕ້ອງຊອກຫາຕະຫຼາດເຂົ້າໃຫ້ແນ່ນອນ ພ້ອມທັງຄ້ຳປະກັນລາຄາໃຫ້ຜູ້ຜະລິດມີຜົນກຳໄລ, ຜະລິດຕາມຄວາມຕ້ອງການຕະຫຼາດ, ຊ່ວຍຫຼຸດຜ່ອນຕົ້ນທຶນການຜະລິດ ໂດຍສົ່ງເສີມການ ນຳໃຊ້ກົນຈັກກະສິກຳຫຼຸດຜ່ອນແຮງງານ; ສ້າງຂະບວນການສົ່ງເສີມການຜະລິດເຂົ້າໃຫ້ເປັນສິນຄ້າຢ່າງມີຈຸດສຸມ, ຫັນໂຄງການຊົນລະປະທານໃຫ້ເປັນ ໂຄງການຊົນລະກະເສດ ເພື່ອຜະລິດເຂົ້າເປັນສິນຄ້າໝາຍຄວາມວ່າຕ້ອງລົງທຶນໃສ່ວຽກສົ່ງເສີມການຜະລິດ, ເອື້ອອຳນວຍການຄ້າຕິດພັນກັບການກໍ່ສ້າງຊົນລະປະທານ, ເບື້ອງຕົ້ນທຶນກຳນົດເອົາເຂດທີ່ມີທ່າແຮງ, ດິນມີຄຸນນະພາບດີ, ມີເງື່ອນໄຂໃນການນຳໃຊ້ນ້ຳສະດວກຂຶ້ນ.
ການສົ່ງເສີມຜູ້ປະກອບການ, ຜູ້ຜະລິດ, ກຸ່ມຜູ້ຜະລິດ, ກຸ່ມໂຮງສີເຂົ້າຮ່ວມໃນແຕ່ລະເຂດຈຸດສຸມ, ນອກນັ້ນ ຕ້ອງໄດ້ສົ່ງເສີມຜູ້ປະກອບການຝຸ່ນປຸ໋ຍ ແລະ ອຸປະກອນເຄື່ອງມື, ສົ່ງເສີມໃຫ້ມີການ ຜະລິດຝຸ່ນຊີວະພາບ ແລະ ຝຸ່ນວິທະຍາສາດ ຢູ່ພາຍໃນປະເທດໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ ແຕ່ໃນຄວາມເປັນຈິງບັນດາກົນຈັກ ແລະ ຝຸ່ນວິທະຍາສາດແມ່ນນຳເຂົ້າຈາກຕ່າງປະເທດ ຊຶ່ງຖ້າຄິດໄລ່ຄວາມຕ້ອງການງົບປະມານໃນການຊື້ຝຸ່ນປຸ໋ຍ ເພື່ອນຳໃຊ້ເຂົ້າໃນການຜະລິດໃນແຕ່ລະປີ ປະ ມານ 24 ຕື້ກີບ ແຕ່ນັ້ນກໍບໍ່ພຽງພໍກັບຄວາມຕ້ອງການຕົວຈິງ, ພ້ອມດຽວກັນຕ້ອງກຳນົດນະໂຍບາຍເສດຖະກິດຊຸກຍູ້ການຜະລິດສິນຄ້າ ເພື່ຶອເຮັດໃຫ້ເຂົ້າຂອງລາວມີຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນໄດ້, ມີຄຸນນະພາບດີ, ມີຕົ້ນທຶນການຜະລິດຕ່ຳ ເປັນຕົ້ນແມ່ນດອກເບ້ຍເງິນກູ້ທີ່ເໝາະສົມລວມເຖິງການກຳນົດລາຄາກະແສໄຟຟ້າຊົນລະປະທານນຳ.
ບໍ່ພຽງເທົ່ານັ້ນ ລັດຍັງຕ້ອງສົ່ງເສີມໃຫ້ມີໂຮງງານຜະລິດຝຸ່ນຊີວະພາບ, ຝຸ່ນວິທະຍາສາດ, ໂຮງງານຜະລິດເຄື່ອງມືອຸປະກອນຮັບໃຊ້ການຜະລິດພາຍໃນປະເທດໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນເພື່ອຕອບສະໜອງໃຫ້ແກ່ການຜະລິດ ແລະ ຫຼຸດຜ່ອນການນຳເຂົ້າ ລວມທັງຫຼຸດຕົ້ນທຶນໃນການຜະລິດໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນອີກດ້ວຍ.
No comments:
Post a Comment
ສະແດງຄວາມຄິດເຫັນ ຫລື ຄຳຂອບໃຈ ເພື່ອເປັນກຳລັງໃຈໃຫ້ຄົນຂຽນ