ຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດ

ສປປ ລາວ ຕັ້ງຢູ່ໃຈກາງຂອງແຫຼມອິນດູຈີນ ມີເນື້ອທີ່ 236.800 ກິໂລຕາ​ແມັດ, ໃນນັ້ນ ເນື້ອທີ່ດິນ ຢູ່ລະດັບຄວາມສູງແຕ່ 70 ຫາ 200 ແມັດ ກວມເອົາປະມານ 20% ແລະ ເນື້ອທີ່ດິນ ຢູ່ລະດັບຄວາມສູງແຕ່ 200 ຫາ 2.820 ແມັດ ກວມເອົາ 80% ທຽບໃສ່ລະດັບນໍ້າທະເລ. ຕັ້ງຢູ່ເຂດອາກາດຮ້ອນຊຸ່ມ ມີລົມເຂດຮ້ອນ ເໝາະສົມແກ່ ການປູກຝັງແລະລ້ຽງສັດ. ພູມອາກາດແບ່ງອອກເປັນສອງລະດູການຄື ລະດູແລ້ງເລີ່ມແຕ່ເດືອນພະຈິກ ຫາ ເມສາ ແລະ ລະດູຝົນ ເລີ່ມແຕ່ເດືອນພຶດສະພາ ຫາ ຕຸລາ, ປະລິມານນ້ຳຝົນສະເລ່ຍໝົດປີ 1,810 ມມ. ອຸ່ນຫະພູມສະເລ່ຍຕໍ່າສຸດ 20 ອົງສາ ແລະ ອຸ່ນຫະພູມສະເລ່ຍສູງສຸດ 30.4 ອົງສາ (2006 ຫາ 2011). ຄວາມຊຸ່ມຊື່ນອາກາດສະເລ່ຍຕໍ່າສຸດ 55.8% ສູງສຸດ 91.5%.      

    

ພູມສັນຖານແບ່ງອອກເປັນ 3 ເຂດຄື: ເຂດພູດອຍ, ພູພຽງ ແລະທົ່ງພຽງ. ຊຶ່ງເຂດທົ່ງພຽງກວມເອົາ1/3, ຊຶ່ງເປັນແຫຼ່ງຕົ້ນຕໍໃນການຜະລິດພືດສະບຽງອາຫານ ແລະພືດສິນຄ້າ. ໃນນັ້ນ, ເນື້ອທີ່ດິນກະສິກໍາ ສວ່ນຫຼາຍແມ່ນນອນຢູ່ໃນ 7 ທົ່ງພຽງໃຫ່ຍ ຊຶ່ງມີທ່າແຮງຂະຫຍາຍເນື້ອທີ່ທຳການຜະລິດໄດ້. ເຂດພູດອຍ ແລະ ພູພຽງ ກວມເອົາ 2/3 ຊຶ່ງມີຂໍ້ຈຳກັດໃນການຂະຫຍາຍເນື້ອທີ່ການຜະລິດ ເປັນສາເຫດໃຫ້ເກີດການຂາດແຄນສະບຽງອາຫານ ແລະຍັງພົບຂໍ້ຫຍຸ້ງຍາໃນການ ຂະຫຍາຍໂຄງລ່າງພື້ນຖານ ໂດຍສະເພາະແມ່ນເສັ້ນທາງຄົມມະນາຄົມ, ເປັນຜົນສະທ້ອນຕໍ່ການຈໍລະຈອນແຈກຍາຍສະບຽງອາຫານ ບໍ່ພຽງພໍຕາມຄວາມຕ້ອງການ.

ໂຄງປະກອບຂອງດິນ ກະສິກຳສວ່ນໃຫ່ຍ 68% ເປັນດິນຊາຍ, ຕົມແກມຊາຍ, ແລະ ຊາຍແກມຕົມ. ຈາກການວິເຄາະສະພາບຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງຊັ້ນດິນປູກຝັງ ໃນລະດັບເລິກຈາກໜ້າດິນ 0.2 ແມັດ ພົບວ່າ 80% ຂອງດິນຢູ່ໃນພາກກາງ ແລະພາກໃຕ້ ເປັນດິນທີ່ບັນຈຸອິນຊີວັດຖຸ ໃນລະດັບຕໍ່າກວ່າ 2%, ແລະ 87% ຂອງດິນ ມີຄວາມເປັນກົດເປັນດ່າງຕໍ່າກວ່າ pH 5,5. ແຕ່ກົງກັນຂ້າມ ຢູ່ໃນເຂດພາກເໜືອ 80% ເປັນດິນຕົມ ແລະ ດິນໜຽວ ທີ່ມີຄວາມອຸດົມສົມບູນສູງກວ່າ, ຊຶ່ງ 66% ຂອງດິນບັນຈຸອິນຊີວັດຖຸຫຼາຍກວ່າ 2% ແລະ 52% ຂອງດິນ ມີຄວາມເປັນກົດເປັນດ່າງໃນລະດັບສູງກວ່າ pH 5,5.

ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ ເຫັນວ່າ ປະເທດເຮົາແມ່ນມີພູສັນຖານ ແລະພູມອາກາດ ທີ່ເໝາະສົມ ໃຫ້ແກ່ການປູກພືດກະສິກໍາຫຼາຍຊະນິດ. ແຕ່ຍ້ອນຈຸດພິເສດພູູມສັນຖານ ໃນເຂດພູດອຍ ແລະທົ່ງພຽງມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນ ຈິ່ງເຮັດໃຫ້ມີຂໍ້ຈຳກັດ ໃນການຂະຫຍາຍການຜະລິດກະສິກຳ ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ການປູກພືດ, ພື້ນຖານໂຄງລ່າງຈຳກັດ ເປັນຕົ້ນແມ່ນເສັ້ນທາງຄົມມະນາຄົມ ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການຂົນສົ່ງປັດໄຈການຜະລິດ, ຈໍລະຈອນ, ຈຳໜ່າຍ ແລະແຈກຢາຍ ຜົນຜະລິດພືດເຂົ້າເຖິງຕະຫຼາດ.