ກົນໄກນະໂຍບາຍການ​ຜະລິດ​ເຂົ້າ​

ກົນໄກປະສານງານ ໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດນະໂຍບາຍ ການ​ຜະລິດ​ເຂົ້າ​

• ສະເໜີເຂົ້າ ໃຫ້ເປັນພືດຍຸດທະສາດຂອງ​ຊາດ ແລະ ລັດຖະບານ ຄຸ້ມຄອງໂດຍກົງ(ບັນຈຸ​ໃນ​ວາລະ​ແຫ່ງ​ຊາດ);
• ຄົ້ນຄວ້າສ້າງຕັ້ງ ຄະນະກໍາມະການບໍລິຫານ ແລະ ຊີ້ນໍາເຂົ້າ ໃນລະດັບຊາດ (National rice Board) ​ແລະ ລະດັບ​ທ້ອງ​ຖິ່ນ  ເພື່ອເປັນຜູ້ກໍານົດນະໂຍບາຍ, ຍຸດທະສາດ ແລະ ແຜນປະຕິບັດງານໃນແຕ່ລະໄລຍະ;
• ກໍານົດບົດບາດໜ້າທີ່ ແລະ ຄວາມຮັບຜິດຊອບ ລະຫວ່າງຂະແໜງການ ແລະ ພາກສ່ວນຕ່າງໆ ຢ່າງຈະແຈ້ງ ລວມທັງພາກລັດ, ຜູ້ປະກອບການ, ສະຖາບັນການເງິນ ແລະ ຜູ້ຜະລິດ. ​ໃນ​ນີ້​, ສໍາລັບ​ພາກ​ລັດຈະ​ເຮັດ​ບົດບາດໜ້າທີ່​ຕົ້ນຕໍ 5 ຢ່າງຄື

1.    ຊ່ວຍ​ສ້າງ​ຄວາມ​ເຂັ້ມ​ແຂງ​ໃຫ້ການ​ຈັ້ດ​ຕັ້ງ​ກຸ່ມ​ການ​ຜະລິດ,ສະມາຄົມ ​ແລະ ສະຫະກອນ​ໃຫ້​ສາມາດ​ຮູ້​ຄຸ້ມ​ຄອງ, ​ໄລ່​ລຽງການ​ຜະລິດ​ທຸລະ​ກິດ ​ແລະ ຮູ້​ລະບຽບກົດໜາຍຂອງ​ການ​ດໍາ​ເນີ້​ນການ​ຜະລິດ ​ແລະ ທຸລະ​ກິດ

2.    ຊ່ວຍ​ຈັດ​ຝືກອົບຮົມ​ວິຊາ​ການ ​ແລະ ບໍລິການ​ຂໍ້​ມູນ​ຂ່າວສານ​ຕ່າງໆ(ດ້ານ​ການ​ຜະລິດ ​ແລະ​ການ​ຕະຫລາດ)

3.    ສະໜັບສະໜູນດ້ານ​ແຫ່ລ​ງທືນຕາມ​ຄວາມ​ເໜາະສົມ ​ແລະ ຮັບປະກັນ​ການ​ລົງ​ທືນ​ໃຫ້​ມີ​ປະສິດ​ຕິ​ຜົນ​ສູງ.

4.    ຊອກ​ຫາ​ຕະຫລາດ ​ແລະ ພັດທະນາ​ມາດຕະຖານ​ສີນ​ຄ້າ ​ໃຫ້​ເຊື່ອມ​ໂຍງ ​ແລະ ສອດ​ຄ່ອງ​ກັບຕະຫລາດ ສາກົນ.

5.    ກໍານົດ​ເງື່ອນ​ໄຂ ​ແລະ ສ້າງສິ່ງ​ເອື້ອຍ​ອໍານວຍ​ຄວາມ​ສະດວກ​ຕ່າງໆ ສໍາລັບ​ການ​ສົ່ງ​ອອກ ​ແລະ ນໍາ​ເຂົ້າ.

• ສ້າງນິຕິກຳຮອງຮັບ ການກຳນົດເຂດທີ່ດິນ ສະເພາະ ການປູກເຂົ້າ ເພື່ອຮັບປະກັນການຜະລິດ ໃຫ້ມີຄວາມຍືນຍົງ, ພ້ອມທັງເນັ້ນໃສ່ການກໍານົດມາດຕະການ ປ້ອງກັນການຫັນ ປ່ຽນທີ່ດິນກະສິກຳ ໂດຍ ສະເພາະ ແມ່ນການ ຫັນປ່ຽນດິນນາ ໄປສູ່ເປົ້າໝາຍ ການນຳໃຊ້ອື່ນ ທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ ໂດຍນຳສະເໜີ ລັດຖະບານ ພິຈາລະນາອະນຸມັດ ຮັບຮອງໂດຍໄວ.
• ດຶງ​ດູດ ຍາດ​ແຍ່ງ ການ​ຊວ່ຍ​ເຫຼືອ ​ແລະ ສະໜັບສະໜູນ ຈາກ​ສາກົນ ​ແລະ​ຄູ່​ຮ່ວມ​ພັດທະນາ​ຕ່າງໆ​ເພື່ອ​ລົງ​ທືນ​ໃສ່ການ​ສົ່ງ​ເສີມ​ການ​ຜະລິດ​ເຂົ້າ ​ ຢ່າງ​ມີ​ປະສິດ​ຕິ​ຜົນ ​ແລະ ມີ​ຈຸດ​ສຸມ.
• ສືບ​ຕໍ່​ກະກຽມ​ແຜນ​ປະຕິບັດ​ຕ່າງໆ (Action plan) ​ເພື່ອ​ຜັນ​ຂະຫຍາຍ​ນະ​ໂຍບາຍ​ດັ່ງກ່າວ​ໃຫ້​ເປັນອັນ​ລະອຽດ ພ້ອມ​ກັນ​ນັ້ນ ກໍ່​ຄົ້ນ​ຄ້ວາ​ສ້າງນິ​ຕິ​ກໍາ​ທີ່​ຈໍາ​ເປັນ ​ເພື່ອ​ຮອງຮັບ ​ແລະ ໜັບສະໜູນນະ​ໂຍບາຍ​ດັ່ງກ່າວ.