ຜົນກະທົບຂອງການຂາດນ້ຳ

ຜົນ​ກະທົບ​ຂອງ​ການ​ຂາດ​ນ້ຳ

ການຂາດນ້ຳມີຜົນກະທົບຕໍ່ການໃຫ້ຜົນຜະລິດຂອງເຂົ້າທີ່ແຕກຕ່າງກັນເຊິ່ງມັນຂື້ນຢູ່ກັບຊ່ວງ   ໄລຍະເວລາ ແລະ ໃຊ້ເວລາສັ້ນ ຫຼື ຍາວປານໃດ (O, Toole and Moya, 1981). ຊ່ວງເວລາທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດຂອງເຂົ້າແມ່ນຂັ້ນຕອນການສືບພັນທີ່ມີການພັດທະນາຊໍ່ດອກໄປຈົນເຖິງດອກເຂົ້າບານ (Matsushima, 1966). ຖ້າພືດເຂົ້າຂາດນ້ຳຢູ່ໃນຂັ້ນຕອນນີ້ຈະເກີດຄວາມເສຍຫາຍທາງດ້ານປະລິມານ ແລະ ຂະໜາດຂອງເມັດລຸດລົງເຮັດໃຫ້ຜົນຜະລິດຕົກຕໍ່າ (Mackill et al., 1996).

1. ການຂາດນ້ຳໃນຊ່ວງການຈະເລີນເຕີບໂຕ

ຂັ້ນຕອນນີ້ແມ່ນການຈະເລີນເຕີບໂຕທາງດ້ານລຳຕົ້ນ ແລະ ໃບ, ພືດກຳລັງຂະຫຍາຍຕົວຖ້າຂາດນ້ຳຊ່ວງນີ້ຈະຂະຫຍາຍຕົວຊ້າ (Boonjung and Fukai, 1996) ໂດຍສະເພາະຈະມີຜົນເສຍຫາຍຫຼາຍ ຕໍ່ຄຸນລັກສະນະສັນຖານວິທະຍາຂອງພືດ ເຊິ່ງມັນຈະສະແດງອາການຂອງໃບແຮ່ວຕາຍ, ໃບບໍ່ຍືດ, ຕົ້ນບໍ່ສູງ ແລະ ແຕກກໍໜ້ອຍ (O, Toole and Cruz, 1980; Lilley and Fukai, 1994a, Lilley and Fukai, 1994b).

Cruz et al., 1986 ໄດ້ພົບວ່າ: ພື້ນທີ່ໃບໄດ້ລຸດລົງຕັ້ງແຕ່ 25-39%, ເຊິ່ງສະກັດກັ້ນການນຳເອົາຣັງສີມາໃຊ້ (Photosyntheticaliy). ນ້ຳໜັກແຫ້ງລຸດລົງ, ຈຳນວນແຕກກໍລຸດລົງ 6-7% ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ ເມື່ອພືດຍັງອ່ອນມັນຈະສາມາດຮັກສານ້ຳໄດ້ດີກວ່າພືດທີ່ແກ່ ເພາະມັນຄາຍນ້ຳໜ້ອຍ, ແຕ່ວ່າປະສິດທິພາບຂອງການຢູ່ລອດແມ່ນຍັງຕໍ່າກວ່າພືດທີ່ແກ່ໃນກໍລະ ນີໄລຍະເວລາແຫ້ງແລ້ງທີ່ເທົ່າກັນ. ຜົນຜະລິດຂອງເຂົ້າສາມາດເບິ່ງໄດ້ຢູ່ໃນສ່ວນປະກອບຂອງຜົນຜະລິດ, ຖ້າພືດຂາດນ້ຳຈະມີຜົນກະທົບຕໍ່ການຂະຫຍາຍຕົວຂອງໃບ ແລະ ການແຕກກໍ, ຖ້າພືດຂາດນ້ຳໃນຊ່ວງນີ້ຈະເຮັດໃຫ້ຜົນຜະລິດລຸດລົງປະມານ 15-27% ເຊິ່ງຂື້ນຢູ່ກັບລະດັບຄວາມແຫ້ງແລ້ງ.

2. ການ​ຂາດ​ນ້ຳ​ໄລຍະ​ສືບ​ພັນ

ໄລຍະ​ການ​ສືບ​ພັນ​ເປັນ​ຊ່ວງ​ທີ່​ມີ​ການ​ພັດທະນາ​ຮວງ​ເຖິງ​ການ​ອອກດອກ, ​ເຊິ່ງ​ເປັນ​ໄລຍະ​ການ​ສ້າງ​ເມັດ​ໃຫ້​ມີ​ນ້ຳໜັກ​ເພີ່ມ​ຂື້ນ, ການ​ຂາດ​ນ້ຳ​ໃນ​ໄລຍະ​ການ​ສືບ​ພັນ​ຈະ​ມີ​ຜົນ​ຕໍ່​ອົງ​ປະ ກອບ​ຂອງ​ຜົນ​ຜະລິດ ​ເຊັ່ນ​ວ່າ​ຖ້າ​ດິນ​ຟ້າ​ອາກາດ​ແຫ້ງ​ແລ້ງ​ໃນ​ຊ່ວງ​ດອກ​ບານ​ຈະ​ເຮັດ​ໃຫ້​ດອກ​ເຂົ້າ​ເປັນ​ໝັນ (O^’Toole and Chang, 1979).

ການ​ຂາດ​ນ້ຳ​ມີ​ຜົນ​ກະທົບ​ຕໍ່​ຈຳນວນ​ເມັດ​/ຮວງ​​ ເຊິ່ງ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຜົນ​ຜະລິດ​ຂອງ​ເຂົ້າ​ຫຼຸດ​ລົງ, ມີ​ຜົນ​ກະທົບ​ຕໍ່​ການ​ດູດ​ຊຶມ​ທາດ​ອາຫານ​ເພື່ອ​ການ​ພັດທະນາ​ຮວງ (​Boon jung and Fukai, 1996). ຂັ້ນ​ຕອນ​ການ​ສືບ​ພັນ​ແມ່ນ​ຊ່ວງ​ເວລາ​ໜຶ່ງ​ເອີ້ນ​ວ່າການ​ພັດທະນາ​ເມັດ​​ເມັດ​ຈົນ​ຮອດ​ການ​ອອກ​ຮວງ (Yoshida 1981), ການ​ສືບ​ພັນ​ສິ້ນ​ສຸດ​ເມື່ອ​ດອກ​ບານ​​ແລ້ວ​ຈາກ​ນັ້ນ​ກໍ​ກາຍ​ເປັນ​ເມັດ​ຈົນ​ເຖິງ​ໄລຍະ​ສຸກ​ແກ່​ທາງ​ສາລີ​ລະວິ​ທະຍາ.

ສິ່ງ​ທີ່​ເປັນ​ຜົນ​ກະທົບ​ຕໍ່​ກັບ​ຜົນ​ຜະລິດ​ຂອງ​ເຂົ້າ​ຢູ່​ໃນ​ຮູບ​ແບບ​ຕ່າງໆ ຂື້ນ​ຢູ່​ກັບ​ໄລຍະ​ການ​ສຶກສາລະດັບ​ປະລິມານ ​ແລະ ​ເວລາ (O,Toole and Moya, 1981), ​​ໄລຍະ​ເວລາ​ແມ່ນ​ສຳຄັນ​ທີ່​ສຸດ​ຢູ່​ໃນ​ລະຫວ່າງ​ຂັ້ນ​ຕອນ​ການ​ສືບ​ພັນ​ຈາກ​ການ​ພັດທະນາ​ຮວງ​ເຖິງ​ດອກ​ບານ (Matsu-shima, 1966).