ຂົມກະເດົາ

ຊື່​ວິ­ທະ­ຍາ­ສາດ:     Azadirachta siamensis; Metia aza- dirachta L; Melia indica, 

ຕະ­ກູນ MELIACEAE 

ຊື່ທ້ອງ­ຖິ່ນ:  ຜັກ​ຂົມ​ກະ­ເດົາ, ກະເດົາ.

    ລັກ­ສະ­ນະ​ພືດ​ສາດ:

ຕົ້ນ​ກະ­ເດົາເປັນ­ຕົ້ນ​ໄມ້ຂະ­ໜາດ​ກາງ​ທີ່​ມີ​ລຳຕົ້ນ​ຊື່ ແລະ ສັ້ນ, ມີ​ຄວາມ​ສູງ​ປະມານ 15-25 ແມັດ ແລະ ມີ​ຂະໜາດ​ໜ້າ​ຕ້າງ 1 ແມັດ, ເປັນຕົ້ນ­ໄມ້​ຊົງ​ພຸ່ມ, ມີ​ເປືອກ​ໜາ​ແຕກເປັນ​ຮ່ອງ; ໃບ​ເປັນ​ໃບ​ປະ­ສົມ​ມີ ຄວາມ​ຍາວ​ປະ­ມານ 24  ຊັງ​ຕີ​ແມັດ ປະ­ກອບ​ດ້ວຍ​ໃບ​ຍ່ອຍ 6-7 ຄູ່, ຂອບ​ໃບ​ຍ່ອຍ​ຄ້າຍ­ຄື​ແຂ້ວ​ເລື່ອຍ, ໃບ​ອ່ອນ​ມີ​ສີ­ແດງ​ອ່ອນ​ມີ​ຊໍ່​ດອກຫຼາຍ ແລະ ມີ​ດອກ​ສີ­ຂາວ​ເກີດ​ເປັນ​ຈຸ້ມ​ມີ​ກິ່ນ​ຫອມ, ຜັກ​ຂົມ​ກະ­ເດົາ​ເລີ່ມ​ເກີດ​ດອກ​ອອກ​ໝາກ​ແຕ່​ອາ­ຍຸ 3-5 ປີ ແລະ ຈະ​ໃຫ້​ຜົນ​ຜະ­ລິດ​ເຕັມ­ທີ່ເມື່ອ​ອາ­ຍຸ​ໄດ້ 10-12 ປີ;ໝາກຂອງ​ມັນ​ເປັນ​ໝາກ​ມີ​ເນື້ອ​ກົມ​ມີແກ່ນ​ດຽວ ແລະ ຫຸ້ມ​ດ້ວຍ​ນວນທີ່​ມີ​ນ້ຳ​ຫຼາຍ.

    ຄຸນ​ປະ­ໂຫຍດ:

ໄມ້​ຊະ­ນິດ​ນີ້ເຊື່ອ​ກັນ​ວ່າ ເປັນ​ພືດ​ສະ­ເພາະ​ຖິ່ນຂອງ​ປະ­ເທດ​ມຽນ​ມາ  ແລະ ອິນເດຍ  ສາ­ມາດ​ປິ່ນປົວ​ພະ­ຍາດ​ໄດ້ເປັນ 1000 ຢ່າງ ໃນ​ລາວຜັກ​ກະ­ເດົາ​ສ່ວນ​ໃຫຍ່​ໃຊ້​ແຕ່​ດອກ ແລະ ໃບ​ອ່ອນເພື່ອ​ກິນ​ເປັນ​ຜັກ ກັບ​ລາບ ທີ່​ເປັນ​ອາ­ຫານ​ຈານ​ແຊບຂອງ​ຄົນ​ລາວ; ໝາກ​ຂອງ​ມັນ​ມີລົດ​ຫວານ ແລະ ກິນ​ໄດ້ ສ່ວນ​ໃບ ແລະ ແກ່ນ​ນັ້ນ ບັນ­ຈຸ​ມີ​ນ້ຳ­ມັນ​ທີ່ໃຊ້​ປາບ​ສັດ­ຕູ​ພືດ​ໄດ້​ພ້ອມ​ທັງ​ມີ​ຄຸນສົມ­ບັດ​ຊ່ວຍ​ຕ້ານ​ໂລກ​ເບົາ­ຫວານອີກ​ດ້ວຍ; ນ້ຳ­ມັນ​ທີ່​ໄດ້​ຈາກ​ໃບສາ­ມາດ​ປ້ອງ​ກັນ​ແມງ­ໄມ້​ກິນ​ໃບພືດ​ໄດ້​ເຖິງ 300 ຊະ­ນິດ ໂດຍ​ບໍ່ມີ​ຜົນ​ກະ­ທົບ​ຕໍ່​ແມງ­ໄມ້​ຈຳ­ພວກ​ສົມສູ່​ເກ­ສອນ​ທີ່​ເປັນ​ຜົນ​ປະ­ໂຫຍດເຊັ່ນ: ເຜິ້ງ​ເປັນ­ຕົ້ນ ແລະ ພາຍ­ຫຼັງ​ທີ່​ນຳ­ໄປ​ປຸງ​ແຕ່ງ​ບາງ​ຂັ້ນ​ຕອນ​ມັນ​ກໍ່​ສາ­ມາດ​ໃຊ້​ໃນ​ອຸດ​ສະ­ຫະ​ກຳ​ຜະລິດ​ສະ­ບູ, ຢາ​ສີ​ແຂ້ວ, ນ້ຳ­ມັນ​ລໍ່​ລື່ນ ແລະ ເຄື່ອງ​ສຳ­ອາງ​ຕ່າງໆ​ໄດ້ ສ່ວນ​ເປືອກ​ນັ້ນ ກໍ່​ບັນ­ຈຸ​ມີ​ສານຝາດ, ເສັ້ນ​ໃຍ​ສຳ­ລັບ​ເຮັດ​ເຊືອກ ແລະ ຢາງ​ສຳ­ລັບ​ເຮັດ​ກາວ​ໜຽວ ນອກ­ຈາກ​ນັ້ນ, ເປືອກ​ກໍ່​ຍັງ​ຖືກ​ນຳໃຊ້​ເພື່ອ​ການ​ປຸງ​ແຕ່ງ​ຢາ​ເຊັ່ນ: ຢາ​ປ້ອງ​ກັນ​ໄຂ້­ຍຸງ, ສ່ວນ​ໃບ​ກໍ່​ນຳໃຊ້​ເຂົ້າ​ໃນ​ການ​ເຮັດ​ຝຸ່ນ​ຂຽວ, ເປັນວັດ­ຖຸ​ດິບ​ປົກ​ຄຸມ​ຂຸມ​ປູກ​ໄມ້ ແລະ ບາງ­ເທື່ອ​ກໍ່​ໃຊ້​ເພື່ອ​ເປັນ​ອາ­ຫານສັດ ນອກ­ຈາກ​ນັ້ນ ໃບ​ກະ­ເດົາ​ມີ​ຄຸນປະ­ໂຫຍດ​ສຳ­ຄັນ​ທີ່​ສາ­ມາດ​ຕ້ານເຊື້ອ​ພະ­ຍາດ ແລະ ເຊື້ອ​ລາ​ໃນ ປາກ​ໄດ້ ເຖິງ​ແມ່ນ​ວ່າ​ລົດ​ຊາດ​ໃບກະ­ເດົາ​ຈະ​ຂົມ​ຫຼາຍ ແຕ່​ມັນ​ຊ່ວຍ​ກຳຈັດ​ກິ່ນ​ເໝັນ​ໃນ​ປາກ​ໄດ້​ໃຫ້​ໝົດ​ໄປ ພຽງ​ຫຍ້ຳ​ໃບ​ກະ­ເດົາ​ສົດ​ແລ້ວ​ກືນ​ລົງ­ທ້ອງ​ພຽງ​ເທົ່າ​ນີ້​ລົມ​ຫາຍ­ໃຈ​ກໍ່​ບໍ່​ມີ​ກິນ​ແລ້ວ; ໃບ​ຍັງ​ສາ­ມາດ​ນຳໄປ​ແຊ່​ນ້ຳ​ປະ­ສົມ​ກັບ​ເຄືອ​ເຂົາ­ຮໍ (Tinospora crispa) ແລ້ວນຳ​ໃຊ້​ເປັນ​ຢາ​ປ້ອງ​ກັນ​ພະ­ຍາດຂອງ​ສັດ​ປີກ​ໄດ້.