ລັກສະນະສະເພາະຂອງພັນຢາງພັນ GT1:

ລັກສະນະສະເພາະຂອງພັນຢາງ

ພັນ GT1:

ເປັນຢາງດັ້ງເດີມ ຂອງປະເທດອິນໂດເນເຊຍ ຄັດເລືອກມາຈາກຕົ້ນຢາງທຳມະຊາດ ຕາມສວນຢາງພາລາ ຂະໜາດໃຫຍ່ ເມື່ອປີ ຄສ 1920 - 1930 (ສົມສັກ ວັດທະນາສີຣີ) ໂດຍປູກດ້ວຍແກ່ນ.

ລຳຕົ້ນ:

ໃນໄລຍະທຳອິດ ລຳຕົ້ນຈະຄົດ ແລະ ສູງຮຽວຂຶ້ນ, ສີເປືອກເປັນສີນ໙ຕານແກ່ ເມື່ອມີຂະໜາດໃຫຍ່ຂຶ້ນ ເປືອກຈະລຽບ, ໜາປານກາງ, ເປືອກທີ່ປົ່ງອອກໃໝ່ຈະມີຄວາມໜາບາງກວ່າເປືອກເດີມເລັກນ້ອຍ, ດັ່ງນັ້ນ ການປາດຢາງແນວພັນນີ້ ຈຶ່ງບໍ່ຄວນປາດໜາ, ເພາະສິ້ນເປືອງເປືອກຫຼາຍເກີນໄປ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ເປືອກທີ່ປົ່ງອອກມາໃໝ່ ມີຄວາມໜາພຽງພໍທີ່ຈະສາມາດປາດໃດດ້ານນຶ່ງ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ເຮືອນຍອດ ອ່ຽງໄປຂ້າງດຽວ.

ໃບ:

ມີສີຂຽວເຂັ້ມເປັນມັນ, ໝື່ນ, ເສັ້ນກ່າງໃບ ເຫັນໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນ, ຂອບໃບເປັນຄື້ນເລັກນ້ອຍ,ຮູບຊົງຂອງກ່າງໃບຄືກັບວີ, ມີປຸ່ມທີ່ໃບຍ່ອຍແລບກວ່າກິ່ງໃບປາຍ ແລະ ຍອດຂອງກິ່ງໃບ ຈະມີລັກສະນະບິດ. ກ້ານໃບມີຖານໃບ 2 ຊັ້ນ ເປັນເສັ້ນໂຄ້ງ ແລະ ເປັນຮ່ອງ.

ຕາ:

ມີທີ່ຕັ້ງຢູ່ໃກ້ກັບກ້ານໃບ, ສະເໝີກັບລຳຕົ້ນ ແລະ ມີລັກສະນະເປັນໂນນຂຶ້ນເລັກນ້ອຍ.

ຊົງຟຸ່ມ:

ໄລຍະລະຫວ່າງຊັ້ນໃບແຄບ ເຊິ່ງສັງເກດເຫັນໄດ້ຈາກຄວາມຕຶບໜາຂອງມັນ. ຊົງຟຸ່ມ ມີ

ລັກສະນະເປັນຮູບຈວຍ.

ນ້ຳຢາງ:

ມີສີຂາວ, ໃຫ້ຜົນຜະລິດ ໂດຍສະເລັ່ຍ 15 ປີ ປະມານ 1,668 ກິໂລກຼາມ/ເຮັກຕາ/ປີ.

ແກ່ນ:

ຂ້ອນຂ້າງກົມ ມີຂະໜາດນ້ອຍກວ່າພັນຢາງອື່ນໆ.

ຂໍ້ດີ:

ຕ້ານທານລົມໄດ້ດີ, ຫຼົ່ນໃບຊ້າກວ່າຢາງພັນອື່ນໆ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ຈຳນວນວັນປາດຢາງຕໍ່ປີເພີ້ມຂຶ້ນ, ເມື່ອ ປາດເລິກເຖິງເນື້ອໄມ້ ເປືອກທີ່ປົ່ງອອກມາໃໝ່ ຈະເສຍຫາຍພຽງເລັກນ້ອຍ. ເໝາະສຳລັບເປັນຕາຢາງພັນດີ ທີ່ໃຊ້ຕິດຕາກັບພັນອື່ນ ເນື່ອງຈາກວ່າ ສາມາດຕ້ານທານຕໍ່ພະຍາດໃບລົ່ນ ແລະພະຍາດໄຟທອບໂທລາ. ມັນສາມາດປູກໄດ້ໃນທຸກເຂດປູກຢາງ ແລະ ຈະເລີນເຕີບໂຕໄດ້ດີ ໃນພື້ນທີ່ ທີ່ມີດິນຕື້ນ, ລະດັບຂອງນ້ຳໃຕ້ດິນສູງ ລວມເຖິງໃນສະພາບພື້ນທີ່ດິນຄ້ອຍຊັນ.

ຂໍ້ເສຍ:

ເປືອກທີ່ປົ່ງອອກມາໃໝ່ຂ້ອນຂ້າງບາງ ແລະ ການໃຊ້ນ໙ຢາເລັ່ງນ໙ຢາງ ໄດ້ຜົນພຽງເລັກ

ນ້ອຍ.