ສົ່ງເສີມເຄື່ອງປ່າຂອງດົງ

ສົ່ງເສີມເຄື່ອງປ່າຂອງດົງ

1. ການປູກ

ຢູ່ໃນລາວເຄື່ອງປ່າຂອງດົງທີ່ເປັນສິນຄ້າທັງໝົດ ແມ່ນໄດ້ມາຈາກປ່າທຳມະຊາດ ແລະ ມີການເກັບກູ້ແບບທີ່ບໍ່ຮັບປະກັນຄວາມຍືນນານເປັນປະຈຳ. ນອກຈາກໝາກແໜ່ງແລ້ວ, ຜະລິດຕະພັນເຄື່ອງປ່າຂອງດົງອື່ນ ແມ່ນມີການປູກຢ່າງຈຳກັດຫຼາຍ. ມີຫຼາຍຊະນິດເຄື່ອງປ່າຂອງດົງ ທີ່ເປັນສິນຄ້າ ໄດ້ມາຈາກບ່ອນທີ່ຖາງປ່າເຮັດໄຮ່ (ເບິ່ງໃນຕາຕາລາງຂ້າງລຸ່ມ) ແລະ ໃນຈຳນວນນີ້ ກໍມີຫຼາຍຊະນິດທີ່ສາມາດປູກເອງໄດ້. ຢ່າງໄດກໍກີ ການຂາດປະສົບການ ແລະ ການທົດສອບ ວິທີການຂະຫຍາຍພັນ ທີ່ເປັນລະບົບ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ ການນຳເອົາຊະນິດເລົ່ານັ້ນມາປູກຍັງພົບບັນຫາ

ລ/ດ	ຊະນິດ	ສົ່ງອອກ	ຜະລິດຕະພັນ	ປະລິມານ(ໂຕນຕໍ່ປີ)
1	ແຂມ (Thysanolaena  maaaxima)	ປະເທດໄທ	ຟອຍ	200
2	ໝາກຕາວ(Arenga westerhoutii)	ປະເທດໄທ	ຂອງຫວານ	600
3	ປໍສາ (Broussonetia papyrifera)	ປະເທດໄທ	ເຈ້ຍ	500
4	ຍານ(Styrax tonkinensis)	ປະເທດຝຣັ່ງ	ນ້ຳຫອມ	50
5	ເປືອກເມືອກ(Boehmeria malabarica)	ປະເທດຈີນ	ກາວ ແລະ ທູບ	700
6	ເກດສະໜາ (Aquilaria sp)	ຕາເວັນອອກກາງ	ທູບ	20
7	ໜໍ່ຂົມ (Indosasa chinensis)	ປະເທດຈີນ	ໜໍ່ສົດ	200
8	ໝາກແໜ່ງ (Amomum sp)	ປະເທດຈີນ	ເປັນຢາ	500

ຕາຕະລາງທີ    ເຄື່ອງປ່າຂອງດົງຕົ້ນຕໍທີ່ໄດ້ມາຈາກການຖາງປ່າເຮັດໄຮ່ ໃນພາກເໜືອຂອງລາວ ພ້ອມຜົນຄໍາ ນວນບໍລິມາດສົ່ງອອກສຳລັບແຕ່ລະຜະລິດຕະພັນ

2. ການພັດທະນາພາກເອກະຊົນ

ເຖິງວ່າຊັກກະຍະພາບໃນການປຸງແຕ່ງ ແລະ ການເພີ່ມມູນຄ່າ ເຄື່ອງປ່າຂອງດົງ ໃນປະຈຸບັນ ຍັງຈຳກັດກໍຕາມ, ອຸດສາຫະກຳເຄື່ອງປ່າຂອງດົງ ກໍຍັງຢູ່ໃນລະດັບດີສົມຄວນຢູ່ ຢ່າເບິ່ງໃນແງ່ທີ່ເປັນປະເພດທີຍັງອ່ອນນ້ອຍດ້ານອຸດສະຫະກຳຢູ່. ປະຈຸບັນມີໂຮງງານຜະລິດເຄື່ອງເຟີນີເຈີຫວາຍ ຂະໜາດນ້ອຍ ແລະ  ກາງ ຢູ່ປະມານ 6-7 ແຫ່ງ ທີ່ຜະລິດ ເຄື່ອງໃຊ້ພາຍໃນ ແລະ ສົ່ງອອກ. ມີເຄື່ອງຫັດຖະກຳຫຼາຍປະເພດ ທີ່ຜະລິດໂດຍຊົນເຜົ່າຕ່າງໆ ເພື່ອຂາຍໃຫ້ແກ່ນັກທ່ອງທ່ຽວ ໃນແຫ່ງຕ່າງໆຂອງປະເທດ. ຜະລິດຕະພັນເລົ່ານີ້ ລວມມີເຄື່ອງຈັກສານ ແລະ ສາດໄມ້ປ່ອງ, ເຈ້ຍສາ ແລະ ຮູບຄວັດ. ຕະຫຼາດຫັດຖະກຳນີ້ ເຊື່ອກັນວ່າ ຍັງມີການດຕີບໂຕໄວຢູ່ ແຕ່ເຄື່ອງຫັດຖະກຳນັ້ນ ຍັງມັກຂາຍໃນລາຄາຖືກຢູ່ ຍ້ອນຄຸນນະພາບຍັງຕ່ຳ ແລະ ຍັງຕ້ອງໄດ້ປັບຄຸນນະພາບຕືມ.