ການວາງແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນໃນເງື່ອນໄຂຄວາມເປັນຈິງດ້ານການພັດທະນາຢູ່ ສປປ ລາວ

ໃນຕົ້ນປີ 1990, ສະພາບເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດຂອງ ສປປ ລາວ ໄດ້ເລີ່ມພັດທະນາໄປຕາມທິດທາງນະໂຍບາຍ ແລະ ກົນໄກໃໝ່ທາງດ້ານເສດຖະກິດ ຂອງລັດຖະບານ. ວຽກງານບຸລິມະສິດຂອງລັດຖະບານໃນໄລຍະນັ້ນ ແມ່ນເລັ່ງ ໃສ່ການປ້ອງກັນການສູນເສຍຂອງປ່າໄມ້ ແລະ ການຫຼຸດຜ່ອນການຖາງປ່າເຮັດໄຮ່ແບບເລື່ອນລອຍ. ໃນປີ 1989 ໂຄງການຢຸດຕິການຖາງປ່າເຮັດໄຮ່ໄດ້ເລີ້ມຕົ້ນຂຶ້ນ ແລະ ໂຄງການແບ່ງດິນ-ແບ່ງປ່າ ໄດ້ເຂົ້າມາມີບົດບາດໃນຕົ້ນປີ 1990 ເພື່ອຊຸກຍູ້ໂຄງການຢຸດຕການຖາງປ່າເຮັດໄຮ່ແບບເລື່ອນລອຍ ທີ່ກ່າວ ໂດຍມີຈຸດປະສົງລະດັບຄາດໝາຍ ເພື່ອ:

o   ຄຸ້ມຄອງ ແລະ ນຳໃ​ຊ້ທີ່ດິນ, ປ່າໄມ້, ແຫຼ່ງນ້ຳ ຢ່າງມີປະສິດທິພາບ ແລະ ແບບຍືນຍົງລວມທັງການປົກປັກ ຮັກສາທີ່ດິນປ່າໄມ້ທີ່ມີຢູ່ໃນປະຈຸບັນ ແລະ ເພີ້ມເນື້ອ​ທີ່ປ່າໄມ້ຂື້ນເທື່ອລະກ້າວ.

o   ຫຼຸດຜ່ອນ ແລະ ກ້າວໄປເຖິງການຢຸດ​ຕິການຖາງປ່າເຮັດໄຮ່ໃຫ້ໄດ້ຢ່າງຊິ້ນເຊີງ.

o   ເພີ່ມການຜະລິດພືດສະບຽງ ແລະ ທັນຍາຫານ.

o   ສົ່ງເສີມການລົງທຶນຜະລິດເປັນສິນຄ້າ ແລະ ການສ້າງລາຍຮັບໃຫ້ຄອບຄົວ.

o   ວາງແຜນຈັດສັນທີ່ດິນທຸກປະເພດໃຫ້ແກ່ຜູ້ທີ່ນຳໃຊ້ທີ່ດິນໃນຂອບເຂດທົ່ວປະເທດ  ເພື່ອໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຮັບຮູ້ ແລະ ໝັ້ນໃຈໃນຄວາມເປັນເຈົ້າຂອງ ແລະ ໃນສິດຄຸ້ມຄອງ ແລະ ນຳໃຊ້ ຍາວນານ.

o   ສ້າງກົນໄກການຄຸ້ມຄອງທີ່ດິນກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ທີ່ເປັນເອກະພາບໃນທົ່ວປະເທດ ເພື່ອເອື້ອອຳນວຍ ໃຫ້ແກ່ການຕິດຕາມກວດກາ ແລະ ການຄຸ້ມຄອງການນຳໃຊ້ທີ່ດິນ ແລະ ເອື້ອອຳນວຍໃຫ້ແກ່ການເກັບ ພາສີທີ່ດິນ.

·         ໂຄງການພັດທະນາຊົນນະບົດ ລວມທັງ ການພັດທະນາເຂດຈຸດສຸມ ໄດ້ເລີ້ມຕົ້ນໃນປີ 1995-1996 ແລະ ນັບ ແຕ່ນັ້ນມາ ໝົດທຸກໂຄງການ ຄື ໂຄງການຢຸດຕິການຖາງປ່າເຮັດໄຮ່, ໂຄງການແບ່ງດິນ-ແບ່ງປ່າ ແລະ ໂຄງການ ພັດທະນາຊົນນະບົດ ແມ່ນລ້ວນແຕ່ປະກອບສ່ວນສຸມໃສ່ຊຸກຍູ້ສະໜັບສະໜູນນະໂຍບາຍການຢຸດຕິການຖາງປ່າເຮັດໄຮ່./

1.         ນະໂຍບາຍ, ແຜນງານ ແລະ ນິຕິກຳຕ່າງໆ ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ

ໃນໄລຍະ 20 ປີຜ່ານມາ ໄດ້ມີການກຳນົດ ນະໂຍບາຍ, ແຜນງານ ແລະ ນິຕິກຳ ອອກເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ ເພື່ອ ແນະນຳການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດໂຄງການແບ່ງດິນ-ແບ່ງປ່າ ຊຶ່ງໄດ້ສັງລວມໃນຕາຕະລາງຂ້າງລຸ່ມນີ້:

ນະໂຍບາຍ ແລະ ແຜນງານ

ນະໂຍບາຍ ແລະ ແຜນງານ	ຈຸດປະສົງ
ລັດຖະບານ  ສປປ  ລາວ,  1989:	ຢຸດຕິການຖາງປ່າເຮັດໄຮ່ແບບເລື່ອນລອຍ ໂດຍເລັ່ງໃສ່ການປູກຝັງ  ແລະ ລ້ຽງສັດ
ແຜນງານການຢຸດຕິການຖາງປ່າ	ເພື່ອ     ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຢູ່ບັນດາເຂດຈຸດສຸມ;    ປົກປັກຮັກສາສີ່ງແວດລ້ອມ;
ເຮັດໄຮ່ແລະ ຈັດສັນອາຊີບຄົງທີ່	ແບ່ງ ດິນ-ແບ່ງປ່າ; ຈັດສັນອາຊີບຄົງທີ່ ແລະ ຜະລິດສະບຽງອາຫານໃຫ້ກຸ້ມກິນ.
ລັດຖະບານ   -   ກະຊວງ   ກະສິກຳ	ຈັດສັນທີ່ດິນກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ໃຫ້ຊາວບ້ານນຳໃຊ້; ຈຳກັດ ແລະ ຫຼຸດຜ່ອນການ
ແລະ ປ່າໄມ້, 1993: ໂຄງການວາງ	ຖາງປ່າເຮັດໄຮ່; ສົ່ງເສີມການຜະລິດຄົງທີ່ ໂດຍການມອບດິນ-ມອບປ່າ ໃຫ້ປະຊາຊົນ
ແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນ   ແລະ   ແບ່ງດິນ-	ຄຸ້ມຄອງ ແລະ ນຳໃຊ້
ແບ່ງປ່າຂັ້ນບ້ານ
ລັດຖະບານ   ສປປ   ລາວ,   1995	ເລ່ັງໃສ່ແກ້ໄຂຢູ່ເຂດຈຸດສຸມພັດທະນາ ຊົນນະບົດ ທີ່ຫ່າງໄກສອກຫຼີກ  ເພື່ອສ້າງໃຫ້
-1996:   ໂຄງການ   ພັດທະນາຊົນ	ກາຍເປັນຕົວເມືອງນ້ອຍ; ຄ້ຳປະກັນທາງດ້ານສະບຽງອາຫານ; ຜະລິດກະສິກຳເປັນ
ນະບົດ     (ຍຸດທະສາດ      ພັດທະນາ	ສິນຄ້າ; ຢຸດຕິການຖາງປ່າເຮັດໄຮ່; ຮ່ວມມືກັບຕ່າງປະເທດ; ແລະ ການບໍລິການ
ເຂດຈຸດສຸມ)
ກະຊວງ   ກະສິກຳ   ແລະ   ປ່າໄມ້,	ເອກະສານວິໄສທັດ ພາກ 3.5.5 ໄດ້ເນັ້ນຄວາມສຳຄັນ ຂອງການວາງແຜນນຳໃຊ້
1999: ວິໄສທັດຂອງຂະແໜງ ກະສິ	ທີ່ດິນຢູ່ຂັ້ນບ້ານ; ໄດ້ຍ້ຳ ຂອບເຂດເນື້ອທີ່ທຳການຜະລິດ ທີ່ຈະແບ່ງໃຫ້ຄອບຄົວ ທີ່
ກຳ ແລະ ປ່າໄມ້	ລະບຸໃນ ມາດຕາ 17 ຂອງກົດໝາຍວ່າດ້ວຍທີ່ດິນ ປີ 2003.  ພ້ອມນີ້, ກໍຍັງໄດ້ກ່າວ
	ໄວ້ອີກວ່າ ໃຫ້ສາມາດຫັນໃບຢັ້ງ ຢືນສິດນຳໃຊ້ຊົ່ວຄາວ ເປັນໃບຢັ້ງຢືນຖາວອນໄດ້
	ຖ້າຕອນດິນທີ່ມອບໃຫ້ຄຸ້ມຄອງນຳໃຊ້ ໄດ້ນຳໃຊ້ຖືກຕ້ອງຕາມແຜນທີ່ໄດ້ກຳນົດ.
ລັດຖະບານ ສປປ ລາວ, 2004:	ຄຳສັ່ງແນະນຳນີ້ ໄດ້ຊຸກຍູ້ໃຫ້ຄະນະກໍ່ສ້າງຮາກຖານການເມືອງ ຈັດຕັ້ງຜັນຂະຫຍາຍ
(ຄຳສັ່ງແນະນຳ ເລກທີ 09/ກມສພ)	ນະໂຍບາຍການຢຸດຕິການຖາງປ່າເຮັດໄຮ່ ເພື່ອຊຸກຍູ້ ວຽກພັດທະນາຊົນນະບົດ; ແກ້
ກ່ຽວກັບການສ້າງບ້ານ ແລະ	ການໄຂຄວາມທຸກຍາກ;  ການກຳນົດເຂດແດນ  ແລະ  ສ້າງແຜນພັດທະນາກຸ່ມບ້ານ
ກຸ່ມບ້ານພັດທະນາ	ພັດທະນາ;   ແລະ   ການບັນຈຸສັບຊ້ອນພະນັກງານແຕ່ລະຂະແໜງການເຂົ້າໃນສູນ
	ບໍລິການເຕັກນິກ ປະຈຳກຸ່ມບ້ານ.

ລັດຖະບານ ສປປ ລາວ - ກະຊວງ	ຍຸດທະສາດປ່າໄມ້  ໄດ້ກຳນົດໜ້າວຽກສຳລັບການຄຸ້ມຄອງທີ່ດິນ  ແລະ  ປ່າໄມ້  ຂັ້ນ
ກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້, 2005:  ຍຸດ	ບ້ານ  ແລະ  ກຸ່ມບ້ານດັ່ງນີ້:  ທົບທວນ  ແລະ  ປັບປຸງຄືນການຈັດສັນທີ່ດິນກະສິກຳ
ທະສາດປ່າໄມ້ ຮອດປີ 2020	ແລະ ປ່າໄມ້ ເພື່ອຮັບໃຊ້ການປັບປຸງຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງຊາວບ້ານໃຫ້ດີຂື້ນ   ໂດຍ
	ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດໃຫ້ສອດຄ່ອງ ແທດເໝາະ ກັບສະພາບເງື່ອນໄຂ ດ້ານເສດຖະກິດ-
	ສັງຄົມຂອງບ້ານ ແລະ ກຸ່ມບ້ານ; ໂດຍນຳເອົາຫຼັກການວາງແຜນນຳໃຊທດິນແບບມີ
	ສ່ວນຮ່ວມເຂົ້າໄປນຳໃຊ້;  ແລະ  ກວດກາຄືນ  ໃບຢັ້ງຢືນສິດນຳໃຊ້ທີ່ດິນຊົ່ວຄາວທີ່
	ອອກໃຫ້ເກີນ  ກຳນົດ 3 ປີ.
ກະຊວງ   ກະສິກຳ   ແລະ   ປ່າໄມ້,	ເປົ້າໝາຍ ແລະ ມາດຕະການ ດັ່ງກ່າວໄດ້ກຳນົດຂື້ນ ເພື່ອປັບປຸງການຈັດຕັ້ງ ປະຕິບັດ
2006:   4   ເປົ້າໝາຍ   ແລະ   13	ນະໂຍບາຍຂອງຂະແໜງການກະສິກຳ   ແລະ   ປ່າໄມ້   ໃຫ້ໄປຕາມກອບຂອງແຜນ
ມາດຕະການ ສຳລັບການພັດທະ	ພັດທະນາ ເສດຖະກິດ-ສັງຄົມແຫ່ງຊາດຄັ້ງທີ VI ແລະ ມະຕິກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຂອງ
ນາກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້	ພັກຄັ້ງທີ VIII.  4 ເປົ້າໝາຍມີຄື: (1) ການຄ້ຳປະກັນດ້ານສະບຽງອາຫານ, (2) ການ
	ຜະລິດເປັນສິນຄ້າ, (3) ການຢຸດຕິການຖາງປ່າເຮັດໄຮ່ ແລະ (4) ການຄຸ້ມຄອງປ່າ
	ໄມ້ແບບຍືນຍົງ
ກະຊວງ   ກະສິກຳ   ແລະ   ປ່າໄມ້,	ເພື່ອບັນລຸເປົ້າໝາຍຂອງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຂອງພັກຄັ້ງທີ VIII ແລະ ແຜນການ 5 ປີ
2006:        ແຜນການປ່ຽນແທນການ	ສຳລັບການພັດທະນາຂະແໜງການຄັ້ງທີ 6 ຂອງ ກະຊວງ ກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້; ຈັດ
ເຮັດໄຮ່ປູກເຂົ້າ (2006- 2010)	ຕັ້ງປະຕິບັດ ເປົ້າໝາຍທີ 3 ຂອງ 4 ເປົ້າໝາຍຂອງ ກະຊວງ; ຫັນປ່ຽນຈາກການຖາງ
	ປ່າເຮັດໄຮ່ມາເຮັດອາຊີບຄົງທີ່;  ເພີ່ມລາຍຮັບໃຫ້ຄອບຄົວ;  ເຮັດໃຫ້ອັດຕາການປົກ
	ຫຸ້ມຂອງປ່າໄມ້ເພີ່ມຂື້ນ; ແລະ ປັບປຸງສະພາບຂອງປ່າໄມ້ໃຫ້ດີຂື້ນ.
ລັດຖະບານ,  2007:  ຄຳສັ່ງ  ເພີ່ມ	ເພື່ອຮັບປະກັນ ຄວາມຕໍ່ເນື່ອງ ແລະ ຍືນຍົງ ຂອງການສ້າງບ້ານ ແລະ ກຸ່ມບ້ານພັດ
ເຕີມ ເລກທີ 13/ນຍ ກ່ຽວກັບ ການ	ທະນາ ທີ່ອີງໃສ່ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍທີ່ດິນ ແລະ ນະໂຍບາຍການວາງແຜນນຳໃຊ້ ທີ່ດິນ
ສ້າງບ້ານ ແລະ ກຸ່ມບ້ານພັດທະນາ	ກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ແບບມີສ່ວນຮ່ວມ ຂັ້ນບ້ານ ແລະ ກຸ່ມບ້ານ ເພື່ອປະເມີນຄືນຂະ
	ບວນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ   ການແບ່ງດິນແບ່ງປ່າໃນຜ່ານມາ   ໃນຂອບເຂດທົ່ວປະ
	ເທດ;  ເພື່ອປັບປຸງ  ນະໂຍບາຍ  ແລະ  ຂະບວນການ  ຂັ້ນຕອນ  ໃຫ້ແທດເໝາະກັບ
	ສະພາບເງື່ອນໄຂໃໝ່; ແລະ ເພື່ອອອກຄຳສັ່ງ ແລະ ຂໍ້ແນະນຳ ທີ່ຈະແຈ້ງເປັນບ່ອນ
	ອີງໃຫ້ແກ່ອຳນາດການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ຂະແໜງການ ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ໃນການ
	ຈັດຕັ້ງຜັນຂະຫຍາຍ.

2. ນິຕິກຳຕ່າງໆທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ

ນິຕິກຳຕ່າງໆ ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການວາງແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ແບບມີສ່ວນຮ່ວມຂັ້ນບ້ານ ແລະ ກຸ່ມບ້ານມີດັ່ງນີ້:

ລ/ດ	ຊື່ນິຕິກຳ
1	ຄຳສັ່ງແນະນຳ ເລກທີ 03/ນຍ, ເດືອນ ມີຖຸນາ 1996, ວ່າດ້ວຍການສືບຕໍ່ຜັນຂະຫຍາຍວຽກງານຄຸ້ມ ຄອງທີ່ດິນ ແລະ ວຽກງານແບ່ງດິນ-ແບ່ງປ່າ
2	ບົດແນະນຳຂອງ ກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້, ເລກທີ 822/ກປ, ເດືອນ ສິງຫາ 1996, ວ່າດ້ວຍ ການ ມອບດິນ-ມອບປ່າ ໃຫ້ປະຊາຊົນຄຸ້ມຄອງ ແລະ ນຳໃຊ້
3	ຂໍ້ຕົກລົງຂອງ ກະຊວງ ກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້, ເລກທີ 0054/ກປ, ປີ 1996   ວ່າດ້ວຍສິດນຳໃຊ້ ຊັບ ພະຍາກອນປ່າໄມ້ຕາມປະເພນີ
4	ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍທີ່ດິນ, ຕຸລາ 2003
5	ດຳລັດ  ເລກທີ  192/ນຍ,  ກໍລະກົດ  2005,  ວ່າດ້ວຍການທົດແທນ  ແລະ  ການຍົກຍ້າຍບ້ານຍ້ອນ ຜົນກະທົບຈາກໂຄງການພັດທະນາ
6	ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍປ່າໄມ້ (ສະບັບປັບປຸງ 2007)
7	ຄຳແນະນຳຂອງລັດຖະມົນຕີ ເລກທີ 564/ອຄດຊ, ສິງຫາ 2007, ວ່າດ້ວຍການພິສູດຫຼັກຖານ ກ່ຽວກັບ ການຄອບຄອງນຳໃຊ້ທີ່ດິນເພື່ອຂຶ້ນທະບຽນ ອອກໃບຕາດິນ
8	(ຮ່າງ) ດຳລັດຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີວ່າດ້ວຍການເຊົ່າ ແລະ ສຳປະທານທີ່ດິນ, ປີ 2007
9	ຄຳແນະນຳຂອງລັດຖະມົນຕີ ເລກທີ 1668/ອຄດຊ, ລົງວັນທີ 29 ເມສາ 2008, ວ່າດ້ວຍການນຳໃຊ້ ແບບພິມໃບຕາດິນ ແລະ ປື້ມທະບຽນທີ່ດິນໃໝ່
10	ດຳລັດເລກທີ 88/ນຍ ວ່າດ້ວຍການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດກົດໝາຍວ່າດ້ວຍທີ່ດິນ, ມີຖຸນາ 2008
11	(ຮ່າງ) ດຳລັດຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີວ່າດ້ວຍປ່າປ້ອງກັນ, 2009
12	ປື້ມຄູ່ມືວ່າດ້ວຍສິດ ແລະ ໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຂອງບ້ານໃນການຄຸ້ມຄອງ ແລະ ນຳໃຊ້ປ່າໄມ້, ທີ່ດິນປ່າ ໄມ້, ສັດນ້ຳ ແລະ ສັດປ່າ (ກົມປ່າໄມ້, ກັນຍາ 2008)

ສະພາບການປ່ຽນແປງ ທີ່ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ເຂດຊົນນະບົດ

ໃນຊຸມປີຜ່ານມາ ສະພາບຢູ່ເຂດຊົນນະບົດມີການປ່ຽນແປງຢ່າງວ່ອງໄວ ຍ້ອນການຫັນປ່ຽນໄປສູ່ເສດຖະກິດຕະ ຫຼາດ ແລະ ການຫັນປ່ຽນນະໂຍບາຍຂອງລັດຖະບານ. ຕາຕະລາງ 1 ຂ້າງລຸ່ມນີ້ ໄດ້ສະເໜີໃຫ້ເຫັນເຖິງ ບາງສະພາບ ການປ່ຽນແປງທີ່ເກີດຂຶ້ນ ພ້ອມດ້ວຍ ສິ່ງທີ່ໄດ້ປັບປຸງໃນວິທີການວາງແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນ ແລະ ມອບດິນ- ມອບປ່າ ຮູບ ແບບເດີມ:

ສັງລວມສະພາບການປ່ຽນແປງທີ່ສົ່ງຜົນກະທົບ ຕໍ່ເຂດຊົນນະບົດ:

ສະພາບການປ່ຽນແປງ	ສິ່ງທີ່ຄວນຈະດັດແກ້ ໃນຮູບແບບການວາງແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນ ແລະ ມອບດິນ-ມອບປ່າ ອັນເກົ່າ
ການຜະລິດກະສິກຳເປັນສິນຄ້າ  ແລະ  ການໃຫ້ສຳປະທານ	ການວາງແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນທີ່ມີຄວາມຊັດເຈນ   ແລະ   ສອດ
ຂະໜາດໃຫຍ່ເພື່ອທຳການຜະລິດ           ທີ່ກຳລັງແຜ່ຂະຫຍາຍ	ຄ່ອງກ່ວາເກົ່າເປັນສິ່ງຈຳເປັນ  ເພື່ອແນະນຳ  ແລະ  ນຳພາ
ຢ່າງກ້ວາງຂວາງ         ພາໃຫ້ເກີດມີການປ່ຽນແປງ         ຕໍ່ທີ່ດິນ	ການພັດທະນາຕາມກົນໄກເສດຖະກິດຕະຫຼາດ       ຂອງຊາວ
ກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້	ກະສິກອນ ແລະ ຜູ້ລົງທຶນຢູ່ຂັ້ນບ້ານ ແລະ ກຸ່ມບ້ານ
ນະໂຍບາຍການສ້າງກຸ່ມບ້ານພັດທະນາ               ໄດ້ເລີ້ມຈັດຕັ້ງ	ຕ້ອງໄດ້ມີການວາງແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນ  ລະດັບກຸ່ມບ້ານ  ແລະ
ປະຕິບັດໃນປີ 2004 ແລະ ໄດ້ມີການຂະຫຍາຍ ຢ່າງແຂງ	ການຍົກລະດັບຄວາມຮູ້ຄວາມສາມາດໃຫ້ພະນັກງານ
ແຮງ ໃນປີ 2007 ແລະ 2008. ຈາກ ການປະຕິບັດນະໂຍ	ເພື່ອຈະເຮັດໃຫ້ສູນບໍລິການເຕັກນິກ          ທີ່ກະຊວງກະສິກຳ
ບາຍດັ່ງກ່າວ, ມີ 1,168 ກຸ່ມບ້ານ ແລະ  158 ສູນບໍລິການ	ແລະ ປ່າໄມ້ ສ້າງຂື້ນນັ້ນ ສາມາດດຳເນີນການວາງແຜນ ນຳ
ເຕັກນິກໄດ້ຮັບການສ້າງຕັ້ງຂື້ນ.	ໃຊ້ທີ່ດິນໄດ້ ຢ່າງມີປະສິດທິພາບ
ລັດຖະບານໄດ້ຮັບຮູ້ວ່າ  ຂັ້ນຕອນ  ວິທີການວາງແຜນນຳໃຊ້	ຄວນໃຫ້ມີ ຫຼາຍທາງເລືອກ ຫຼື ແນວທາງໃນການວາງແຜນ
ທີ່ດິນ  ແລະ ມອບດິນ-ມອບປ່າ ມາດຖານ ບໍ່ສາມາດນຳໃຊ້	ນຳໃຊ້ທີ່ດິນກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ແບບມີສ່ວນຮ່ວມ ຂັ້ນບ້ານ
ໃນທຸກພື້ນທີ່ ແລະ ທຸກສະຖານະການ ໄດ້ຢ່າງແທດເໝາະ.	ແລະ  ກຸ່ມບ້ານພັດທະນາ  ສຳລັບປະຕິບັດ  ໃນພື້ນທີ່  ທີ່ມີ
	ສະພາບ ແລະ ສະຖານະການແຕກຕ່າງກັນ ຫຼາຍຢ່າງ ເຊັ່ນ:
	ເຂດປ່າສະຫງວນ, ປ່າຜະລິດ, ປ່າປ້ອງກັນ ແລະ ພື້ນທີ່ອື່ນໆ.
ວິທີການສຳຫຼວດ  ແລະ  ສ້າງແຜນທີ່  ທີ່ນຳໃຊ້ກັນໃນໄລຍະ	ມີຄວາມຈຳເປັນ      ຕ້ອງໄດ້ນຳໃຊ້ເຄື່ອງມືສ້າງແຜນທີ່       ທີ່ມີ
ຜ່ານມາ  ບໍ່ແທດເໝາະກັບສະພາບການໃໝ່  ແລະ  ບໍ່ມີລັກ	ຄວາມຊັດເຈນສູງ ໃນວຽກການວາງແຜນ ນຳໃຊ້ທີ່ດິນ ແລະ
ສະນະຍາວນານ	ການຂື້ນທະບຽນທີ່ດິນ
ປະຈຸບັນ  ໄດ້ຮັບຮູ້ກັນວ່າການຕິດຕາມກວດກາ  ການນຳໃຊ້	ມີຄວາມຈຳເປັນ   ຕ້ອງໄດ້ຫັນປ່ຽນຈາກການເນັ້ນໃສ່   ການ
ຕອນດິນ ທີ່ແບ່ງໃຫ້ຄອບຄົວນຳໃຊ້ ເພື່ອໃຫ້ຫັນໄປສູ່ ການ	ຕິດຕາມກວດກາ      ລະດັບຕອນດິນ       ມາເປັນການກວດກາ
ຜະລິດແບບຄົງທີ່ນັ້ນ         ແມ່ນເຮັດໄດ້ຍາກຍ້ອນຂາດພະນັກ	ເຂດນຳໃຊ້ທີ່ດິນ ຢູ່ບ້ານ ແລະ ກຸ່ມບ້ານພັດທະນາ ເພື່ອໃຫ້
ງານ ແລະ ງົບປະມານໃນລະດັບເມືອງ ແລະ ກຸ່ມບ້ານ	ໄດ້ຂໍ້ມູນ ທີ່ສາມາດນຳໃຊ້ເຂົ້າໃນການວາງແຜນການລົງທຶນ
	ພັດທະນາ ກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້
ການປັບປຸງການຈັດຕັ້ງຂອງກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້,	ການປັບປຸງພາລະບົດບາດ            ແລະ        ໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບ
ອົງການຄຸ້ມຄອງທີ່ດິນແຫ່ງຊາດ ແລະ ອົງການ ຊັບພະຍາ	ຂອງ ຫ້ອງການກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ເມືອງ ແລະ ອົງການ
ກອນນ້ຳ ແລະ ສີ່ງແວດລ້ອມ ໃນຊ່ວງໝໍ່ໆມານີ້ ໄດ້ເຮັດ	ຄຸ້ມຄອງທີ່ດິນປະຈຳເມືອງ        ເປັນສິ່ງຈຳເປັນ        ເພື່ອຫຼີກລ້ຽງ
ໃຫ້ພາລະບົດບາດ ແລະ ໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບ ຂອງ ອົງການ	ການເຮັດວຽກວາງແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນກະສິກຳ   ແລະ   ປ່າໄມ້
ຈັດຕັ້ງຕ່າງໆທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ໃນການຄຸ້ມຄອງທາງ ດ້ານ	ແບບມີສ່ວນຮ່ວມ ຢູ່ຂັ້ນບ້ານ ແລະ ກຸ່ມບ້ານ ຊ້ຳຊ້ອນ ກັນ.
ກະສິກຳ ແລະ ຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດ ມີການປ່ຽນແປງ
ການຜະລິດເປັນສິນຄ້າ  ໂດຍນັກລົງທຶນ  ທັງພາຍໃນ  ແລະ	ການຮ່ວມມືກັນທີ່ດີຂື້ນ        ແລະ   ການປະກອບໃຫ້ມີພະນັກ
ຕ່າງປະເທດ   ທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງວ່ອງໄວ   ໄດ້ສ້າງບັນຫາຫຍຸ້ງ	ງານຫຼາຍຂື້ນ  ຢູ່ໃນຫ້ອງການກະສິກຳ  ແລະ  ປ່າໄມ້ເມືອງ
ຍາກ ຕໍ່ການຄຸ້ມຄອງ ແລະ ນຳໃຊ້ທີ່ດິນຢູ່ຂັ້ນບ້ານ ແລະ ກຸ່ມ	ແລະ   ອົງການຄຸ້ມຄອງທີ່ດິນປະຈຳເມືອງ   ເປັນສິ່ງຈຳເປັນ
ບ້ານພັດທະນາ	ເພື່ອ ຮັບປະກັນໃຫ້ການວາງແຜນຄຸ້ມຄອງ ແລະ ນຳໃຊ້ທີ່ດິນ
	ຂັ້ນບ້ານ ແລະ ກຸ່ມບ້ານມີປະສິດທິພາບ.
ລັັດຖະບານໄດ້ຮັບຮອງເອົາຮູບແບບການສົ່ງເສີມຂອງ	ມີຄວາມຈຳເປັນທີ່ຈະຕ້ອງກຳນົດ ແລະ ແບ່ງ ຄວາມຮັບຜິດ
ລາວ ຫຼື ເອີ້ນຫຍໍ້ວ່າ LEA ຊຶ່ງເນັ້ນໃສ່ການ ຈັດຕັ້ງກຸ່ມ ແລະ	ຊອບ  ໃນວຽກວາງແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນກະສິກຳ  ແລະ  ປ່າໄມ້
ການຜະລິດເປັນກຸ່ມ       ແຕ່ມາຮອດປະຈຸບັນການເຊື່ອມໂຍງ	ແລະ ວຽກງານສົ່ງເສີມ ໃຫ້ຈະແຈ້ງ ແລະ ໃຫ້ມີຄວາມເຊື່ອມ
ເຂົ້າກັບການວາງແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນ         ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ເຮັດໄດ້ດີ	ໂຍງເຂົ້າກັນ         ເພື່ອໃຫ້ວຽກພັດທະນາລວມຂອງບ້ານ         ມີ
ເທື່ອ.	ຄວາມຕໍ່ເນື່ອງ ກົມກຽວກັນ.
ການຂະຫຍາຍຕົວຂອງການສຳປະທານທີ່ດິນ ໄດ້ເພີ້ມທະວີ	ການວາງແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ແບບມີ
ຄວາມກົດດັນ  ແລະ  ບັນຫາ  ຕໍ່ການນຳໃຊ້ທີ່ດິນ  ຂອງບ້ານ	ສ່ວນຮ່ວມ ໃນເຂດທີ່ມີການສຳປະທານທີ່ດິນ ເປັນສິ່ງຈຳ
ແລະ ຕໍ່ຄວາມສາມາດຄ້ຳປະກັນດ້ານສະບຽງອາຫານ ແລະ	ເປັນ ເພື່ອຮັບປະກັນໃຫ້ ຄອບຄົວມີທີ່ດິນທຳການຜະລິດ
ດ້ານໂພສະນາການ ຂອງ ຄອບຄົວ.	ສະບຽງອາຫານ ແລະ ແກ້ໄຂບັນຫາການຂາດໂພສະນາ
	ການ ຢູ່ ເຂດຊົນນະບົດ.
ການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງຈຳນວນປະຊາກອນ             ໂດຍທຳມະຊາດ	ຢູ່ບ້ານເຕົ້າໂຮມ      ຄວນມີການຈຳກັດຈຳນວນຄົນທີ່ຈະຍ້າຍ
ແລະ  ດ້ວຍການຈັດສັນບ້ານໃໝ່  ໄດ້ນຳໄປສູ່  ການເຮັດໃຫ້	ເຂົາມາຢູ່ໃໝ່  ແລະ  ຄວນລໍໃຫ້ການເຄື່ອນຍ້າຍສຳເລັດໝົດ
ຄວາມໜາແໜ້ນຂອງຈຳນວນປະຊາກອນ              ເພີ້ມຂຶ້ນຢ່າງ	ຈຶ່ງດຳເນີນວາງແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນ.
ຫຼວງຫຼາຍ ຢູ່ບາງບ້ານ ກາຍເປັນຜົນສືບເນື່ອງ ເຮັດໃຫ້ເກີດ
ຜົນກະທົບທາງລົບ ຕໍ່ ທີ່ດິນ ແລະ ປ່າໄມ້.

ພະນັກງານຫ້ອງການ  ກະສິກຳ  ແລະ  ປ່າໄມ້ເມືອງ  ບໍ່ໄດ້	ມີຄວາມຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ເພີ່ມຈຳນວນ           ແລະ        ໃຫ້ການຝຶກ
ຮັບປະສົບການພຽງພໍ ຈາກວຽກງານ ແບ່ງດິນ ແບ່ງປ່າ ຜ່ານ	ອົບຮົມແກ່  ພະນັກງານຫ້ອງການ  ກະສິກຳ  ແລະ  ປ່າໄມ້
ມາ ແລະ ຈຳນວນກໍ່ຍັງບໍ່ພຽງພໍ.	ເມືອງ ພ້ອມ ທັງໃຫ້ການອົບຮົມ ອົງການປົກຄອງບ້ານ ແລະ
	ຄະນະກຳມະການວາງແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນ ກະສິກຳ ແລະ ປ່າ
	ໄມ້ບ້ານ.
ຊາວບ້ານ  ມີສ່ວນຮ່ວມໜ້ອຍ  ໃນການປຶກສາຫາລື,  ການ	ບາດກ້າວ   ແລະ   ຂັ້ນຕອນ   ໃນການກຳນົດພື້ນທີ່ເພື່ອໃຫ້
ກຳນົດ  ແລະ  ການຕັດສິນໃຈກ່ຽວກັບທີ່ດິນ  ທີ່ຈະໃຫ້ສຳປະ	ສຳປະທານກະສິກຳ ຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ບັນຈຸເຂົ້າ ໃນວິທີການ
ທານ ໃນພື້ນທີ່ ຂອງບ້ານ.	ວາງແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນກະສິກຳ   ແລະ   ປ່າໄມ້   ແບບມີສ່ວນ
	ຮ່ວມ.

ຜົນສຳເລັດ, ຈຸດບົກຜ່ອງ ແລະ ບັນຫາ ຜ່ານມາ

ຜົນສຳເລັດຜ່ານມາ

ບົດລາຍງານຄວາມຄືບໜ້າກ່ຽວກັບການຢຸດຕິການຖາງປ່າເຮັດໄຮ່ ຂອງກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ປີ 2007 ໄດ້ລາຍງານວ່າ ການມອບດິນມອບປ່າລະດັບບ້ານ ໄດ້ສຳເລັດໃນ 7,130 ບ້ານ ກວມເອົາ 443,523 ຄອບຄົວ. ໃນ ປີ 2008 ເນື້ອທີ່ໄຮ່ເລື່ອນລອຍຍັງເຫຼືອ 8,025 ຮຕ ກວມເອົາ 10,160 ຄອບຄົວ. ເນື້ອທີ່ທັງໝົດທີ່ໄດ້ມອບ ໃຫ້ຄອບຄົວຄຸ້ມຄອງນຳໃຊ້ ມີ 10,860,000 ຮຕ ຊຶ່ງໃນນັ້ນມີທີ່ດິນກະສິກຳ 4,210,000 ຮຕ ແລະ ທີ່ດິນປ່າໄມ້ ປະເພດຕ່າງໆ 6,650,000 ຮຕ. ນອກນີ້, ບົດລາຍງານການປະເມີນຜົນໂຄງການພັດທະນາຊົນນະບົດ ປີ 2005 ຂອງກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ກໍໄດ້ສະເໜີໃຫ້ຮູ້ວ່າ ໂຄງການແບ່ງດິນ-ແບ່ງປ່າ ແລະ ຍຸດທະສາດຈັດສັນອາຊີບ ຄົງທີ່ ໄດ້ປະກອບສ່ວນເຮັດໃຫ້ພື້ນທີ່ໄຮ່ ຫຼຸດລົງຈາກ 118900 ຮຕ ໃນປີ 2001 ມາເປັນ 29400 ຮຕ ໃນປີ 2005.

ເຖິງແມ່ນວ່າຈະມີຕົວເລກສະແດງເຖິງຜົນສຳເລັດກໍ່ຕາມ ແຕ່ກໍ່ຍັງມີຈຸດບົກຜ່ອງ ແລະ ບັນຫາຫຼາຍປະການ ໃນໂຄງ ການແບ່ງດິນ-ແບ່ງປ່າຜ່ານມາ ທີ່ໄດ້ລາຍງານໃນບົດລາຍງານທີ່ກ່າວ ຊຶ່ງສາມາດສັງລວມໄດ້ ໃນຕາຕະລາງ ລຸ່ມນີ້.

ຂໍ້ຂາດຕົກບົກຜ່ອງ ແລະ ບັນຫາຜ່ານມາ

ປະເດັນ/ເລື້ອງ	ລາຍລະອຽດຂອງປະເດັນ
ການກຳນົດເຂດນຳໃຊ້ທີ່	ກ. ການກຳນົດເຂດນຳໃຊ້ທີ່ດິນ ໃນແຜນງານແບ່ງດິນ-ແບ່ງປ່າຜ່ານມາ ແມ່ນບໍ່ທັນສຳເລັດ
ດິນ ຂອງບ້ານ	ໃນຂອບເຂດທົ່ວປະເທດ ຍ້ອນງົບປະມານບໍ່ພຽງພໍ, ຂາດບຸກຄະລາກອນ ແລະ ຂາດ ປະສົບ
	ການ.
	ຂ. ການກຳນົດແບ່ງເຂດນຳໃຊ້ທີ່ດິນ ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຄຳນຶງ ເຖິງເນື້ອທີ່ ທຳການຜະລິດ ຂອງ
	ຊາວບ້ານ.
ການຈັດແບ່ງ ທີ່ດິນກະສິ	ກ. ຈຳນວນບ້ານທີ່ໄດ້ມີການຈັດແບ່ງທີ່ດິນກະສິກຳໃຫ້ຄອບຄົວສຳເລັດ ມີໜ້ອຍ.
ກຳ ໃຫ້ຄອບຄົວ	ຂ. ໃນບ້ານທີ່ມີການແບ່ງດິນສ່ວນໃຫ່ຍ ຈຳນວນຕອນດິນກະສິກຳ ທີ່ແບ່ງໃຫ້ແຕ່ລະຄອບ
	ຄົວມີໜ້ອຍ.
ຊີວິດການເປັນຢູ່ ແລະ	(ກ) ການແບ່ງດິນ-ແບ່ງປ່າໃນເມື່ອກ່ອນຍັງບໍ່ຊ່ວຍໃຫ້ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນໃນຊົນ
ການຄ້ຳປະກັນທາງດ້ານ	ນະບົດດີຂຶ້ນ ເທົ່າທີ່ຄວນ; (ຂ) ພະນັກງານແບ່ງດິນ-ແບ່ງປ່າຜ່ານມາເນັ້ນໃສ່ແຕ່ເປົ້າໝາຍການ
ສະບຽງອາຫານ	ຢຸດຕິຖາງປ່າເຮັດໄຮ່      ໂດຍບໍ່ພິຈາລະນາເຖິງຜົນກະທົບຕໍ່ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນ.
ຂະບວນການ	(ກ) ແນວທາງ ແລະ ວິທີການແບ່ງດິນ-ແບ່ງປ່າ ຍັງບໍ່ດີເທົ່າທີ່ຄວນ
ແບ່ງດິນ-ແບ່ງປ່າ	(ຂ) ພາຍຫຼັງການແບ່ງດິນ-ແບ່ງປ່າແລ້ວ ຍັງບໍ່ມີວຽກງານສົ່ງເສີມ ແລະ ວຽກງານ ຕິດຕາມ
	ກວດກາ ເຂົ້າໄປສະໜັບສະໜູນ;
	(ຄ) ການເກັບຮັກສາຂໍ້ມູນແບ່ງດິນ-ແບ່ງປ່າ ຍັງບໍ່ເປັນລະບົບ.
ການຄອບຄອງທີ່ດິນ	(ກ) ຊາວບ້ານຍັງຈັບຈ່ອງທີ່ດິນປ່າໄມ້ ເພື່ອທຳການຜະລິດກະສິກຳ;
ຂອງຊາວບ້ານ	(ຂ) ຊາວບ້ານໃນເຂດຊົນນະບົດ ຍັງບໍ່ທັນມີເອກະສານສິດນຳໃຊ້ທີ່ດິນຖາວອນ
	(ໃບຕາດິນ); (ຄ) ການແບ່ງດິນ- ແບ່ງປ່າໄດ້ກະທົບຕໍ່ຄວາມຍືດຍຸ່ນ ໃນການນຳໃຊ້
	ທີ່ດິນກະສິກຳຕາມປະເພນີ ທີ່ຊາວບ້ານ ເຄີຍປະຕິບັດກັນມາ.
ການຍົກຍ້າຍເຕົ້າໂຮມ	ການເຕົ້າໂຮມບ້ານ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ບ້ານເຕົ້າໂຮມ ໄດ້ຮັບຜົນສະທ້ອນດັ່ງນີ້: ມີການແລກປ່ຽນ
ບ້ານ	ຊື້ຂາຍທີ່ດິນເພີ່ມຂື້ນ, ເນື້ອທີ່ປ່າໄມ້ຫຼຸດລົງ, ຄວາມກົດດັນຕໍ່ເນື້ອທີ່ທຳການຜະລິດເພີ້ມຂຶ້ນ,
	ແລະ ຄວາມຂັດແຍ່ງລະຫວ່າງບ້ານ ກ່ຽວກັບທີ່ດິນ ເພີ້ມຂຶ້ນ.
ເງື່ອນໄຂ ໃນການແບ່ງທີ່	ມີການນຳໃຊ້ເງື່ອນໄຂການແບ່ງທີ່ດິນຕາຍຕົວ ຄື ກຳນົດແບ່ງທີ່ດິນກະສິກຳໃຫ້ຄອບຄົວນຶ່ງ 2,
ດິນ	3 ຫຼື 4 ຕອນ ເຮັດໃຫ້ຮອບວຽນຂອງການນຳໃຊ້ທີ່ດິນກະສິກຳສັ້ນເຂົ້າ ເປັນສາເຫດພາໃຫ້ດິນ
	ເຊື່ອມໂຊມ.
ການເພີ້ມຂຶ້ນຂອງຈຳ	ໃນເວລາດຳເນີນການແບ່ງດິນ-ແບ່ງປ່າ ຍັງຂາດການພິຈາລະນາເຖິງການເພີ່ມຂຶ້ນ ຂອງ
ນວນປະຊາກອນ	ປະຊາກອນ ເຮັດໃຫ້ເນື້ອທີ່ດິນຜະລິດກະສິກຳ ແລະ ພື້ນທີ່ປ່າຊົມໃຊ້ ບໍ່ພຽງພໍໃນພາຍຫຼັງ.
ການເກັບພາສີທີ່ດິນ	ຊາວບ້ານບໍ່ແຈ້ງຈຳນວນຕອນດິນທັງໝົດທີ່ມີ ເພື່ອຫຼີກເວັ້ນການເສຍພາສີທີ່ດິນ.

ການເກັບຮັກສາຂໍ້ມູນ	ການເກັບຮັກສາຂໍ້ມູນ ແລະ ແຜນທີ່ ກ່ຽວກັບ ວຽກງານແບ່ງດິນ-ແບ່ງປ່າ ບໍ່ເປັນລະບົບ ແລະ ບໍ່ມີວິທີການເກັບຮັກສາທີ່ດີ ເຮັດໃຫ້ຂໍ້ມູນ ແລະ ແຜນທີ່ເສຍຫາຍ ເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ.
ຊັບພະຍາກອນ	ຈຳນວນພະນັກງານບໍ່ພຽງພໍ, ອຸປະກອນຮັບໃຊ້ຂາດເຂີນ, ງົບປະມານມີຈຳກັດ ແລະ ການ ຝຶກ ອົບຮົມໃຫ້ພະນັກງານຂັ້ນເມືອງ ຍັງບໍ່ທົ່ວເຖິງ ເຮັດໃຫ້ປະສິດທິພາບຂອງວຽກງານຫຼຸດລົງ.
ການສຳປະທານທີ່ດິນ	ເອກະສານຕ່າງໆ ເຊັ່ນ: ແຜນທີ່ນຳໃຊ້ທີ່ດິນ ແລະ ປ່າໄມ້, ຂໍ້ຕົກລົງຂອງບ້ານກ່ຽວກັບການຄຸ້ມ ຄອງ ແລະ ນຳໃຊ້ທີ່ດິນ ແລະ ປ່າໄມ້ ທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍ ບໍ່ຄ່ອຍໄດ້ຖືກນຳໃຊ້ເຂົ້າໃນ ການວາງແຜນພັດທະນາທີ່ດິນ.

ການປະເມີນຜົນນີ້ ຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ ຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ ປັບປຸງ ຈຸດປະສົງ, ເປົ້າໝາຍ ແລະ ຂັ້ນຕອນໃໝ່ ສຳລັບການ ວາງ ແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນຂອງບ້ານ ແລະ ກຸ່ມບ້ານ. ປະເດັນສຳຄັນທີ່ຈະຕ້ອງພິຈາລະນາໃນການປັບປຸງລວມມີ:

• ຕ້ອງຮັບປະກັນວ່າ ວິທີການກຳນົດເຂດນຳໃຊ້ທີ່ດິນ ຕ້ອງເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມສົມດຸນ ລະຫວ່າງປະເພດຂອງ ທີ່ດິນປ່າໄມ້ ແລະ ທີ່ດິນກະສິກຳ ເຊັ່ນ: ຮັບປະກັນໃຫ້ບ້ານມີທີ່ດິນກະສິກຳເຮັດການຜະລິດຢ່າງພຽງພໍ.
• ເນັ້ນໃຫ້ການວາງແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ແບບມີສ່ວນຮ່ວມ ຮັບໃຊ້ເປົ້າໝາຍການເພີ້ມ ຄວາມຮັບປະກັນສິດໃນການຄອບຄອງທີ່ດິນກະສິກຳ ຫຼາຍກວ່າ ຮັບໃຊ້ເປົ້າໝາຍຫຼຸດຜ່ອນການຖາງປ່າ ເຮັດໄຮ່.
• • ຮັບປະກັນໃຫ້ການມີສ່ວນຮ່ວມຂອງຊາວບ້ານເພີ່ມຂຶ້ນ ໃນບັນດາກິດຈະກຳການວາງແຜນ ແລະ ຄຸ້ມຄອງ ການນຳໃຊ້ທີ່ດິນປ່າໄມ້.
• • ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນ ເຂດຊົນນະບົດມີໂອກາດໄດ້ຮັບໃບຕາດິນຖາວອນຫຼາຍຂຶ້ນ ສຳລັບຕອນດິນທີ່ໄດ້ພັດ ທະນາມາແລ້ວ.
• ເລັ່ງໃສ່ພື້ນທີ່ໆຫຼໍ່ແຫຼມ ບ່ອນທີ່ PLUP ຈະເກີດຜົນກະທົບຕໍ່ກຳມະສິດທີ່ດິນ ແລະ ການນຳໃຊ້ ເຊັ່ນ: ພື້ນທີ່ໆ ມີການພັດທະນາກະສິກຳເປັນສິນຄ້າ, ບ້ານເຕົ້າໂຮມ ແລະ ພື້ນທີ່ອື່ນໆ
• ກຳນົດພາລະບົດບາດ ແລະ ໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຢ່າງຈະແຈ້ງ ລະຫວ່າງ ກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ແລະ ອົງການຄຸ້ມຄອງທີ່ດິນແຫ່ງຊາດ ສຳລັບວຽກງານວາງແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ແບບມີສ່ວນ ຮ່ວມຂັ້ນບ້ານ ແລະ ກຸ່ມບ້ານ.
• ນຳໃຊ້ຂໍ້ມູນຂ່າວສານກ່ຽວກັບການວາງແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ແບບມີສ່ວນຮ່ວມຂັ້ນບ້ານ ແລະ ກຸ່ມບ້ານ ຢ່າງມີປະສິດທິພາບ ເພື່ອເອື້ອອຳນວຍໃຫ້ແກ່ ການວາງແຜນ ແລະ ການຄຸ້ມຄອງ ກິດຈະກຳ ພັດທະນາທີ່ດິນ ເຊີງການຄ້າ.
• ພັດທະນາລະບົບເກັບຮັກສາຂໍ້ມູນຂ່າວສານຂອງການວາງແຜນນຳໃຊ້ທີ່ດິນກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ແບບມີ ສ່ວນຮ່ວມ ຢູ່ຂັ້ນສູນກາງ, ແຂວງ ແລະ ເມືອງ ໂດຍ ການຍົກລະດັບໃຫ້ພະນັກງານວິຊາການໃນການນຳໃຊ້ ລະບົບ ຈີໄອເອັສ (GIS) ເປັນເຄື່ອງມື.