ຝຸ່ນບົ່ມ

ຝຸ່ນບົ່ມ

ຝຸ່ນບົ່ມແມ່ນເຮັດມາຈາກການຍ່ອຍສະຫຼາຍຂອງອິນຊີວັດຖຸ ເຊິ່ງເປັນແຫຼ່ງສານອາຫານທີ່ອຸດົມສົມບູນ. ສ່ວນປະສົມຕົ້ນຕໍແມ່ນທາດກາກບອນ ແລະ ທາດໄນໂຕຣເຈນຈຳ​ນວນ​ໜ້ອຍ​ຫນຶ່ງ ແລະ ສານອາຫານ, ເກືອແຮ່ ແລະ ສິ່ງມີຊີວິດໃນດິນຊະນິດອື່ນໆ.

ຝຸ່ນບົ່ມບໍ່ພຽງແຕ່ໃຫ້ສານອາຫານແກ່ພືດເທົ່ານັ້ນແຕ່ຍັງປັບປຸງຄຸນນະພາບຂອງດິນອີກດ້ວຍ. ມີຫຼາຍວິທີໃນການ ເຮັດຝຸ່ນບົ່ມຈາກສ່ວນປະສົມທີ່ງ່າຍດາຍ ເຊັ່ນ ແກບ ແລະ ຂີ້ງົວ ຈົນເຖິງສ່ວນປະສົມຂອງວັດສະດຸທີ່ຫຼາກຫຼາຍ ນຳໃຊ້ວັດສະດຸທີ່ມີຢູ່ ແລະ ທໍາການທົດລອງໃຊ້ດ້ວຍຕົວທ່ານເອງ.

ການເຮັດຝຸ່ນບົ່ມແບບເປັນກອງ

• ຝຸ່ນບົ່ມແບບເປັນກອງຈະໄດ້ຜົນດີເມື່ອເຮັດທັງໝົດໃນເວລາດຽວກັນ. ໝາຍຄວາມວ່ານໍາວັດສະດຸທັງໝົດມາກຽມໄວ້, ແລະ ການບົ່ມແບບເປັນກອງກໍ່ດຳເນີນໄປເປັນແຕ່ລະຊັ້ນ.
• ການບົ່ມແບບເປັນກອງຄວນມີລວງກວ້າງ 1 ແມັດ, ລວງຍາວ 1 ແມັດ ແລະ ສູງ 1 ແມັດ ເພື່ອໃຫ້ມີຄວາມຮ້ອນພຽງພໍຈຶ່ງຈະຍ່ອຍສະຫຼາຍໄດ້ດີ
• ທ່ານສາມາດນໍາໃຊ້ວັດສະດຸຫຼາຍປະເພດເຊັ່ນ: ຝຸ່ນຄອກ, ຫຍ້າ, ພືດນ້ຳ, ໃບໄມ້, ສາຫຼ່າຍທະເລ, ດິນ, ແກບເຂົ້າ ແລະ ກາກກາເຟ, ຂີ້ເລື່ອຍ, ຊາກສັດ (ໜູ, ປາ, ໄກ່ ແລະ ສັດອື່ນໆ), ນ້ຳຍ່ຽວ, ຊິ້ນສ່ວນຂອງເຈ້ຍທີ່ສາມາດໃຊ້ວັດສະດຸຫຼາຍປະເພດເຊັ່ນ: ຍ່ອຍສະຫຼຫຼຫຼາຍໄດ້ ແລະ ວັດສະດຸທໍາມະຊາດອື່ນໆ ທີ່ຫາໄດ້ງ່າຍ
• ລອງປະສົມຝຸ່ນຄອກ 1/3, ໃບໄມ້ແຫ້ງ 1/3 ແລະ ກາກກາເຟ 1/3, ແກບ ຫຼື ຂີ້ເລື່ອຍ. ປະລິມານເຫຼົ່ານີ້ີບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງຖືກຕ້ອງ, ພຽງແຕ່ກະຕວງເອົາ.
• ເພີ່ມຂີ້ນົກໜ້ອຍໜຶ່ງ (ນົກກາງແກ, ໄກ່ ຫຼື ເປັດ) ຫຼື ຂີ້ສັດອື່ນໃນປະລິມານຫຼາຍ
• ວັດສະດຸເຫຼົ່ານີ້ຕ້ອງໃສ່ເປັນຊັ້ນ, ໜາ 5-10 ຊມ. ຊັ້ນທີໜຶ່ງເຮັດດ້ວຍວັດຖຸອິນຊີ (ໃບໄມ້ແຫ້ງ, ແກບ ຫຼື ວັດຖຸແຫ້ງອື່ນໆ). ຊັ້ນທີສອງແມ່ນຝຸ່ນຄອກທີ່ບົ່ມແລ້ວ. ຊັ້ນທີສາມແມ່ນຂີ້ເຖົ່າທີ່ໄດ້ຈາກເຮືອນຄົວ ແລະ ດິນທີ່ມີຄວາມອຸດົມສົມບູນ. ຈາກນັ້ນຫົດນ້ຳ. ລຶ້ມຄືນຂັ້ນຕອນນີ້ຈົນກວ່າຈະໄດ້ກອງຝຸ່ນບົ່ມສູງ 1 ແມັດ, ກວ້າງ ແລະ ຍາວ 1 ແມັດ.
• ເພີ່ມນ້ຳສອງເທື່ອໃນໄລຍະການບົ່ມ. ທໍາໍາອິດເພີ່ມນ້ຳ 2-3 ຄຸ, ຈາກນັ້ນເພີ່ມອີກ 2-3 ຄຸເມື່ອບົ່ມສໍາເລັດ. ນ້ຳເປັນສ່ວນສໍາຄັນໃນຂະບວນການຍ່ອຍສະຫຼາຍ ແຕ່ບໍ່ໃຫ້ຫຼາຍເກີນໄປ. ຝຸ່ນບົ່ມຕ້ອງການຄວາມຊຸ່ມ, ແຕ່ບໍ່ໃຫ້ປຽກ.
• ປົກຄຸມຝຸ່ນບົ່ມເພື່ອປ້ອງກັນຝົນ ແລະ ແສງແດດກ້າ ແລະ ເກັບມ້ຽນໄວ້ບ່ອນທີ່ປອດໄພຈາກສັດ. ການປົກຄຸມຍັງຊ່ວຍຮັກສາຄວາມຮ້ອນໃຫ້ຝຸ່ນບົ່ມ. ສິ່ງທີ່ເອົາມາປົກຄຸມສາມາດເຮັດມາຈາກໃບຕານ, ຜ້າຢາງເກົ່າ, ຕົ້ນ ຫຼື ໃບກ້ວຍ ຫຼື ໃບໄມ້ຊ້ອນກັນໜາໆ.

• ຖ້າຫາກປະຕິບັດໄດ້ຄົບແຕ່ລະຂັ້ນຕອນ, ຝຸ່ນບົ່ມຈະຮ້ອນຫຼາຍ (ປະມານ 65 – 68 ອົງສາ) ຍ້ອນການເຄື່ອນ ໄຫວຂອງເຊື້ອພະຍາດ ໃນການຍ່ອຍສະຫຼາຍ. ຫຼັງຈາກຜ່ານໄປ 2-3 ອາທິດ, ອຸນຫະພູມຈະເຢັນລົງເຖິງປະມານ 45 ອົງສາ.
• ມາບາດນີ້ຕ້ອງໄດ້ປີ້ນຝຸ່ນບົ່ມເພາະວ່າຊັ້ນນອກບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມຮ້ອນຫຼາຍ ມັນຈະຍ່ອຍສະຫຼາຍຊ້າກວ່າຊັ້ນໃນ.ຫຼັງຈາກປີ້ນແລ້ວ, ຫົດນ້ຳອີກສອງຄຸ ຫຼື ຫຼາຍກວ່າຖ້າເຫັນວ່າຈໍາເປັນ ແລ້ວປົກໄວ້ຄືເກົ່າ, ຝຸ່ນບົ່ມຈະພ້ອມໃຊ້ງານພາຍໃນ 2 ອາທິດ
• ທັນທີທີ່ຝຸ່ນບົ່ມພ້ອມໃຊ້ສໍາລັບສວນ, ປົກຄຸມສວນດ້ວຍຝຸ່ນບົ່ມທີ່ໄດ້ມານີ້ ໃຫ້ມີຄວາມໜາປະມານ 3-5 ຊັງຕີແມັດ ຫຼື ໃຊ້ 2 ກໍາມືໃສ່ແຕ່ລະຕົ້ນກ້າ ແລະ 4 ກໍາມືໃສ່ຕົ້ນທີ່ໃຫຍ່ແລ້ວ.

ການເຮັດກອງຝຸ່ນບົ່ມແບບຍ່ອຍສະຫຼາຍຊ້າ

ການບົ່ມຝຸ່ນແບບຍ່ອຍສະຫຼາຍຊ້າສາມາດເຮັດໄດ້ກັບວັດສະດຸສອງສາມຊະນິດເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ທ່ານຕ້ອງໃຊ້ຝຸ່ນຄອກ ແລະ ວັດ ສະດຸທໍາມະຊາດໃຫ້ດຸ່ນດ່ຽງກັນ. ສ່ວນປະສົມທີ່ດີແມ່ນ ຝຸ່ນຄອກ ປະມານ 1/3 ກັບວັດສະດຸຈາກພືດປະມານ 2/3. ຝຸ່ນບົ່ມແບບຊ້າຈະຕ້ອງໃຊ້ເວລາ 2 – 3 ເດືອນກ່ອນທີ່ຈະນໍາມາໃຊ້. ການບົ່ມປະເພດນີ້ບໍ່ມີສານອາຫານອຸດົມ ສະດຸທີສົມບູນ ແຕ່ກໍ່ດີພໍສຳລັບການປັບປຸງດິນ.

ວິທີໃຊ້ຝຸ່ນບົ່ມ

• ເພື່ອໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າຈະມີຝຸ່ນບົ່ມໄວ້ໃຊ້ຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ໃຫ້ເລີ່ມເຮັດກອງຝຸ່ນບົ່ມໃໝ່ເມື່ອອັນເກົ່າໃຊ້ໄປໄດ້ເຄິ່ງໜຶ່ງແລ້ວ
• ໃສ່ຝຸ່ນບົ່ມໃຫ້ດິນສອງອາທິດກ່ອນການປູກ ຫຼື ໃສ່ໃຫ້ຕົ້ນກ້າໂດຍ ກົງ. ເຮັດແບບນີ້ຈະຊ່ວຍໃຫ້ສານອາຫານ ແລະ ຝຸ່ນບົ່ມດູດຊຶມລົງໃນດິນ. ຫຼັງຈາກປູກແລ້ວ, ໃຫ້ລໍຖ້າອີກສອງອາທິດກ່ອນຈະໃສ່ຝຸ່ນອີກ.
• ບ່ອນທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ຈະໃສ່ຝຸ່ນບົ່ມໃຫ້ຕົ້ນໄມ້ແມ່ນໃຫ້ໃສ່ກ້ອງຂອງໃບໄມ້ຊັ້ນນອກໂດຍກົງ (ເທິງໜ້າດິນບໍລິເວນຂອບດ້ານນອກ, ບໍ່ແມ່ນໃສ່ອ້ອມລຳ​ຕົ້ນ) ບ່ອນທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ຈະໃສ່ຝຸ່ນບົ່ມໃຫ້ຕົ້ນໄມ້ແມ່ນໃຫ້ໃສ່ກ້ອງຂອງ. ຈຸດນີ້ແມ່ນດ້ານລຸ່ມຂອງຂອບໃບໄມ້ດ້ານນອກ ແລະ ແມ່ນຈຸດທີ່ຮາກໄມ້ດູດຊຶມອາຫານໄດ້ດີທີ່ສຸດ. ຫ້າມໃສ່ຝຸ່ນອ້ອມລໍາຕົ້ນ ເພາະມັນອາດເປັນສາເຫດໃຫ້ຮາກເນົ່າເປື່ອຍ ແລະ ປຸ໋ຍຊະນິດອື່ນໆ ກໍ່ເຊັ່ນກັນ.

ຄວາມຄິດທີ່ສະຫຼາດ!

ຖ້າຝຸ່ນບົ່ມມີກິ່ນບໍ່ດີ, ມີກິ່ນສົ້ມ ໝາຍຄວາມວ່າເຮົາໃສ່ຝຸ່ນຄອກຫຼາຍເກີນໄປ. ຖ້າຫາກວັດສະດຸຈາກພືດ

ບໍ່ຍ່ອຍສະຫຼາຍໄດ້ດີສະແດງວ່າເຮົາໃສ່ຝຸ່ນຄອກໜ້ອຍເກີນໄປ

ການເຮັດຝຸ່ນບົ່ມແບບເປັນກະຕ່າ ແລະ ແບບໜານຜັກ

ຂໍ້ມູນຈາກປຶ້ມຄູ່ມື Faith Garden Manual, ຂຽນໂດຍ Mindanao Baptist, Rural Life Center, ເມືອງ ບັນຊາລັນ, ຟີລິບປິນ.

ຂັ້ນ​ຕອນ​ທີ 1: ຂຸດຂຸມຢູ່ໃຈກາງຂອງສວນ, ເລິກປະມານ 1 ຝ່າມື (15-20 ຊັງຕີແມັດ) ແລະ ກວ້າງ 3 ຝ່າມື, ປະຫວ່າງ1 ແມັດ ລະຫວ່າງຂຸມ (ປະມານໜຶ່ງກ້າວໃຫຍ່). ຫຼື ຂຸດຮ່ອງກວ້າງຍາວຢູ່ລະຫວ່າງກາງສວນ, ເລິກປະມານ 1 ຝາມື ແລະ ກວ້າງປະມານ 2 ສອງຝາມື

ຂັ້ນຕອນທີ 2: ວາງໄມ້ໄຜ່ລົງໃນບໍລິເວນຂອບຂອງຂຸມ ຫຼື ຄວາມຍາວ 2 ຝ່າມືເທິງໜ້າດິນ

ຂັ້ນຕອນທີ 3: ເຮັດຮົ້ວດ້ວຍການສານໄມ້ໄຜ່ ຫຼື ສານໃບໄມ້ໃສ່ໄມ້.

ຂັ້ນ​ຕອນ​ທີ4: ເອົາວັດສະດຸໃສ່ຂຸມ ຫຼື ຮ່ອງຕາມລໍາດັບດັ່ງນີ້:

• ຊັ້ນບາງໆຂອງງ່າໄມ້ ຫຼື ຫຍ້າ (ໜາປະມານ 5 ຊັງຕິແມັດ) ເພື່ອໃຫ້ອາກາດຖ່າຍເທ.
• ຝຸ່ນຄອກຫຼາຍຊະນິດ.
• ຫຍ້າ, ໃບໄມ້ ຫຼື ສາຫຼ່າຍທະເລທີ່ລ້າງແລ້ວ.
• ໃສ່ຂີ້ີ້ີ້ເຖົ່ົ່ົ່າຈາກເຮືອນຄົວປະມານ 1 ກໍາ ເຮືອນຄົວປະມານ ກີ້ເຖົ່າຈາກ ໍາ ກ ມື ໃນທຸກຂຸມ ຫຼື ຫ່າງກັນ 1 ແມັດລະຫວ່າງຮ່ອງ.

ຂັ້ນ​ຕອນ​ທີ5: ເມື່ອວັດສະດຸຝຸ່ນບົ່ມຊຸດທີ 1 ຍ່ອຍສະຫຼາຍແລ້ວ, ເພີ່ມວັດສະດຸຊຸດຕໍ່ໄປຕາມລໍາດັບຄືເກົ່າ. ບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງປີ້ນ.

ຂັ້ນ​ຕອນ​ທີ 6: ຫວ່ານແກ່ນລົງເມື່ອຝຸ່ນບົ່ມຊັ້ນລຸ່ມສຸດເລີ່ມຍ່ອຍສະຫຼາຍແລ້ວ, ປະຫວ່າງປະມານ 1 ຝ່າມື ລະຫວ່າງແກ່ນ ແລະ ກະຕ່າ ຫຼື ຮ່ອງຝຸ່ນບົ່ມ.

ຂັ້ນຕອນທີ 7: ຫົດນ້ຳຢ່າງເປັນປະຈ ໍາ ຫົດນ້ຳຢ່າງເປັນປະຈ ຕະຫຼອດ 2 ອາ ທິດຫຼັງຈາກປູກ. ຫຼັງຈາກໄລຍະນີ້ ຫົດນ້ຳໃສ່ຂຸມ ຫຼື ຮ່ອງຝຸ່ນບົ່ມໂດຍກົງ, ແຕ່ບໍ່ໃຫ້ຫົດພືດທີ່ປູກ. ຮາກຂອງພືດຈະເຕີບໂຕລົງໃນຂຸມ ຫຼື ຮ່ອງ, ສິ່ງນີ້ຈະປັບປຸງການຈະເລີນເຕີບໂຕຂອງພືດ ແລະ ຮັກສານ້ຳ.

ຂັ້ນຕອນທີ 8: ເມື່ອເກັບກູ້ພືດແລ້ວ, ໃຫ້ຊວ້ານຝຸ່ນບົ່ມອອກ ຈາກຂຸມ ຫຼື ຮ່ອງ ແລະ ສາມາດເອົາໄປໃສ່ໜານຜັກໄດ້. ຈາກນັ້ນ, ສາມາດເພີ່ມວັດສະດຸຝຸ່ນບົ່ມໃໝ່ໃສ່ໃນຂຸມ ຫຼື ຮ່ອງ ເພື່ອກຽມພ້ອມສພລັບການປູກຄັ້ງຕໍ່ໄປ.

ແນວຄິດທີ່ດີ!

• ເຕັກນິກນີ້ສາມາດໃຊ້ໄດ້ກັບຕົ້ນໄມ້ກິນໝາກທີ່ຍັງນ້ອຍ
• ເຮັດກະຕ່າ ຫຼື ຮ່ອງຝຸ່ນບົ່ມ 1 ເດືອນກ່ອນການປູກ
• ຄອງນ້ຳສາມາດເຮັດເປັນຮ່ອງຝຸ່ນບົ່ມໃນດິນເຈີ້ຍ
• ເພື່ອການປູກຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ໃສ່ກະຕ່າ ຫຼື ຮ່ອງໃນເວລາຕ່າງກັນ, ແຕ່ລະໜານສາມາດປູກຮ່າງກັນ 2 ອາທິດ ຫຼື 1 ເດືອນ.
• ໄມ້ຄ້ຳສໍາລັບກະຕ່າ ຫຼື ຮ່ອງສາມາດເຮັດສູງຂື້ນເພື່ອໃຊ້ສໍາລັບພືດເປັນເຄືອເຊັ່ນ: ຖົ່ວ, ໝາກແຕງ ແລະ ຜັກທີ່ເປັນເຄືອຕ່າງໆ.

ຂຸມຝຸ່ນບົ່ົ່ມ

ຂຸມຝຸ່ນບົ່ມເປັນວິທີທີ່ດີສໍາລັບສະໜອງສານອາຫານໃຫ້ພືດ. ຕົວຢ່າງພືດທີ່ເໝາະສົມສໍາລະບົບນີ້ແມ່ນ: ກ້ວຍ ແລະ ໝາກຮຸ່ງ. ວັດສະດຸທີ່ຫາໄດ້ເກືອບທຸກຢ່າງສາມາດໃຊ້ເຂົ້າໃນການເຮັດຝຸ່ນບົ່ມນີ້ເຊັ່ນ: ໃບໄມ້, ຫຍ້າ, ແກບເຂົ້າ, ກາກ​ກາເຟ ແລະ ເຈ້ຍ ຫຼື ນ້ຳຍ່ຽວ. ຝຸ່ນທີ່ສະສົມຢູ່ພື້ນຂອງຂຸມສາມາດຂຸດຂຶ້ນມາໃຊ້ກັບພືດໄດ້ຄັ້ງ 1 ໃນທຸກໆປີ.

ປະ​ໂຫຍດ​ຈາກ​ການ​ເຮັດ​ຝຸ່ນ​ບົ່ມ

• ຫຼຸດບັນຫາຫຍຫຍ້າ.
• ໃຊ້ນ້ຳເສຍ ແລະ ວັດຖຸອິນຊີເສດເຫຼືອ
• ເກັບກັກນ້ຳໃນດິນ ແລະ ໃນວັດສະດຸຝຸ່ນບົ່ມໄວ້ໄດ້ຫຼາຍກວ່າ ສະນັ້ນ ພືດຈຶ່ງຕ້ອງການນ້ຳໜ້ອຍກວ່າ, ໂດຍສະເພາະໃນລະດູແລ້ງ

ໝາຍ​ເຫດ: ເພື່ອຮັບມືກັບບັນຫາຍຸງ ແລະ ແມງໄມ້ໃນຂຸມບົ່ມ, ໃຫ້ແຊ່ໃບຂົມກະເດົາໜຶ່ງກຳ ໃຫ້ແຊ່ໃບຂົມກະເດົາໜຶ່ງກຳມືໃສ່ໃນຄຸນ້ຳສອງມື້ແລ້ວຖອກນ້ຳ ພ້ອມກັບໃບລົງໃສ່ໃນຂຸມ, ເຮັດຊ້ຳທຸກໆ ສາມເດືອນ.

ຝຸ່ນບົ່ມໃສ່ໂດຍກົງ

ຝຸ່ນບົ່ມຍັງສາມາດໃສ່ເທິງສວນຜັກ ຫຼື ດິນທີ່ຈະເຮັດສວນໄດ້ໂດຍກົງ. ດິນຈະໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຈາກສານອາຫານທີ່ອອກມາ ແລະ ມັນຈະເພີ່ມສິ່ງມີຊີວິດໃນດິນ.

ນ້ຳຍ່ຽວປົນນ້ຳ

ນ້ຳຍ່ຽວຂອງຄົນສາມາດຫາໄດ້ງ່າຍດາຍ, ບໍ່ຕ້ອງເສຍເງິນຊື້ ແລະ ເປັນແຫຼ່ງສານອາຫານຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ. ນ້ຳຍ່ຽວມີປະລິມານໄນໂຕຣເຈນສູງ. ຖ້າຫາກປົນນ້ຳຍ່ຽວກັບນ້ຳ (ນ້ຳຍ່ຽວ 10-20% ແລະ ນ້ຳ 80-90%) ມັນຈະກາຍເປັນປຸ໋ຍທີ່ດີທີ່ສຸດ ສໍາລັບຕົ້ນໄມ້ກິນໝາກ, ພິເສດແມ່ນຕົ້ນໄມ້ຈໍາພວກໝາກນາວ ທີ່ຕອບສະໜອງໄດ້ດີ. ນ້ຳຍ່ຽວຍັງສາມາດເພີ່ມໃສ່ຂຸມຝຸ່ນບົ່ມ ຫຼື ກອງຝຸ່ນບົ່ມປະເພດຕ່າງໆ.

ບໍ່ແນະນໍາໃຫ້ໃຊ້ນ້ຳຍ່ຽວໃນສວນຜັກ. ຕົ້ນໄມ້ກິນໝາກທີ່ໃຫຍ່ເຕັມທີ່ຈະໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດໂດຍກົງຈາກນ້ຳຍ່ຽວ ແຕ່ບໍ່ແມ່ນຈະໃສ່ໃນຈຸດດຽວຕິດຕໍ່ກັນ.

ຫຼັກການຂອງລະບົບກະສິກໍາປ່າໄມ້

ກະສິກໍາປ່າໄມ້ເປັນຍຸດທະສາດ ຫຼື ວິທີການຈັດການຮູບແບບການນໍາໃຊ້ປະໂຫຍດ ທ່ີດິນຢ່າງປະສົມປະສານລະຫວ່າງອົງປະກອບຫຼັກດ້ານປ່າໄມ້ (ໄມ້ຢືນຕົ້ນ), ພືດລົ້ມລຸກ ຫຼື ພືດຊັ້ນລຸ່ມ ແລະ ສັດລ້ຽງໃນພື້ນທ່ີນ່ຶງໆ ໃນເວລາດຽວກັນ ຫຼື ສະລັບປ່ຽນກັນໄປເພ່ືອໃຫ້ ໄດ້ຜົນຜະລິດເພີ້ມຂື້ນຢ່າງສະໝ່ໍາສະເໝີ ແລະ ຕ່ໍເນ່ືອງໂດຍຄໍານຶງເຖິງຄວາມຊໍານານ ແລະ ການຍອມຮັບ ເພ່ືອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງຊາວກະສິກອນ ຫຼື ຜູ້ປະກອບການທຸລະກິດ. ໃນປະຈຸ ບັນ ລະບົບກະສິກໍາປ່າໄມ້ກໍາລັງເປັນລະບົບທ່ີມີບົດບາດ ສໍາຄັນ ແລະ ມີສະມັດຕະພາບສູງທ່ີຈະນໍາໄປປະຕິບັດ ຫຼື ນໍາໃຊ້ເຂົ້າໃນການພັດທະນາ ຊົນນະບົດເພ່ືອແກ້ໄຂຄວາມຂາດແຄນກ່ໍຄືຄວາມທຸກຍາກຂອງປະຊາຊົນໃນຊົນນະບົດເຊ່ັນ: ຂາດແຄນອາຫານ, ຂາດແຄນໄມ້ເພ່ືອໃຊ້ສອຍໃນຄອບຄົວ, ຂາດແຄນພືດອາຫານສໍາລັບ ສັດລ້ຽງ ຕະຫຼອດຈົນເຖິງການແກ້ໄຂບັນຫາກ່ຽວກັບທ່ີດິນເຊ່ັນ: ປ່າໄມ້ເສ່ືອມໂຊມ, ດິນ ຂາດຄວາມອຸດົມສົມບູນ, ປ່າໄມ້ຖືກບຸກລຸກທໍາລາຍ ລວມທັງບັນຫາວັດຊະພືດແກ້ງແຍ້ງ,  ໂລກແລະແມງໄມ້ລະບາດເປັນຕົ້ນ.

ຢ່າງໃດກ່ໍຕາມ ວິທີການກະສິກໍາປ່າໄມ້ຫາກມີວິທີການເລືອກ ແລະ ອອກແບບ ຕະຫຼອດຈົນການຈັດການທ່ີບ່ໍເໝາະສົມຍ່ອມເຮັດໃຫ້ປະສິດທິພາບຂອງລະບົບກະສິກໍາ ປ່າໄມ້ລົດລົງໂດຍສະເພາະເຮັດໃຫ້ຜົນຜະລິດທາງດ້າການກະເສດຕົກຕ່ໍາລົງ ແລະ ບ່ໍຢືນ ຍົງ. ແຕ່ຖ້າມີການຈັດການທ່ີເໝາະສົມແລ້ວ ລະບົບກະສິກໍາປ່າໄມ້ຈະຊ່ວຍເພ່ີມຜົນຜະລິດ ໄດ້ຢ່າງສະໝ່ໍາສະເໝີຕະຫຼອດໄປ ທັງນີ້ເນ່ືອງຈາກລະບົບກະສິກໍາປ່າໄມ້ນັ້ນ ຕົ້ນໄມ້ຢືນຕົ້ນ ແລະ ພືດກະສິກໍາທ່ີປູກຄວບກັນນັ້ນຈະມີປະຕິກິລິຍາທາງນິເວດວິທະຍາຊ່ຶງກັນ ແລະ ກັນ (ecological interaction) ຊ່ຶງມີທັງການພົວພັນທາງດ້ານລົບເຊ່ັນ: ມີການຍາດແຍ່ງທາດ ອາຫານ ແລະ ແສງສະຫວ່າງຕົ້ນໄມ້ກັບພືດກະສິກໍາ ແລະ ມີທັງການພົວພັນດ້ານບວກ ເຊ່ັນ: ຕົ້ນໄມ້ຊ່ວຍໃຫ້ດິນດີຂື້ນເຊ່ັນ: ໃບໄມ້ທ່ີລ່ົນລົງເມ່ືອຜຸລະລາຍກ່ໍຈະກາຍເປັນອິນຊີວັດຖຸ ທ່ີທັບຖົມຢູ່ໃນດິນ, ຕົ້ນໄມ້ຊ່ວຍເກັບກັກທາດອາຫານໄວ້ບ່ໍໃຫ້ຖືກຊະລ້າງໄປກັບນໍ້າ ແລະ ຊ່ວຍໃຫ້ເກີດການໝູນວຽນຂອງທາດອາຫານອີກດ້ວຍ, ຖ້າເປັນຕົ້ນໄມ້ທ່ີສາມາດຢຶດທາດ ໄນໂຕຼເຈນໄດ້ກ່ໍຈະຊ່ວຍເພ່ີມຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງດິນຂື້ນ.

ຢ່າງໃດກ່ໍຕາມ ວິທີການກະສິກໍາປ່າໄມ້ຫາກມີວິທີການເລືອກ ແລະ ອອກແບບ ຕະຫຼອດຈົນການຈັດການທ່ີບ່ໍເໝາະສົມຍ່ອມເຮັດໃຫ້ປະສິດທິພາບຂອງລະບົບກະສິກໍາ ປ່າໄມ້ລົດລົງໂດຍສະເພາະເຮັດໃຫ້ຜົນຜະລິດທາງດ້າການກະເສດຕົກຕ່ໍາລົງ ແລະ ບ່ໍຢືນ ຍົງ. ແຕ່ຖ້າມີການຈັດການທ່ີເໝາະສົມແລ້ວ ລະບົບກະສິກໍາປ່າໄມ້ຈະຊ່ວຍເພ່ີມຜົນຜະລິດ ໄດ້ຢ່າງສະໝ່ໍາສະເໝີຕະຫຼອດໄປ ທັງນີ້ເນ່ືອງຈາກລະບົບກະສິກໍາປ່າໄມ້ນັ້ນ ຕົ້ນໄມ້ຢືນຕົ້ນ ແລະ ພືດກະສິກໍາທ່ີປູກຄວບກັນນັ້ນຈະມີປະຕິກິລິຍາທາງນິເວດວິທະຍາຊ່ຶງກັນ ແລະ ກັນ (ecological interaction) ຊ່ຶງມີທັງການພົວພັນທາງດ້ານລົບເຊ່ັນ: ມີການຍາດແຍ່ງທາດ ອາຫານ ແລະ ແສງສະຫວ່າງຕົ້ນໄມ້ກັບພືດກະສິກໍາ ແລະ ມີທັງການພົວພັນດ້ານບວກ ເຊ່ັນ: ຕົ້ນໄມ້ຊ່ວຍໃຫ້ດິນດີຂື້ນເຊ່ັນ: ໃບໄມ້ທ່ີລ່ົນລົງເມ່ືອຜຸລະລາຍກ່ໍຈະກາຍເປັນອິນຊີວັດຖຸ ທ່ີທັບຖົມຢູ່ໃນດິນ, ຕົ້ນໄມ້ຊ່ວຍເກັບກັກທາດອາຫານໄວ້ບ່ໍໃຫ້ຖືກຊະລ້າງໄປກັບນໍ້າ ແລະ ຊ່ວຍໃຫ້ເກີດການໝູນວຽນຂອງທາດອາຫານອີກດ້ວຍ, ຖ້າເປັນຕົ້ນໄມ້ທ່ີສາມາດຢຶດທາດ ໄນໂຕຼເຈນໄດ້ກ່ໍຈະຊ່ວຍເພ່ີມຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງດິນຂື້ນ. ສາມາດປະຕິບັດເອງໄດ້ ເປັນສ່ິງສໍາຄັນຢ່າງຍ່ິງໃນການນໍາເອົາລະບົບກະສິກໍາປ່າໄມ້ໄປໃຊ້ ຢ່າງເໝາະສົມຕ່ໍໄປ.

ໂດຍສະຫຸຼບແລ້ວ ແນວຄວາມຄິດໃນການກໍານົດຮູບແບບລະບົບກະສິກໍາປ່າໄມ້ເພ່ືອ ນໍາໄປປະຕິບັດນັ້ນມີຫຼັກການທ່ີສໍາຄັນ 3 ປະການຄື: ການໃຫ້ຜົນຜະລິດຂອງລະບົບ, ຄວາມຖາວອນຂອງລະບົບ ແລະ ການຍອມຮັບລະບົບຂອງຊາວກະຊິກອນ. 

ປະຫວັດຄວາມເປັນມາຂອງລະບົບກະສິກໍາປ່າໄມ້

ໜ່ວຍໂລກຂອງພວກເຮົາທີ່ເປັນດິນປະມານ 1/3 ແມ່ນເປັນປ່າໄມ້ ແລະ ຫຼາຍກວ່າເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງປ່າເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຢູ່ໃນເຂດຮ້ອນ. ປ່າໃນເຂດຮ້ອນແມ່ນ​ມີ ຫລັກສະນະແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍເຊັ່ນ: ພັນໄມ້, ຄວາມໜາແໜ້ນຂອງຕົ້ນໄມ້ ແລະ ອັດຕາການຈະເລີນເຕິບໂຕ ຊື່ງຂື້ນກັບປັດໄຈຂອງດິນ, ຄວາມຊຸ່ມ, ພູມ ປະເທດ, ການແຊກແຊງຂອງມະນຸດ ແລະ ປັດໄຈອື່ນໆ ຄວາມຊັບຊ້ອນຂອງປ່າເຂດຮ້ອນສັງເກດໄດ້ຈາກລະບົບການຈໍາແນກປ່າເຂດຮ້ອນ ຊື່ງສາມາດຈໍາແນກອອກເປັນປ່າຊະນິດຕ່າງໆຢ່າງຫຼວງຫລາຍ. ດັ່ງນັ້ນເມື່ອເຮົາພະຍາຍາມແຍກອອກຈາກທີ່ດິນກະສິກໍາ ແລະ ທີ່ດິນປະເພດອື່ນໆ ຈຶ່ງມີບັນຫາຫຍຸ້ງຍາກເກີດຂື້ນ ເນື່ອງຈາກທີ່ດິນໃນເຂດຮ້ອນນີ້ມີ ການໃຊ້ປ່າໄມ້ແບບອະເນກປະສົງເຊັ່ນ: ປູກພືດກະສິກໍາຮ່ວມກັບປ່າໄມ້ ຫລື ລ້ຽງສັດຮ່ວມກັບປ່າໄມ້, ແຕ່ເມື່ອປະຊາກອນເພີ່ມຂື້ນຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ໄລຍະເວລາຂອງການປູກພືດໜຶ່ງຈຶ່ງສັ້ນເຂົ້າ ດິນຈຶ່ງຂາດອຸດົມສົມບູນ ໄມ້ພູ່ມກໍ່​ມີ ຄຸນຄ່າ ແລະ ປະໂຫຍດພຽງເລັກນ້ອຍ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ດິນເສື່ອມໂຊມລົງ.

ການປູກພືດອາຫານປະເພດພືດລົ້ມລຸກ ໂດຍການປູກແບບໄຮ່ເລື່ອນລອຍ ເພື່ອເພີ່ມປະລິມານອາຫານ ແລະ ນໍາໄມ້ມາໃຊ້ປະໂຫຍດ ກໍ່ໃຫ້ເກີດສະຖານະການທີ່ ອັນຕະລາຍຕໍ່ຊັບພະຍາກອນທໍາມະຊາດ ແລະ ສະພາບແວດລ້ອມຫ​ລາຍຂື້ນ, ຍ້ອນມີການບຸກເບີກປ່າເພື່ອທີ່ຢູ່ອາໄສ ແລະ ການສ້າງຖະໜົນຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ປ່າໄມ້ຖືກທໍາລາຍເພິ່ມຂື້ນຢ່າງໄວວາ. ໃນປ 1970 ມ ລາຍງານວ່າບັນດາປະເທດທີ່ຢູ່ແຖບເໜືອຂອງອາຟຣິກາ ຊຶ່ງມີພື້ນທີ່ ທັງໝົດປະມານ 625,000 ໄລ່ (62,5 ເຮັກຕາ ) ກໍາລັງຈະກາຍເປັນທະເລຊາຍ ອັນເນື່ອງມາຈາກການຕັດໄມ້ທໍາລາຍປ່າ ແລະ ການລ້ຽງສັດຫລາຍເກນໄປ. ຈາກການລາຍງານຂອງອົງການກະເສດແຫ່ງສະຫະປະຊາຊາດໃນປີ 1972 ໃນແຖບຕອນໃຕ້ ແລະ ແຖບຊາຮາຣາ (Sahara) ພື້ນທີ່ປ່າຖືກຖາກຖາງ ເພື່ອເຮັດໄຮ່ເລື່ອນລອຍປະມານ 625 ລ້ານໄລ່ ( 62,500,000 ເຮຼັກຕາ ). ໃນກຸ່ມປະເທດອາເມລິກາລາຕິນ ພື້ນທີ່ປ່າປະມານ 30 – 60 ລ້ານໄລ່ປ່ຽນເປຼັນພື້ນທີ່ກະສິກໍາ ປ່າໄມ້ໃນແຖບພູມ ພາກເອເຊຍເຊັ່ນ: ອິນໂດເນເຊຍ, ປະກິດສະຖານ, ບັງກຣາເທດ ກໍ່​ມີ ບັນຫາການປູກຝັງແບບໄຮເລື່ອນລອຍເຊັ່ນກັນ

ການເຮັດໄຮ່ເລື່ອນລອຍເຮັດໃຫ້ປ່າສູນເສຍຄຸນຄ່າທາງເສດຖະກິດ ນັບເປັນມູນຄ່າມະຫາສານ ແລະ ສູນເສຍປ່າໄມ້ເປັນຈໍານວນຫລວງຫລາຍໃນ ຊຶ່ງໄລຍະເວລາອັນສັ້ນ, ກໍ່ໃຫ້ເ​ກີດການຕື່ນຕົວໄປທຸກໆອົງການທົ່ວໂລກ ນາໆປະເທດເລີ່ມເຫັນຜົນເສຍຫາຍຂອງການທໍາລາຍປ່າໄມ້ຕໍ່ສະພາບແວດລ້ອມ ແລະ ການສຶກສາພື້ນີ່ປ່າໄມ້ທົ່ວໂລກໃນດ້ານປະລິມານ ແລະ ຄຸນນະພາບໄດ້ມີການປ່ຽນແປງທາງດ້ານ​ຊີວະນາໆພັນ ຂອງພືດພັນໃນປ່າທີປ່ຽນແປງໄປ. ໃນຂະນະດຽວກັນກໍ່ມີ ການປູກປ່າໄມ້ຢ່າງກ້ວາງຂວາງ, ມີທັງປູກປ່າ ເພື່ອຜະລິດໄມ້ເປັນສິນຄ້າ ແລະ ຮັບໃຊ້ອຸດສາຫະກໍາ, ປູກເພື່ອຟື້ນຟູສະພາບປ່າໄມ້ ແລະ ເພື່ອປັບປຸງສະພາບແວດລ້ອມ. ໃນໄລຍະທໍາອິດເປັນການປູກເພື່ອບໍາລຸງປ່າໂດຍ​ມີ ຈຸດປະສົງໃນການໃຊ້ປະໂຫຍດຈາກເນື້ອໄມ້ ເພື່ອປ້ອນໂຮງງານອຸດສາຫະກໍາປ່າໄມ້ເປັນສໍາຄັນ, ແຕ່ຕໍ່ມາປະຊາກອນເພີ່ມຂື້ນ ແລະ ພື້ນທີ່ທໍາການຜະລິດກະສິກໍາໃນພື້ນທີ່ຮົກຮ້າງຫວ່າງເປົ່າ, ເຮັດໃຫ້ກີດບັນຫາການຂັດແຍ້ງໃນການໃຊ້ທີ່ດິນ ເພື່ອການປູກປ່າໄມ້ຢ່າງກ້ວາງຂວາງ ບັນຫາເລື່ອງການຂັດແຍ້ງທີ່ດິນນີ້ເປັນບັນຫາທີ່ແກ້ໄຂໄດ້ຍາກ. ຈຶ່ງເປັນທີ່ຍອມຮັບກັນໂດຍທົ່ວໄປວ່າ ການຟື້ນຟູປ່າໄມ້ໂດຍການປູກສວນປ່າຈະຕ້ອງປະເຊັ່ນກັບບັນຫາການຄອບຄອງທີ່ດິນຂອງປະຊາຊົນທີທຸກຍາກທີ່ ຕ້ອງການທີ່ດິນເພື່ອທໍາການຜະລິດກະສິກໍາ.

ໃນປີ 1856 ທ່ານ Penhie ຊາວກະລ່ຽງ ຊຶ່ງເຮັດວຽກງານກ່ຽວກັບປູກໄມ້ສັກທີ່ເມືອງ Tonng ເຂດ Thargaravady ຂອງປະເທດພະມ້າ, ໄດ້ສະເໜີວິທີ ການສ້າງສວນໄມ້ສັກໂດຍວິ​ທີ ທີ່ເອີ້ນວ່າ ​ຕອງຢາ (Taungya) , ຊຶ່ງ​ຕ້ອງຢາ ເປັນພາສາພະມ້າ ແປວາການປູກຝັງເທິງພູເຂົາ (ຕອງ ແປວ່າ ພູເຂົາ ແລະ ຢາ ແປວ່າ ການປູກຝັງ) ລາວໄດ້ສະເໜີ ຕໍ່ທ່ານ Dietrich. Brandis ນັກວິຊາການດ້ານປ່າໄມ້ຊາວອັງກິດ ຊຶ່ງໄດ້ຮັບການມອບໝາຍໃຫ້ມາເຮັດໜ້າທີ່ຄວບຄຸມດູແລ ວາງແຜນຈັດການປ່າໄມ້ໃນປະເທດພະມ້າ, ໃນ​ປີ ຊ່ວງ 1893 ທ່ານ Dietrich. Brandis ເຫຼັນວ່າວິ​ທີ ການນີ້ເປັນວິທີການທີມີ ປະສິດທິດພາບສູງສຸດໃນການປູກໄມ້ສັກ ຈຶ່ງໄດ້ອະນຸມັດໃຫ້ດໍາເນີນການ ແລະ ເປີດກວ້າງການຂະຫຍາຍປູກສ້າງສວນໄມ້ສັກຂະໜາດໃຫຍ່ໂດຍວິທີແບບ ຕອງຢາ. ດັ່ງນັ້ນໃນປີດຽວກັນນ​ີ້ຈຶ່ງໄດ້ສ້າງສວນໄມ້ສັກແຫລ່ງທໍາອິດທີ່ເມືອງ Pyi ຢູແຄມແມ່ນໍ້າ ອິຣະວະດີ ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາວິທີ ການປູກສ້າງສວນໄມ້ສັກແບບ ຕອງຢາ ກໍ່ໃຊ້ກັນທົ່ວໄປໃນພູມມິ ພາກອື່ນໆ ຂອງປະເທດພະມ້າ. ວິທີ ແບບຕອງຢານີ້ໄດ້ແຜ່ໄປເຖິງທະວິບອາຟະຣິກາໃນຕົ້ນ​ປີ 1887 ໄດ້ແຜ່ໄປເຖິງເມືອງ ຈິດຕະກອງ ປະເທດອິນເດຍ ເອີ້ນວ່າ ຄູມວີ ຫລື ຈູມມິ່ງ (Kumvi or Jkooming) ໃນປີ 1890 ຫາ ປີ 1926 ແຜ່ເຂົ້າໄປປະເທດໄທ ແລະ ​ປີ 1950 ແຜ່ເຂົ້າໄປປະເທດມາເລເຊຍໃນ ສ ປ ປ ລາວ. ລະບົບຕອງຢາໄດ້ເຂົ້າມາໃນຊຸມ​ປີ 1980, ໂດຍກະຊວງກະສິກໍາ ແລະ ປ່າໄມ້. ລະບົບດັ່ງກວ່າ ໄດ້ນໍາເຂົ້າໄປທົດລອງທີ່ແຂວງຫລວງພະບາງ ເຖິງປະຈຸບັນນີ້ກໍ່ຍັງໄດ້ຖືກເຜີຍແຜ່ອອກໄປຫລາຍແຂວງໃນເຂດພູດອຍພາກເໜືອ. ນອກຈາກໄມ້ສັກແລ້ວທີ່ປະເທດ​ຈີນເພິ່ນຍັງໄດ້ປູກຕົ້ນຢາງພາລາໃນລະບົບດຽວກັນ ແລະ ໃນບັນດາແຂວງພາກ ເໜືອຂອງລາວໃນປະຈຸບັນກໍ່ໄດ້ນໍາໃຊ້ທັງພາກກາງ ແລະ ພາກໃຕ້ດ້ວຍ.

ການລິເລ່ີມລະບົບກະສິກໍາປ່າໄມ້ຈາກທ່ີນາໆປະເທດໄດ້ຮັບຮູ້ເຖິງບັນຫາຂອງການ ປ່າໄມ່ໃນເຂດຮ້ອນແລະບົດບາດຂອງປ່າໄມ້ໃນການປົກປ້ອງແລະປັບປຸງສະພາບແວດລ້ອມ ຈ່ຶງເຮັດໃຫ້ມີການພັດທະນາລະຫວ່າງປະເທດຫຼາຍຂື້ນສະໜັບສະໜູນໃຫ້ມີການສຶກສາທົບ ທວນສະພາບແລະບັນຫາຂອງປ່າໄມ້ເຂດຮ້ອນກັນຢ່າງກວ້າງຂວາງ. ຜົນຂອງການສຶກສາຊີ້ ໃຫ້ເຫັນຫຼາຍສ່ິງທ່ີສໍາຄັນຄື: ມີການສະເໜີໃຫ້ພັດທະນາລະບົບການຜະລິດໃນຮູບແບບການ ປູກຕົ້ນໄມ້ຮ່ວມກັບການປູກພືດແລະລ້ຽງສັດໃນເຂດຮ້ອນຊຸ່ມແລະໃນເຂດທ່ົງຫຍ້າໂລ່(Savanna) ເຫດຜົນທ່ີນໍາໄປສູ່ການຍອມຮັບວ່າກະສິກໍາປ່າໄມ້ເປັນລະບົບທ່ີໃຊ້ທ່ີດິນ    ເໝາະແກ່ການປະຕິບັດໃນໄຮ່ນາແລະໃນທ່ີດິນປ່າໄມ້ຄືເຫດການທ່ີກ່ຽວຂ້ອງກັບການທົບ ທວນປ່ຽນແປງນະໂຍບາຍຂອງທະນາຄານໂລກແລະອົງກາອາຫານ ແລະ ການກະເສດ ແຫ່ງສະຫະປະຊາຊາດ ຊ່ືງປະທານທະນາຄານໂລກ ທ່ານໂຣເບີດແມກນາມາຣ່າໄດ້ ປະກາດທົບທວນນະໂຍບາຍທະນາຄານໂລກວ່າ: ໃຫ້ເນັ້ນໃສ່ການພັດທະນາໄປຫາຄົນທ່ ທຸກຍາກໃນຊົນນະບົດແລະໄດ້ກຳນົດ ນະໂຍບາຍດ້ານປ່າໄມ້ຂື້ນມາເພ່ືອເປັນແນວທາງ ປະຕິບັດທ່ີປະກອບດ້ວຍແນວຄິດທ່ີຈະເພີ້ມຜົນຜະລິດອາຫານແລະການອະນຸລັກສ່ິງແວດລ້ອມໂດຍຖືເອົາວິທີການແບບກະສິກໍາປ່າໄມ້.

ສໍາລັບອົງການອາຫານ ແລະ ການສະເສດແຫ່ງສະຫະປະຊາຊາດ ໄດ້ທົບທວນ ນະໂຍບາຍ ການໃຫ້ຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອ ໄປຍັງພື້ນທ່ີຊົນນະບົດເຊ່ັນກັນ, ແລະ ໃນປີ 1976 ໄດ້ປະກາດເນັ້ນນະໂຍບາຍການປ່າໄມ້ເພ່ືອພັດທະນາຊົນນະບົດ ໂດຍສ່ົງເສີມໂຄງການ ປ່າໄມ້ໃນລັກສະນະດ່ັງກວ່ານີ້ໄປທ່ົວໂລກ. ໃນຊ່ວງເວລາດຽວກັນໃນກາງປີ 1975 ອົງການວິໄຈການພັດທະນາລະຫວ່າງຊາດຂອງການາດາ (International Development Research Center or IDRC) ໂດຍທ່ານ John Bene ໄດ້ສຶກສາ ບັນຫາໃນການວິໄຈ ແລະ ຝຶກອົບຮົມດ້ານການປ່າໄມ້ ແລະ ວິທີການທ່ີເໝາະສົມໃນການ ຈັດການທ່ີດິນ ເພ່ືອການປ່າໄມ້ ແລະ ການກະເສດໃນເຂດຊົນນະບົດທ່ີຍາກຈົນໃນທ່ົວ ໂລກລວມທັງການສ້າງໂປຼແກຼມການສ້າງອົງການ ແລະ ແຜນປະຕິບັດການ ເພ່ືອຂໍຮັບ ການສະໜັບສະໜູນຈາກອົງການນາໆຊາດ ດ້ານການເງີນຊ່ຶງທ່ານໄດ້ສະເໜີສາລະສໍາຄັນ 2 ປະການຄື:

1. ລວມລະບົບການຜະລິດທາງການກະເສດ, ປ່າໄມ້ ແລະ ການລ້ຽງສັດເຂົ້າດ້ວຍກັນພາຍໃຕ້ການໃຊ້ປະໂຫຍດ ທ່ີດິນທ່ີເໝາະສົມ.
2. ປ່ຽງແປງແນວຄິດດ້ານການປ່າໄມ້ ໃຫ້ກວ້າງຂວາງອອກໄປເປັນແນວຄິດໃນການນຳໃຊ້ທ່ີດິນ (Land Use Concept) ແລະ ໄດ້ສະເໜີໃຫ້ມີການຈັດຕັ້ງອົງການນາໆຊາດ ເພ່ືອເຮັດໜ້າທ່ີສະໜັບສະໜູນດ້ານການເງີນ ສໍາລັບວຽກງານການວິໄຈດ້ານກະສິກໍາປ່າໄມ ແລະ ບໍລິຫານແຜນງານຕ່າງໆ ທ່ີຈະນໍາໄປສູ່ການໃຊ້ທ່ີດິນໃນເຂດຮ້ອນ ຢ່າງມີ ປະສິດທິພາບ ໂດຍກໍານົດລະດັບຄາດໝາຍເພ່ືອກະຕຸ້ນ ແລະ ສົງເສີມການວິໄຈ ເຜີຍແຜຂ່າວສານກ່ຽວກັບລະບົບກະສິກໍາປ່າໄມ້ ໃນເຂດຮ້ອນທ່ີກໍາລັງພັດທະນາ ແລະ ສ່ົງເສີມ ການທ່ີດິນໃຫ້ຖືກວິທີ. ຕ່ໍມາອົງການດ່ັງກ່າວໄດ້ນໍາຂໍ້ສະເໜີດ່ັງກ່າວຕ່ໍກອງປະຊຸມ ອົງການນາໆຊາດ ທ່ີໃຫ້ການສະໜັບສະໜູນດ້ານການເງິນ ໃນເດືອນພືດສະພາປີ 1976 ຕາມການເຫັນດີໃນກອງປະຊຸມ ແລະ ໃນການປະຊຸມຄະນະກໍາມະການບໍລິຫານງານທ່ີອໍາ ສະເຕີດໍາ ປະເທດ ເນເທີແລນ ເມ່ືອເດືອນ ກໍລະກົດ ປີ 1977 ໄດ້ເຫັນດີຈັດຕັ້ງສະພາ ວິໄຈກະສິກໍາປ່າໄມ້ນາໆຊາດ (International Council for Research in Agroforestry or ICRAF) ຕາມຂໍ້ສະເໜີຂອງທ່ານ John ແລະ ອົງການວິໄຈ ພັດທະນາລະຫວ່າງຊາດຂອງປະເທດການາດາ ແລະ ໃນເດືອນ ສິງຫາປີ 1978 ກໍໄດ້ຈັດ ຕັ້ງສໍານັກງານຊ່ົວຄາວຂື້ນທ່ີ ກຸງອໍາສະເຕີດໍາ ປະເທດ ເນເທີແລນ. ຕ່ໍມາໃນເດືອນ ກໍລະກົດ ປີ 1979 ຈ່ຶງຍ້າຍສໍານັກງານມາຕັ້ງຢູ່ ກຸງໄນໂຣບີ ປະເທດ ເຄນຢາ ຈ່ຶງຖືວ່ ເປັນການຈັດຕັ້ງອົງການລະຫວ່າງຊາດ ເພ່ືອການບໍລິຫານ ກະສິກໍາປ່າໄມ້ຂື້ນເປັນຄັ້ງທໍາອິດ ໂດຍໄດ້ຮັບທືນສະໜັບສະໜູນສ່ວນໃຫຍ່ຈາກປະເທດ ການາດາ, ເນເທີແລນ ແລະ ສະວິດເຊີ ແລນ. 

ການຕັດແຕ່ງ-ບົວລະບັດຮັກສາຕົ້ນຊາປູກ ແລະ ຕົ້ນຊາແນວພັນຊາປ່າ

ຈຸດປະສົງການຕັດແຕ່ງຕົ􀁬້ນຊາແມ່ນເພື່ອສ້າງຮູບຊົງ, ເຮັດໃຫ້ງ່າສະເໝີກັນ, ເຮັດໃຫ້ລວງສູງຕົ້ນຊາສະເໝີກັນ, ສະດວກໃນການເກັບ ແລະ ເພີ່ມປະລິມານຂອງຜົນຜະລິດຊາ. 

ໄລຍະຂອງການຕັດແຕ່ງຕົ້􀁬ນຊາ ແມ່ນຊ່ວງໄລຍະທີ່ຕົ້􀁬ນຊາພັກຕົວ: ເລີ່ມແຕ່ເດືອນ ພະຈິກ - ທັນວາ ຂອງທຸກປີ.

ການຕັດແຕ່ງຕົ້􀁬ນຊາປູກ

ຕົ້􀁬ນຊາຕ້ອງມີອາຍຸ 1 ປີ 4 ເດືອນ ຂື້ນໄປ ແລະ ມີລວງສູງບໍ່􀁉ຕ􀁠່​ຳກວ່າ 40 ຊມ.

ປີທີ 1: ຕັດຕົ້􀁬ນຊາໃຫ້ໄດ້ລວງສູງຫ່າງຈາກໜ້າດິນ 40 ຊມ, ການຕັດໃນລະດັບນີ້ຈະເຮັດໃຫ້ງ່າທີ່ປ່ົງຂື້ນໃໝຢູ່ທີ່ລະດັບ 25-30 ຊມ

ປີທີ 2: ຕັດແຕ່ງ ຕົ້􀁬ນຊາສູງເພີ່ມຂື້ນ​ອີກ 5 ຊມ, ດັ່􀁫ງ​ນັ້ນລວງສູງຂອງຕົ້􀁬ນຊາປີນີ້ຈະກາຍເປັນ 45 ຊມ, ຊ່ວງໄລຍະ 2 ປີທຳອິດແມ່ນ ຫ້າມບໍ່ໃຫ້ເດັດຍອດຊາ ແລະ ປ່ອຍງ່າ ໃຫ້ໄດ້ຊົງພຸ່ມ

ປີທີ 3: ຕັດແຕ່ງ ຕົ້􀁬ນຊາສູງເພີ່ມຂື້ນ ​ອີກ 5 ຊມ, ດັ່􀁫ງນັ້ນລວງສູງຂອງ​ຕົ້􀁬ນຊາປີນິ​ເຈະກາຍເປັນ 50 ຊມ, ໃນປີນີ້ສາມາດເກັບຍອດຊາໄດ້ ແຕ ເປັນຍອດທີ່ຂື້ນ ເທິງເທົ່ານັ􀁬ນ ແລະ ຈົ􀁫ງຍອດໄປດ້ານຂ້າງ ເພື່ອຂະຫຍາຍຊົງພຸ່ມ

ປີທີ 4: ເປັນປີທີ່ສາມາດເກັບຍອດຊາໄດ້ເຕັມທີ່, ການຕັດແຕ່ງແມ່ນ ຕັດຍອດ, ແຊມງ່າ ເປັນຊົງພຸ່ມກ້ວາງ, ແຊມງ່າ ທີ່ຕຶບ , ງ່າ ທີ່ບໍ່􀁉ແຂງແຮງອອກ ເພື່ອໃຫ້ແສງສະຫວ່າງເຂົ້າທົ່􀁫ວເຖິງ ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ເຊື້ອລາທີ່ເກີດຢູ່ຕົ້􀁬ນຊາ​ຖືກ ແສງສະຫວ່າງແລ້ວຕາຍ.

ຕົ້􀁬ນຊາມີງາ່ ໜ້ອຍຍອດຊາຈະສົມບູນ ແລະ ຍອດຊາໃຫຍ່, ການຕັດແຕ່ງເປັນປົກກະຕິແມ່ນ ເຮັດໃຫ້ ຜົນຜະລິດເພີ່ມຂື້ນທຸກໆປີ, ແຕ່ຖ້າຂາດການຕັດແຕ່ງຜົນຜະລິດຈະລຸດລົງ.

ການຕັດແຕ່ງ ຕົ້􀁬ນຊາແນວພັນຊາປ່າ

ການຕັດແຕ່ງກິ່ງງ່າ

ການຕັດແຕ່ງຕົ້􀁬ນຊາແນວພັນຊາປ່າ ເພື່ອຮັກສາຊົງພຸ່ມ ການຕັດແຕ່ງ ຮັກສາຊົງພຸ່ມນີ້ແມ່ນ ໃຫ້ແຊມຍອດຊາອອກປະມານ 3-5 ຊມ ເພື່ອໃຫ້ແສງສະຫ່ວາງສ່ອງເຂົ້າເຖິງຕົ້ນຊາໄດ້ທົ່􀁫ວເຖິງ ແລະ ຂ້າ ເຊື້ອ ລາໄປພ້ອມ. 

ການຕັດແຕ່ງຕົ້􀁬ນຊາແນວພັນຊາປ່າ ເພື່ອຮັກສາຊົງພຸ່ມ

ການຕັດແຕ່ງ ຮັກສາຊົງພຸ່ມນີ້ແມ່ນ ໃຫ້ແຊມຍອດຊາອອກປະມານ 3-5 ຊມ ເພື່ອໃຫ້ແສງສະຫ່ວາງສ່ອງເຂົ້າເຖິງ ຕົ້􀁬ນຊາໄດ້ທົ່ວເ​ຖິງ ແລະ ຂ້າເຊື້ອລາໄປພ້ອມ.

ໝາຍເຫດ: ສຳລັບຕົ້􀁬ນຊາທີ່ມີອາຍຸ 15 ປີຂື້ນ ໄປແລ້ວ ສັງເກດເຫັນວ່າ ມີຜົນຜະລິດຕ􀁠່ຳ, ມີເຊື້ອ ລາຂື້ນ ຫຼາຍ, ກິ່ງງ່າແຫ້ງ ຫືຼ ຈີກຂາດຫຼາຍ, ແມ່ນ ໃຫ້ຕັດຕົ້􀁬ນຊາແບບໜຸ່ມ​ຄືນ ໂດຍຕັດຫ່າງຈາກໜ້າດິນ 15 - 20 ຊມ.

ການບົວລະບັດຮັກສາ ຕົ້􀁬ນຊາປູກ ແລະ ຕົ້􀁬ນຊາແນວພັນຊາປ່າ

ເດືອນ ມັງກອນ: ແມ່ນໄລຍະຂອງການ ເສຍຫຍ້າ, ພວນດິນ, ຂຸດຂຸມຢູ່ດ້ານເທິງຕົ􀁬ນຊາ ເພື່ອປ້ອງກັນການເສາະເຈື່ອນຂອງດິນ ແລະ ຊ່ວຍຮັກສາຫຍ້າ ເນົ່າເປ່ືອຍ ທີ່ເປັນຝຸ່ນໃຫ້ຊືມ ເຂົ້າເຖິງ ຮາກຊາ.

ເດືອນ ມັງກອນ - ກຸມພາ: ເລີ່ມໃສ່ຝຸ່ນ, ການໃສ່ຝຸ່ນຕົ້􀁬ນຊາແຕ່ລະປີ ຕ້ອງເບິ່ງ ຊົງພຸ່ມຂອງຕົ້􀁬ນຊາ, ຊົງພຸ່ມໄປຮອດໃສໃຫ້ໃສ່ຝຸ່ນບ່ອນນັ􀁬ນ, ໂດຍຂຸດຂຸມແລ້ວ ໃສ່ຝຸ່ນ ເພາະວ່າປາຍຮາກຊາດູດອາຫານແມ່ນ ຢູ່ຊື່​ກັບຊົງພຸ່ມ, ຫັຼງຈາກນັ􀁬ນຈຶ່ງ ຖົມດິນໄວ້.

ຂໍ້􀁊ຫ້າມ: ບໍ່ໃຫ້ໃສ່ຝຸ່ນໃກ້ຕົ້􀁬ນຊາ ເພາະຖ້າໃສ່ໃກ້ຕົ້􀁬ນຊາຝຸ່ນເຂັ້ມຂຸ້ນສາມາດເຮັດໃຫ້ຕົ້􀁬ນຊາຕາຍໄດ້.

ຄຸນປະໂຫຍດຂອງຊາ

ຄຸນປະໂຫຍດຂອງຊາ

ຊາເປັນເຄື່ອງດື່ມ ທີມີປະໂຫຍດ ແລະ ມີສັບພະຄຸນຫຼາຍຕໍ່ສຸຂະພາບຂອງຄົນເຮົາ. ດ່ັງນັ້ນ, ການດ່ືມຊາຈ່ືງມີປະໂຫຍດຫຼາຍເຊ່ັນ:

• ຊ່ວຍກະຕຸ້ນໃຫ້ລະບົບປະສາດ ແລະ ຮ່າງກາຍສາມາດເຮັດວຽກໄດ້ຢ່າງມີປະສີດທີພາບ ເນ່ືອງຈາກໃນໃບຊາມີສານກາເຟອີນເປັນອົງປະກອບ ເຊ່ິງສານກາເຟອີນນີ້ຈະໄປກະຕຸ້ນລະບົບປະສາດສູນກາງ ແລະ ລະບົບໜູນວຽນ ຂອງເລືອດ ສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ກ້າມເນື້ອຜ່ອນຄາຍມີອິດທີພົນຕ່ໍຂະບວນການເມຕາໂບລີຊືມຂອງຈຸລັງຮ່າງກາຍ ແລະ ຍັງປ້ອງກັນໂລກຫຼອດເລືອດໃຈຕີບຕັນ. ນອກຈາກນີ້ ຍັງສາມາດຮັກສາອາການເຈັບໜ້າເອິກ ແລະ ກ້າມ ເນື້ອຫົວໃຈຂາດເລືອດຫລໍ່ລ້ຽງ, ຮັກສາໂລກໄຂ້ຫວັດ ແລະ ປວດຫົວໂດຍບ່ໍມີຜົນຂ້າງຄຽງ.
• ຊ່ວຍແກ້ຫົວໃຈ ແລະ ຊ່ວຍໃນການຍ່ອຍອາຫານໃນຊ່ວງອາກາດຮ້ອນ ການດື່ມຊາຈະຊ່ວຍໃຫ້ມີຄວາມຮູ້ສືກສົດຊ່ືນຂຶ້ນ ເນ່ືອງຈາກໃນໃບຊາມີສານໂຟລີຟີນອນ, ຄາໂບໄຮເດຼດ ແລະ ກົດອະມີໂນ ເປັນອົງປະກອບ ເມ່ືອານເຫລົ່ານີ້ເກີດປະຕິກິລິຍາກັບນໍ້າລາຍຈະຊ່ວຍກະຈາຍຄວາມຮ້ອນສ່ວນເກີນໃນຮ່າງກາຍ.
• ຊ່ວຍຂ້າເຊື້ອໂລກ, ຫຸຼດອາການອັກເສບ, ຊ່ວຍຮັກສາແພ, ຊ່ວຍໃນການຂັບຖ່າຍ ແລະ ຊະລ້າງສານຜິດໃນຮ່າງກາຍ ເນ່ືອງຈາກໃນໃບຊາມີສານໂຟລີຟີນອນ ສາມາດຂ້າເຊື້ອແບກທີເຣຍໄດ້ ຈາກຫຼັກຖານໂບຮານຈີນພົບວ່າ ໃນ ນໍ້າຊາແກ່ໆ 1 ຖ້ວຍ ໃຊ້ຮັກສາໂລກທ້ອງບິດໄດ້ຢ່າງດີ.
• ຊ່ວຍເຮັດໃຫ້ສຸຂະພາບແຂງແຮງ ແລະ ຊ່ວຍຫຸຼດຄວາມອ້ວນໄດ້ ໂດຍສະເພາະ ຊາຂຽວຈະມີວິຕາມີນຊີ, ວິຕາມິນບີ ເຊ່ິງສາມາດຊືມເຂົ້າສູ່ຮ່ າງກາຍໄດ້ງ່າຍ

ປະຫວັດຄວາມເປັນມາຂອງ​ຊາ

ປະຫວັດຄວາມເປັນມາ

ມີຕົ້ນກໍາເນີດໃນເຂດອາຊີຕາເວັນອອກຄື: ປະເທດຈີນ ແລະ ປະເທດອິນເດຍ, ໃກ້ກັບຕົ້ນນໍ້າອີຣະວະດີ ແລ້ວແຜ່ກະຈາຍໄປຕາມຟື້ນທີ່ຈາກດ້ານທີດຕາເວັນຕົກລະຫວ່າງເທືອກເຂົານາກາມານີປູຮີ ແລະ ລູໄຊ ຕາມແນວຊາຍແດນຂອງ ສະຫະພາບພະມ້າ ຕອນເໜືອຂອງໄທແລ້ວສີ້ນສຸດທີ່ປະເທດຫວຽດນາມ. ສໍາລັບປະເທດລາວແມ່ນມີຢູ່ແຂວງ: ຜົ້ງສາລີ, ຈໍາປາສັກ, ບໍ່ແກ້ວ, ອຸດົມໄຊ, ຊຽງຂວາງ, ໄຊຍະບູລີ, ເຊີ່ງມີທັງຊາປູກ ແລະ ຊາປ່າ.

ຊາວຈີນໄດ້ນໍາໄປເຜີຍແຜ່ ແລະ ນໍາຊາໄປປູກໃນປະເທດຕ່າງໆໃນອາຊີເຊ່ັນ: ປະເທດຢ່ີປຸ່ນ ເຊິ່ງເປັນປະເທດທ່ີຢ​ູ່ໃກ້ກັບ ຈີນ ໂດຍເລ່ີມຮູ້ຈັກ ແລະ ມີການນໍາຊາເຂົ້າໄປສູ່ປະເທດຢ່ີປຸ່ນ ໂດຍສະເພາະຊາວຢ່ີປຸ່ນຈໍານວນໜ່ຶງທ່ີເດີນທາງມາປະເທດ ຈີນກັບເຮືອ ເພ່ືອມາສືກສາຄໍາສອນທາງພຸດສາສະໜາ ແລະ ໄດ້ນໍາເມັດຊາໄປປູກທ່ີ Shingaken ເຊ່ິງກໍປະສົບຜົນສໍາເລັດ ໄດ້ຜົນດີ ຫຼັງຈາກນັ້ນ ໃນປີ ຄ.ສ 1196 ແລະ 1192 ໄດ້ຂຽນໜັງສືກ່ຽວກັບການຮັກສາສຸຂະພາບ ໂດຍການດ່ືມຊາ ເປັນໜັງ ສືເຫຼັ້ມທໍາອີດກ່ຽວກັບຊາທ່ີເກີດຂຶ້ນໃນຢ່ີປຸ່ນ ຈ່ຶງເຮັດໃຫ້ເກີດມີປະເພນີການດື່ມຊາໃນປະເທດຢ່ີປຸ່ນເຊ່ິງຕ່ໍມາໄດ້ພັດທະນາ ຂຶ້ນເປັນປະເພນີການຊົງຊາຂອງຢ່ີປຸ່ນມາຈົນເຖີງປະຈຸບັນນີ້

ການກ້າແກ່ນຊາ

ການກ້າແກ່ນຊາ

ການເກັບແກ່ນຊາ

ລະດູການທີ່ເໝາະສົມທີ່ສຸດໃນການເກັບແກ່ນຊາແມ່ນຢູ່ລະຫວ່າງ ທ້າຍເດືອນ ກັນຍາຫາ ຕົ􀁬ນເດືອນ ພະຈິກ, ໄລຍະນີ້ແກ່ນຊາແມ່ນສຸກດີສັງເກດເບິ່ງໝາກຊາຕ້ອງເປັນໝາກທີ່ແກ່ດີ, ເຮົາແກະເອົາເປືອກນອກອອກແລ້ວ ຈະສັງເກດເຫັນແກ່ນຊາທີ່ຢູ່ທາງໃນເປັນສີນ􀁡າຕານເຂັ້ມແມ່ນສາມາດເກັບມາກ້າແກ່ນໄດ້ ຖ້າໝາກເປັນສີຂຽວ, ສີນ􀁡້ຳຕານຍັ​ງ ບໍ່􀁉ເຂົ້າໝົດ ຫລື ເຂົ້າເຄິ່ງໜຶ່ງຍັງບໍ່􀁉ເຖິງຂວັ􀁬ນເຮົາຕ້ອງປະໄວ້ກ່ອນ.

ການປອກເປືອກແກ່ນຊາ

ແບບແກະເອົາແກ່ນເລີຍ:

ພາຍຫຼັງເກັບແກ່ນຊາມາແລ້ວແມ່ນ ນຳແກ່ນຊາມາແກະເອົາແກ່ນໂດຍກົງເລີຍ

ແບບຕາກແດດ:

ແມນ່ ນຳເອົາໝາກຊາທີ່ເກັບມາໄດ້ມາໃສ່ກະດົ􀁬ງ ຫືຼ ກະທົ􀁫ງໄປຕາກແດດ 1 ມເື້ ພື່ອໃຫ້ເປືອກຊາແຕກແລ້ວຈຶ່ງນຳມາແກະເອົາແກ່ນຊາອອກ, ວິທີນີ້ຈະສະດວກໃນການແກະເອົາແກ່ນຫຼາຍກວ່າ

ການຮັກສາແກ່ນຊາ

ວິທິ ທີ1: ເອົາໝາກຊາທີ່ແກ່ດທີ່ບໍ່􀁉ທັນແກະເ​ປືອກມາໃສ່ເປົາ ຫືຼ ກະຕ່າ ເກັບໄວ້ໃນຮ􀁫ົມ ສາມາດເກັບຮັກສາໄວ້ໄດ້ 1 ເດືອນ ກ􀁉ໍສາມາດນຳໄປແກະແກ່ນຊາຢູ່ທາງໃນໄດ້.

ວິທິ ທີ2: ແກ່ນຊາບໍ່􀁉ຄື​ກັບແກ່ນພືດທົ􀁫ວໄປເພາະ​ບໍ່􀁉ສາມາດເກັບໄວໄດ້ດົນ, ພາຍຫັຼງແກະແກ່ນແລ້ວບ􀁉ໍ່ຄວນປະໄວ້ ​ເກີນ 2 ມື້ ຫ້າມບໍ່􀁉ໃຫ້ຕາກແດດ ຫືຼ ຖືກ ແດດ, ຕ້ອງປະໄວ້ບ່ອນຮ􀁫ົມເທົ່ານັ􀁬ນ, ເພື່ອຮັກສາແກ່ນຊາໃຫ້ໄດ້ດົນແມ່ນຝັງດິນໄວ້ວິທີນີ້ສາມາດຮັກສາແກ່ນຊາໄດ້ສູງສຸດ 3 ອາທິດ

ວິທີຝັງດິນ

• ພາຍຫັຼງແກະແກ່ນຊາບ􀁉ເກີນ 2 ວັນໃຫ້ເອົາແກ່ນຊາໃສ່ໃນເປົາທີ່ບາງລະບາຍອາກາດໄດ້ດີ ແລະ ມັດປາກເປົາໃຫ້ດີ ເພື່ອຮັກສາຄວາມຊຸ່ມຂອງເນື້ອເຍື່ອ ໃນແກ່ນຊາ 
• ຂຸດຂຸມໃຫ້ໄດ້ຄວາມກວ້າງເທົ່າເປົາຊາ ແລະ ເລິກປະມານ 15-20 ຊມ
• ນຳເອົາແກ່ນຊາທີ່ບັນຈຸໃນເປົາ ລົງຂຸມແລ້ວຊະໃຫ້ບາງໆຫັຼງຈາກນັ􀁬ນກ􀁉ເອົາດນິ ລົງຖົມປະໄວ້

ການຈົມນ􀁡້ຳແກ່ນຊາກ່ອນນຳໄປກ້າ

ກ່ອນກ້າແກ່ນຊາຕ້ອງນຳເອົາແກ່ນຊາໄປເທລົງໃນຊາມນ􀁡້ຳ, ຕັກເອົາແກ່ນຊາທີ່ຟູອອກຄັດເລືອກເອົາແຕ່ແກ່ນທີ່ຈົມແລ້ວ ແຊ່ນ້​ຳປະໄ​ວ້ 24 – 48 ຊ􀁫ົວໂມງ (1 ມື້ 1 ​ຄືນ ຫືຼ 2 ມື້ແຕ່​ບໍ່ 􀁉ໃຫ້ຫລຸດ 24 ຊ􀁫​ົ່ວໂມງ) ແລ້ວ ຈຶ່ງ ນຳໄປລົງໃສ່ໜານ ຫືຼ ເບົ້າ

ການກຽມກ້າແກ່ນຊາ

ການກຽມໜານ: ນຳໃຊ້ດິນຊາຍ 1 ເປົາ , ແກບເຜົາ ເຄງິ່ ເປົາ ແລະ ດນິ ປູກຝັງຜະສົມເຂ້າົ ກັນເພື່ອນຳມາເຮັດໜານກ້າ ຂະໜາດຂອງໜານກ້າ ລວາງກ້ວາງ 1 ແມັດ, ຍາວ 2 ແມັດ ແລະ ສູງປະມານ 12-15 ຊັງຕີແມັດ

ການກຽມເບົ້າ: ກະກຽມດິນໂດຍນຳໃຊ້ດິນປູກຝັງ 3 ຄຸ, ດິນຊາຍ 2 ຄຸ (ຖ້າມີ) ແລະ ແກບເຜົາ 1 ຄຸປະສົມເຂົ້າ ກັນ ແລ້ວ ນຳໄປຮ່າຍໃສ່ເບົ້າຖົງເບົ້າຄວນ​ມີຂະໜາດ 6 x 20 ຊມ

ຫັຼງຈາກກະກຽມໜານ ແລະ ເບົ້າແລວ້ ແມນ່ ໃຫ້ຫົດນ􀁡າໃສ່ໃຫ້ມຄີ ວາມຊ່ມຸ ຈງຶ່ ເອົາແກ່ນລົງກ້າການເອົາແກ່ນລົງກ້າແມ່ນໃຫ້ເອົາແກ່ນຊາເບື້ອງທີ່ມີຕາຂວ້າມລົງໃນອັດຕາສ່ວນ 4/5 ຂອງແກ່ນ

ຫັຼງຈາກນັ􀁬ນ, ໃຫ້ນຳເອົາຝຸ່ນມາຖົມບາງໆ, ນຳເຟືອງມາປົກອີກຄັ􀁬ງ ແລ້ວຫົດນ􀁡າໃຫ້ຊຸ່ມ

ການບົວລະບັດຮັກສາ

ໃນໄລຍະ 3 ອາທິດທຳອິດ ແມ່ນ ຕ້ອງຫົດນ􀁡້ຳທຸກມື້ ທຸກໆຕອນແລງ (​ບໍ່􀁉ຄວນຫົດຕອນເຊົ້າ), ອາທິດທີ 4-5 ແມ່ນ ຫົດນ􀁡້​ຳມື້ບາມື້ ພາຍຫັຼງ 5 ອາທິດແມ່ນ ບາ 2 ມື້​ຫົດເທື່ອ​ຫນື່ງເຮັດແບບ​ນີ້ຕໍ່ 􀁉ໄປຈົນຮອດມື້ເອົາໄປປູກ

ຄວນໝັ􀁫ນຕິດ ຕາມຫົຼກຫຍ້າໃນໜານກ້າ ແລະ ເບົ້າ ເປັນປະຈຳ

ການຄຸ້ມຄອງການຂຸດຄົ້ນໄມ້ໃນເຂດປ່າຜະລິດ ແລະ ເຂດກໍ່ສ້າງພື້ນຖານໂຄງລ່າງ

ການຄຸ້ມຄອງການຂຸດຄົ້ນໄມ້ໃນເຂດປ່າຜະລິດ ແລະ ເຂດກໍ່ສ້າງພື້ນຖານໂຄງລ່າງ

ອີງ​ຕາມ ສະຫຼຸບການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ​ວຽກງານຄຸ້ມ​ຄອງ​ປ່າ​​ໄມ້ ປະຈໍາປີ 2017 ແລະ ທິດທາງແຜນການ ປະ​ຈໍາປີ 2018 ຂອງ​ກົມ​ປ່າ​ໄມ້ ກະ​ຊວງ​ກະ​ສິ​ກຳ ແລະ ປ່າ​ໄມ້​ເວົ້າ​ວ່າ:

•    ໄມ້ທີ່ອະນຸຍາດໃຫ້ຂຸດຄົ້ນ ປະຈຳປີ 2017 ມີທັງໜົດຈຳນວນ 13.558,344 ແມັດກ້ອນ, ຂຸດ​ຄົ້ນ​ໄດ້​ທັງ​ໝົດ 11.871,745 ​ແມັດ​ກ້ອນ ໃນນີ້: ຍັງຄ້າງສະ ໜາມ II ບໍ່ທັນໄດ້ມອບໃຫ້ພະແນກອຸດສາຫະກຳ ແລະ ການຄ້າຈຳນວນ 2.224,222 ແມັດກ້ອນ ແລະ ມອບໃຫ້ພະແນກອຸດສາຫະກຳ ແລະ ການຄ້າແລ້ວ ຈຳນວນ 9.647,523 ແມັດກ້ອນ ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ເຄື່ອນຍ້າຍຈາກສະໜາມ II ຈຳນວນ 3.463,941 ແມັດກ້ອນ ແລະ ເຄື່ອນຍ້າຍເຂົ້າທຳການຜະລິດແລ້ວຢູ່ສະໜາມ III ຈຳນວນ 6.183,582 ແມັດກ້ອນ ຊື່ງລາຍລະອຽດມີຢູ່ແຕ່ລະບ້ວງດັ້ງນີ້:

1)    ໄມ້ທີ່ລັດຖະບານອອກອະນຸຍາດ ມີທັງໜົດ ຈຳນວນ 9.493, 344 ແມັດກ້ອນ ຂຸດຄົ້ນໄດ້ທັງໜົດຈຳນວນ 2.833,482 ແມັດກ້ອນ ໄມ້ຈຳນວນນີ້ໄດ້ມອບໃຫ້ ພະແນກອຸດສາຫະກຳ ແລະ ການຄ້າແລ້ວແຕ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ເຄື່ອນຍ້າຍເຂົ້າທຳການຜະລິດຄ້າງຢູ່ສະໜາມ II.

2)    ໄມ້ທີກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ອອກອະນຸຍາດມີທັງໜົດ ຈຳນວນ 4.065,00 ແມັດກ້ອນ ຂຸດຄົ້ນໄດ້ທັງໜົດຈຳນວນ 6.814,041 ແມັດກ້ອນ ໄມ້ຈຳນວນນີ້ໄດ້ມອບໃຫ້ ພະແນກອຸດສາຫະກຳ ແລະ ການຄ້າແລ້ວ ແຕ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ເຄື່ອນຍ້າຍເຂົ້າທຳການຜະລິດ ຄ້າງຢູ່ສະໜາມ II ຈຳນວນ 630,459 ແມັດກ້ອນແລະ ເຄື່ອນຍ້າຍເຂົ້າທຳການຜະລິດແລ້ວ ຢູ່ສະໜາມ III ຈຳນວນ 6.186,582 ແມັດກ້ອນ.

3)    ໄມ້ບັນດາແຂວງອອກອະນຸຍາດຂຸດຄົ້ນໄດ້ທັງໜົດ ຈຳນວນ 2.224,222 ແມັດກ້ອນ ໄມ້ຈຳນວນນີ້ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ມອບໃຫ້ພະແນກອຸດສາຫະກຳ ແລະ ການຄ້າ ຄ້າງຢູ່ສະໜາມ II.

•   ເຂົ້າຮ່ວມ ແລະ ຕິດຕາມການປະມູນຂາຍໄມ້ຢຶດ​ຊື່​ງມີ​ໄມ້​​ເປັນ​ຂອງ​ລັດ​ຢູ່ນະຄອນຫຼວງ ແລະ ບັນດາແຂວງຕ່າງໆໃນຂອບເຂດທົ່ວປະເທດ ຊື່​ງມີ​ໄມ້​ຢຶດທັງ​ໝົດ 68.963,746 ແມັດກ້ອນ, ​ມີໄມ້​ມຸ່ນ​ເປັນ​ສີ້​ນສ່ວນ​ເສດ​ເຫຼືອ 113,304 ​ໂຕນ,​ ເປັນ​ປະ​ເພດ​ໄມ້​ຫວງ​ຫ້າມ ​ແລະ ​ໄມ້​ຄຸ້ມ​ຄອງ 1,2,3, ສາມາ​ຈັດ​ຕັ້ງ​ປະຕິບັດ​ໃນ​ການ​ປະມູນ​ຊື້ - ຂາຍ​ແລ້ວ​ໄດ້​ຈຳນວນ 72.477.796.597 ກີບ ຫຼື ​ເທົ່າ​ກັບ 72 ຕື້​ກີບ, ສ່ວນ​ທີ​ຍັງ​​ບໍ່​ໄດ້​ຈັດ​ຕັ້ງ​ປະຕິບັດ 20.995,959 ​ແມັດ​ກ້ອນ ​ແລະ ຍັງ​ໄມ້​ມຸ່ນ​ສີ້​ນສ່ວນ​ເສດ​ເຫຼືອ 73,493 ​ໂຕນ
•        ສໍາເລັດ ການສໍາຫຼວດກ່ອນການຂຸດຄົ້ນໃນເຂດປ່າຜະລິດພູລິວ ມີເນື້ອທີ່ 446,1 ເຮັກຕາ, ໃນເຂດຄຸ້ມຄອງເມືອງຊໍາເໜືອ ແລະ ເມືອງຫົວເມືອງ ແຂວງຫົວພັນ
•        ສໍາ​ເລັດ​ ການ​ລົງຊຸກຍູ້ທີມງານການເຮັດທົດລອງວຽກງານຈັດສັນປ່າໄມ້ແບບພູມີທັດ 02 ແຂວງບໍ່ແກ້ວ ​ແລະ​ຫຼວງນໍ້າທາ (Forest LandscapManagement) ​ເພື່ອເກັບກຳຂໍ້ມູນ ແລະ ສ້າງແຜນທີ່ການນຳໃຊ້ທີ່ດີນໃນການທົດລອງ,​ ແລ້ວລົງຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຮູບແບບທົດລອງຕົວຈິງ ຂອງໂຄງການຄຸ້ມຄອງປ່າໄມ້ແບບຍືນນານ;
•        ໄດ້ມອບໃບອະນຸຍາດການຂຸດຄົ້ນໄມ້ທຳມະຊາດ, ໃບອະນຸຍາດເຄື່ອນຍ້າຍໄມ້ພາຍໃນ ແລະ ອອກຕ່າງ ປະເທດໃຫ້ບັນດາແຂວງ ລວມທັງໜົດໄດ້ 43 ຫົວ, ໃນນັ້ນມີ: ໃບອະນຸຍາດເຄື່ອນຍ້າຍໄມ້ພາຍໃນ ຈຳນວນ 39 ຫົວ,ໃບອະນຸຍາດຂຸດຄົ້ນໄມ້ທຳມະຊາດ ຈຳນວນ 04 ຫົວ.
•        ສັງລວມການອອກໃບອະນຸຍາດເຄື່ອນຍ້າຍໄມ້ພາຍໃນໄດ້ ຈຳນວນທັ່ງໝົດ 40.965 ແມັດກ້ອນ ໃນນັ້ນໄມ້  ແປຮູບ 12.660 ແມັດກ້ອນ ແລະ ​ໄມ້​ທ່ອນ 28.305 ​ແມັດ​ກ້ອນ