Agriculture, education, ການກະເສດ ກະສິກຳ ປູກຝັງ ລ້ຽງສັດ ແລະ ປ່າໄມ້ ຂະຫຍາຍແລະປັບປຸງພັນພືດ
Sunday, December 29, 2013
Sunday, December 01, 2013
Friday, November 29, 2013
ກິນເຫລົ້າເຂົ້າພັນສາ
ຂ້ອຍມີຄວາມຄິດວ່າການກິນເຫຼົ້າ ຫຼື ງົດເວັ້ນບໍ່ກິນເຫຼົ້າເຂົ້າພັນສາ ເປັນສິດທິສ່ວນບຸກຄົນ ເລື່ອງຂອງພວກນີ້ບໍ່ສາມາດຫ້າມກັນໄດ້ ແລະ ກໍບໍ່ຄວນໄປຫ້າມ ເພາະສິດກໍຄືສິດ ແມ້ກະທັ້ງຂ້ອຍເອງ ຍັງບໍ່ເຄີຍຢຸດກິນເຫຼົ້າໃນເທດສະການບຸນເຂົ້າພັນສາ ຂໍໃຫ້ມີງານສ້າງສັນ ແລະ ສະຖານທີ່ທີ່ເໝາະສົມ ເອົາເປັນວ່າເວລາໂອກາດເໝາະສົມ ເງື່ອນໄຂສະດວກ ຂ້ອຍຍ່ອມຮ່ວມວົງດ້ວຍ ເວົ້າແນວນີ້ບາງຄົນບາງທ່ານພັດມີມຸມຕ່າງກັນວ່າ ເປັນຫຍັງຈຶ່ງກ້າເວົ້າອອກມາວ່າ: ບໍ່ຄິດທີ່ຈະຢຸດກິນເຫຼົ້າ ກໍໃນເມື່ອຄົນເຮົາເປັນໂຕຂອງໂຕເອງແລ້ວ ຊິມາອ້ຳໆອາຍໆເຮັດຫຍັງໃນເມື່ອກິນເຫຼົ້າແລ້ວ ບໍ່ເຖິງຂະໜາດເມົາຈະໄປຕີຫົວຄົນ ຫຼື ສີເມົາໆແນ່ ບໍ່ແມ່ນເຮັດສຽງດັງຂຶ້ນໂວຍວາຍ ຊ້ຳບໍ່ໜຳຍັງມີຄຳເວົ້າ ແລະ ພຶດຕິກຳສໍ່ສະແດງໄປໃນທາງຜິດຖຽງລຽງເລວ ແລະ ກໍ່ກວນຊາວບ້ານອ້ອມຂ້າງ.
ຂ້ອຍຢາກເວົ້າໃຫ້ແຈ້ງສຳລັບຜູ້ທີ່ຍັງບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າ ການຫຼີກເວັ້ນຈາກການບໍ່ດື່ມນ້ຳເມົາ ຄື ສຸລາ ເປັນຕົ້ນ ໃນງານບຸນເຂົ້າພັນສານີ້ ຍ່ອມເປັນເລື່ອງທີ່ໜ້າອະນຸໂມທະນານຳ ຖ້າໃຜເຮັດໄດ້ ! ແຕ່ຜູ້ທີ່ຍັງສືບຕໍ່ກິນ ຫຼື ບໍ່ໄດ້ປະຕິບັດ ກໍຢ່າໄປວ່າໃຫ້ເຂົາ ຍົກຕົວຢ່າງ: ມີງານສັງສັນທີ່ຈັດຂຶ້ນໃນເທັກ ໃນບາ ບຸກຄົນ ຫຼື ແຂກທີ່ໄປຮ່ວມງານ ບໍ່ໝາຍຄວາມວ່າທຸກຄົນເຂົ້າໄປແລ້ວເຂົາຈະກິນເຫຼົ້າໝົດທຸກຄົນ ແຕ່ໂດຍມາລະຍາດທີ່ຄົນເຮົາຮັກແພງກັນແລ້ວ ຍ່ອມໄປຮ່ວມວົງສົນທະນາເປັນການໃຫ້ກຽດກັນ ເຂົາອາດຈະສັ່ງແປັບຊີມາດື່ມ ຫຼື ນ້ຳຫວານມາກິນ ພ້ອມຕຳຈອກອວຍພອນແກ່ເຈົ້າພາບ ນີ້ຄືຈຸດເຊື່ອມຈອດຈິດໃຈ ມິດຕະພາບລະຫວ່າງມະນຸດດ້ວຍກັນ ຫຼື ເວົ້າແນວນີ້ຍັງມີມະນຸດທີ່ເຂົ້າໃຈ ແລະ ຕັດສິນໃຈເອງວ່າ ຂ້ອຍບໍ່ກິນເຫຼົ້າແລ້ວ ຂ້ອຍຊິໄປເຮັດຫຍັງ ເທັກໆ ບາໆ ພົບປະສັງສັນ ຖ້າໃຫ້ຂ້ອຍຕອບວ່າ ເຫັນມີຄົນເຂົ້າຮ້ານເຫຼົ້າ ຫຼື ເທັກບາຫຼາຍປະເພດ ນັບແຕ່ຄົນຈົນ ຮອດຄົນລວຍ ນັບແຕ່ນ້ອຍຮອດໃຫຍ່ ກໍບໍ່ເຫັນວ່າຈະໄປເໝົາເອົາວ່າເຂົາເຂົ້າຮ້ານເຫຼົ້າເທັກບາແລ້ວຈະກິນເຫຼົ້າ ຫຼື ມະນຸດບາງຄົນອາດຄິດຈົນບໍ່ລະວັງວ່າ ພວກທີ່ເຂົ້າຮ້ານເທັກບາແລ້ວເປັນຄົນບໍ່ດີ ຂ້ອຍກໍຂໍຕອບວ່າ ບໍ່ແມ່ນດອກ ໃນເມື່ອພຸດທະສາສະໜາກໍສອນໄວ້ແລ້ວເດວ່າ ຄົນເຮົາຈະຊົ່ວ ຫຼື ດີ ບໍ່ຢູ່ທີ່ຊາດກຳເນີດ ແຕ່ມັນຂຶ້ນຢູ່ທີ່ແນວຄິດຈິດໃຈ ແລະ ການກະທຳ ຄົນຈະຊົ່ວເຖິງແມ່ນວ່າເຂົ້າວັດທຸກມື້ ກໍໄປຫັກຫຼ່ຽມໂຫດກັນໃນວັດວາອາຮາມກໍມີ ຄົນເຂົ້າເທັກບາບາງໂອກາດພໍດີພໍງາມ ແຕ່ຈິດໃຈມັນເປັນບຸນກຸສົນ ຮູ້ຈັກ ແລະ ຮູ້ແຈ້ງໃນຄວາມຊົ່ວ ແລະ ຄວາມດີ ຂ້ອຍບໍ່ເຫັນວ່າພວກເຂົາເຫຼົ່ານັ້ນບໍ່ດີໃນຄວາມຄິດ ແລະ ສາຍຕາຂ້ອຍ ເພາະພວກເຮົາຮູ້ເຕັມໝາກຫົວໃຈກັນແລ້ວວ່າ ຄົນຈະດີ ຫຼື ຊົ່ວ ມັນຂຶ້ນກັບນິໄສ ສັນດານຂອງມັນເອງ ! ມີນິທານກ້ອມເລື່ອງໜຶ່ງສອນວ່າ: ຄົນໜຶ່ງນັ່ງຟັງທຳໃນສາລາວັດ ແຕ່ຈິດໃຈເຂົາຄິດຊົ່ວຕະຫຼອດເວລາ ແລະ ອີກຄົນໜຶ່ງກຳລັງຫາປາຢູ່ກາງແມ່ນ້ຳຂອງ ແຕ່ຈິດໃຈເຂົາຄິດແຕ່ບຸນກຸສົນ ໃຜຊິບາບ ໃຜຊິບຸນ ທ່ານຜູ້ອ່ານຊ່ວຍພິຈາລະນາຮິ່ນຕອງເອົາເອງເຖີດ.
ການເຮັດບຸນ, ເຮັດບຸນແນວໃດຈຶ່ງຈະໄດ້ບຸນ
ເຮັດບຸນ ຫຼາຍຄົນກໍຢາກໄດ້ບຸນ ແຕ່ເບິ່ງຄືວ່າຍັງມີຫຼາຍຄົນຢູ່ທີ່ຍັງບໍ່ທັນເຂົ້າໃຈແຈ້ງວ່າ ບຸນແມ່ນຫຍັງ ? ແລະ ການເຮັດບຸນໃຫ້ຖືກຕາມຫຼັກຄຳສອນທາງພຸດທະສາສະໜານັ້ນ ເບິ່ງຄືວ່າຍັງບໍ່ທັນແຈ່ມແຈ້ງ ແລະ ຖືກຕາມຫຼັກທຳທີ່ພະພຸດທະເຈົ້າສອນສັ່ງໃຫ້ປະຕິບັດຖືກຕ້ອງ ບົດນີ້ ດັ້ນກີບເມກ ຂໍພາທ່ານຜູ້ອ່ານດົ້ນດັ້ນຫາບຸນທີ່ແທ້ເບິ່ງວ່າ ພະພຸດທະເຈົ້າສອນໄວ້ແນວໃດ?.
ຂໍ້ທີໜຶ່ງຂໍແຈ້ງ ແລະ ທຄວາມເຂົ້າໃຈກັບຜູ້ອ່ານທີ່ສົນໃຈໃນການເຮັດບຸນ ກ່ອນເປັນຂໍ້ທີ່ຄວນຫຼີກເວັ້ນວ່າ: ຢ່າເຮັດບຸນເອົາໜ້າ ສັດທາຫົວເຕົ່າ ເພາະວ່າການເຮັດສິ່ງໃດກໍຕາມ ຍ່ອມມີຄວາມເຊື່ອເປັນພື້ນຖານ ເປັນປັດໄຈໜຶ່ງບວກກັບປັດໄຈອື່ນໆ ເຊັ່ນ ເຮົາເຮັດວຽກນຳພັກ-ລັດ ຫຼື ເອກະຊົນ ເຮົາກໍເຊື່ອໃນແນວທາງ ແລະ ນະໂຍບາຍ ແລະ ສຸດທ້າຍຄືການໄດ້ຮັບຄ່າຕອບແທນຕາມກຳລັງທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດ ການເຮັດບຸນກໍບໍ່ຕ່າງກັນ ພຽງແຕ່ອາດຍັງມີຫຼາຍຄົນຢູ່ທີ່ຍັງງົງ ແລະ ສັບສົນວ່າ ຈະເຮັດແນວໃດແທ້ຈິ່ງໄດ້ບຸນ ແຕ່ກໍຍັງມີຄົນອີກຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ນິຍົມເຮັດບຸນເອົາໜ້າ ມີສັດທາແບບຫົວເຕົ່າ ຫຼຸບເຂົ້າໂຜ່ອອກ ຫຼື ເຮັດແບບຫຼຸບໆໂຜ່ໆເພື່ອເອົາໜ້າ ຜົນຂອງການເຮັດບຸນແບບນີ້ ແມ່ນບໍ່ເຕັມເມັດເຕັມໜ່ວຍ.
ບຸນເປັນຄຳນາມທີ່ເອີ້ນຕາງການກະທຳສິ່ງໃດໜຶ່ງໄປໃນທາງທີ່ດີ ລວມຄວາມວ່າ ການເຮັດບຸນແມ່ນການສ້າງ ຄວາມດີໃຫ້ເກີດຂຶ້ນ ໂດຍປະກອບດ້ວຍຕົວເຈດຕະນາຄວາມຄິດ ແລະ ການກະທຳ ເມື່ອເຮົາຮູ້ແລ້ວວ່າບຸນເປັນການສ້າງຄວາມດີ ແລະ ເຮັດຄວາມດີໃຫ້ເກີດຂຶ້ນແລ້ວ ຄຳວ່າບຸນຍັງເປັນຊື່ຂອງຄວາມສຸກອີກ ເພາະເວລາຄົນເຮົາເຮັດດີ ຜົນຂອງມັນຄືຄວາມສຸກ ກົງກັນຂ້າມກັບການເຮັດຊົ່ວ ຜົນຂອງມັນຄືຄວາມທຸກ ທີ່ພວກເຮົາທັງຫຼາຍເອີ້ນກັນວ່າ: ບາບ ດັ່ງນັ້ນ ບຸນ ກັບ ບາບ ຄວາມດີ ກັບ ຄວາມຊົ່ວ ຈຶ່ງຢູ່ກັນຄົນລະຝ່າຍ ບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບຂີ້ໝິ້ນກັບປູນ ຫຼື ຂອງຫອມກັບແມງວັນ.
ຂໍ້ທີສອງເວົ້າເລື່ອງການເຮັດບຸນວ່າ ເຮັດແນວໃດຈຶ່ງຈະຖືກຕາມຫຼັກ ແລະ ເຈດຕະນາຂອງພະພຸດທະເຈົ້າ ຖ້າເວົ້າແບບເລັ່ງໄປໃສ່ຄວາມຄິດ ແລະ ທັດສະນະຂອງສັງຄົມໃນປັດຈຸບັນນີ້ ແມ່ນການໃຫ້ທານ ຮັກສາສິນ ແລະ ພາວັນນາ ການໃຫ້ທານນັ້ນກໍມີ 2 ແບບ ຄື:
1. ອາມິດສະທານ = ໃຫ້ວັດຖຸ
2. ທຳມະທານ = ໃຫ້ທຳມະຄືຄວາມຮູ້
ໃນຈຳນວນ 2 ປະການນີ້ ພະພຸດທະເຈົ້າສັນລະເສີນຜູ້ໃຫ້ທຳມະເປັນທານ ເລີດກວ່າການໃຫ້ສິ່ງຂອງທັງຫຼາຍ ໃນສັງຄົມປັດຈຸບັນນີ້ ແນ່ນອນພວກເຮົາຫຼີກບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຖວາຍປັດໄຈສີ່ປະການແກ່ພະສົງສາມະເນນ ມີ ຜ້າຄຸມ ທີ່ພັກອາໄສ ອາຫານ ແລະ ຢາປິ່ນປົວສຸຂະພາບ ເຊິ່ງປັດໄຈສີ່ປະການ ເປັນເຄື່ອງອາໄສຂອງຮ່າງກາຍ ສ່ວນເວົ້າເຖິງຄວາມຄິດຈິດໃຈ ນັ້ນຄືຄວາມຮູ້ ຄືການໃຫ້ທຳມະເປັນທານນັ້ນເອງ ແຕ່ສິ່ງທີ່ຄວນເບິ່ງ ແລະ ຄິດລົງໃຫ້ເລິກໄປກວ່ານັ້ນອີກຄື: ການໃຫ້ທານປະການທີສອງ ທີ່ພະພຸດທະເຈົ້າເນັ້ນຢາກໃຫ້ສາວົກເອົາໃຈໃສ່ໃຫ້ຫຼາຍ ເພາະມັນເປັນການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ ໝາຍຄວາມວ່າ: ການໃຫ້ ຫຼື ການຊ່ວຍຄົນໃຫ້ພົ້ນຈາກຄວາມໂງ່ຈ້າຫຼ້າຫຼັງນີ້ ເປັນສິ່ງທີ່ປະເສີດກວ່າການໃຫ້ພຽງວັດຖຸໄປວັນໆ ເວົ້າແນວນີ້ບໍ່ໝາຍຄວາມວ່າໃຫ້ປະຖິ້ມການຊ່ວຍເຫຼືອທາງວັດຖຸ ແຕ່ຢາກເວົ້າໃຫ້ໄດ້ຄິດກັນໃຫ້ເລິກໄປກວ່ານັ້ນ.
ບາດນີ້ກັບໄປຫາປະເດັນທີສອງຂອງການເຮັດບຸນຄືການ
ຮັກສາສິນ ໝາຍຄວາມວ່າ: ໃຫ້ຮັກສາລະບຽບວິໄນ ປະຕິບັດຕາມກົດໝາຍບ້ານເມືອງ ນັ້ນເປັນການເຮັດບຸນ ເພາະເວົ້າໄວ້ເບື້ອງຕົ້ນແລ້ວວ່າ ເປັນການສ້າງຄວາມດີໃຫ້ເກີດຂຶ້ນ ຕໍ່ມາຈຶ່ງຄວນທຳຄວາມເຂົ້າໃຈເລື່ອງພາວັນນາໃຫ້ແຈ້ງ ແລະ ເລິກເຊິ່ງ ເພາະຄຳວ່າ ພາວັນນາ ແມ່ນຄຳດຽວກັນກັບຄຳວ່າພັດທະນາ ຄືແປວ່າ ເຮັດໃຫ້ມັນດີຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ ອີກຢ່າງໜຶ່ງທີ່ກິນຄວາມໝາຍເລິກໄປກວ່ານັ້ນຂອງຄຳວ່າ: ພາວັນນາ ຄືການລົງມືເຮັດ ເວົ້າໃຫ້ແຈ້ງຂຶ້ນຕື່ມອີກກໍແມ່ນ ການນຳເອົາສິນລະທຳ ນະໂຍບາຍ ແຈ້ງການ ມະຕິຄຳສັ່ງໄປປະຕິບັດນັ້ນແຫຼະ ທັງສາມປະການຂອງບຸນຄື ການໃຫ້ທານ ການຮັກສາສິນ ພາວັນນາ ຈຶ່ງເປັນຂະບວນການເຮັດບຸນສິນກິນທານທີ່ມີເຈດຕະນາບໍລິສຸດແຕ່ເບື້ອງຕົ້ນ ຖ້າເວົ້າກວມລວມອີກ ການເຮັດບຸນໃຫ້ທານ ກໍຕ້ອງເຮັດກັບຜູ້ມີສິນມີສັດຈະ ດັ່ງນັ້ນ ການເຮັດບຸນຈຶ່ງບໍ່ໝາຍເອົາເຂົ້າໄປຖວາຍປັດໄຈແກ່ພະສົງຢູ່ວັດຢ່າງດຽວ ການຊ່ວຍເຫຼືອຄົນຍາກຈົນກໍແມ່ນການເຮັດບຸນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ຂໍແຕ່ວ່າຕັ້ງສັດທາໃຫ້ໝັ້ນຄວບຄູ່ໄປກັບປັນຍາ ເພື່ອປ້ອງກັນໄວ້ບໍ່ໃຫ້ເປັນສັດທາຫົວເຕົ່າ.
ພະທາດຫລວງວຽງຈັນ
.jpg "ທາດຫລວງ")
ພຣະທາດຫຼວງ ແມ່ນປູຊະນີຍະສະຖານຂອງຊາດລາວເຮົາ ເຊິ່ງພວກເຮົາໄດ້ຮັບມໍລະດົກຕົກທອດມາຈາກບັນພະບູລຸດ ນັບວ່າເປັນມໍລະດົກອັນລ້ຳຄ່າທີ່ພວກເຮົາຮັກ ແລະ ຫວງແຫນທີ່ສຸດ ພຣະທາດຫຼວງ ເປັນສັນຍາລັກອີກອັນໜຶ່ງທີ່ຊີ້ບອກວ່າ: ປະຊາຊົນລາວສ່ວນຫຼາຍ ນັບຖືພຣະພຸດທະສາດສະໜາ ດັ່ງທີ່ພວກເຮົາຈະສັງເກດເຫັນໄດ້ວ່າ ໃນເທດສະການບຸນພຣະທາດຫຼວງວຽງຈັນ ແຕ່ລະປີແມ່ນໄດ້ຈັດຢ່າງຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ຖືເປັນງານບຸນສຳຄັນຂອງຊາດ ປະຊາຊົນລາວ ນັບແຕ່ເໜືອຮອດໃຕ້ ໄດ້ເຂົ້າມາຮ່ວມໃນບຸນດັ່ງກ່າວຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ ພຣະທາດຫຼວງວຽງຈັນ ເປັນມິ່ງຂວັນຂອງຊາດ ຂອງປະຊາຊົນລາວ ເຊິ່ງປະຊາຊົນລາວທັງຊາດເຄົາລົບ ແລະ ສັກກາລະບູຊາ.
ຜູ້ຂຽນຈະບໍ່ກ່າວເຖິງປະຫວັດຄວາມເປັນມາ ວ່າໃຜເປັນຜູ້ສ້າງ ສ້າງເມື່ອໃດແນວໃດ ? ເພາະຄິດວ່າຫຼາຍທ່ານຄົງຈະໄດ້ຍິນໄດ້ຟັງມາຫຼາຍແລ້ວ ຫຼື ທ່ານໃດທີ່ຍັງບໍ່ໄດ້ອ່ານປະຫວັດຄວາມເປັນມາຂອງພຣະທາດຫຼວງ ກໍສາມາດຊອກຫາມາອ່ານໄດ້ ແຕ່ໃນທີ່ນີ້ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຮົາໄດ້ຮູ້ ແລະ ເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບເນື້ອໃນສຳຄັນອັນ ເປັນປິດສະໜາສ່ວນໜຶ່ງທີ່ຢູ່ໃນພຣະທາດຫຼວງນັ້ນ ຜູ້ຂຽນຂໍຖອດລະຫັດຕາມຄວາມໝາຍທີ່ເປັນມາດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້:
ພຣະທາດຫຼວງ ມີທາດນ້ອຍອ້ອມພຣະທາດໃຫຍ່ 30 ລູກ ເອີ້ນຊື່ຕາມພາສາບາລີວ່າ: ສະມາຕິງສະປາຣະມີ ແລະ ໃນນັ້ນຈາລຶກພຣະທຳໄວ້ວ່າ: ເຍທັມມາເຫຕຸປັບພະວາ ເຕສັງເຫຕຸງຕະຖາຄະໂຕ ເຕສັນຈະໂຍ ນິໂຣໂທ ຈະເອວັງ ວາທິມະຫາສະມະໂນ ໃນທີ່ນີ້ສາມາດຖອດລະຫັດໄດ້ສອງປະເດັນຄື:
1. ພຣະທາດນ້ອຍ 30ລູກ ໝາຍເຖິງຫຍັງ ? ແລະ ເປັນຫຍັງຈຶ່ງຕ້ອງມີ 30ລູກ.
2. ຄຳວ່າ: ເຍທັມມາເຫ ຕຸປັບພະວາ ເຕສັງ ເຫຕຸງ ຕະຖາ ຄະໂຕ ເຕສັນ ຈະໂຍ ນິໂຣໂທ ຈະເອວັງ ວາທິ ມະຫາສະມະໂນມີຄວາມໝາຍວ່າແນວໃດ ? ຄຳເວົ້າດັ່ງກ່າວນີ້ມາແຕ່ໃສ ? ໃຜເປັນຄົນກ່າວ ?.
ຕໍ່ກັບປະເດັນທີໜຶ່ງ ພຣະທາດນ້ອຍ 30 ລູກ ໝາຍເຖິງປາຣະມີ 30 ປະການ ຂໍອະທິບາຍໃຫ້ເຂົ້າໃຈວ່າ: ກ່ອນອື່ນຕ້ອງຮູ້ຈັກຄຳວ່າ ປາຣະມີແມ່ນຫຍັງ ? ຄຳວ່າ ປາຣະມີ ແມ່ນຄຸນນະທຳທີ່ເປັນຂໍ້ປະຕິບັດ ມີ 10 ປະການ ດັ່ງນີ້:
1. ທານະ ໝາຍເຖິງການໃຫ້ ຫຼື ການເສຍສະຫຼະ ໄດ້ແກ່ການເສຍສະຫຼະຊັບສິ່ງຂອງທີ່ຕົນມີ ແຈກແບ່ງໃຫ້ກັບຜູ້ອື່ນດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈ ໃຫ້ໃນທີ່ນີ້ຈະໃຫ້ແກ່ໃຜຄົນໃດ ກໍມີຄວາມໝາຍວ່າ ການໃຫ້ ຫຼື ການເສຍສະຫຼະທັງນັ້ນ ຂໍພຽງແຕ່ເຮົາໃຫ້ດ້ວຍຫົວໃຈຂອງຄວາມຢາກໃຫ້ແທ້ໆເຊັ່ນ: ໃນໄລຍະທີ່ຜ່ານມາ ພວກເຮົາໄດ້ຊ່ວຍກັນບໍລິຈາກຊັບສິ່ງຂອງຕ່າງໆ ໃຫ້ແກ່ຜູ້ປະສົບໄພນ້ຳຖ້ວມ ດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈ ໂດຍບໍ່ຫວັງສິ່ງໃດຕອບແທນນີ້ກໍເອີ້ນວ່າການໃຫ້.
2. ສິລ ໝາຍເຖິງການຮັກສາກາຍ ວາຈາ ໃຈ ໃຫ້ເປັນປົກກະຕິ ຄຳວ່າ ປົກກະຕິ ມີຄວາມໝາຍໃນທາງປະຕິບັດຄື: ການປະຕິບັດຕົນໃຫ້ຖືກຕ້ອງ.
3. ເນກຂັມມະ ໝາຍເຖິງການອອກບວດ ການຍົກຕົນໃຫ້ພົ້ນຈາກກາມ ນີ້ເປັນແນວທາງປະຕິບັດຂອງນັກບວດ ຜູ້ອອກຈາກເຮືອນ ແຕ່ຖ້າຈະກ່າວໃນທາງປະຕິບັດທີ່ເປັນຂອງຊາວບ້ານ ກໍຄືການຮູ້ທັນສະພາບຂອງຄວາມມັກຄວາມໃຄ່ ບໍ່ເຖິງຂັ້ນວ່າຕ້ອງອອກຈາກເຮືອນມາບວດເປັນພຣະກໍໄດ້ ພຽງແຕ່ປະຕິບັດສິນຫ້າໃຫ້ສົມບູນ ໂດຍສະເພາະແມ່ນຂໍ້ສາມ (ກາເມ) ກໍດີແລ້ວ.
4. ປັນຍາ ໝາຍເຖິງຄວາມຮູ້ຄວາມເຂົ້າໃຈໃນເຫດຜົນຕາມຄວາມເປັນຈິງ ປັນຍາ ເປັນສິ່ງທີ່ມີຢູ່ກັບຄົນເຮົາ ແລະ ຈຳເປັນຈະຕ້ອງໃຊ້ຫຼາຍ ໃນການດຳເນີນຊີວິດ ຈະກະທຳສິ່ງໃດກໍຕາມ ຖ້າຂາດປັນຍາແລ້ວ ບໍ່ມີທາງຈະສຳເລັດຜົນໄດ້ ພຣະພຸດທະເຈົ້າກ່າວວ່າ: ປັນຍາເປັນແສງສະຫວ່າງໃນໂລກ.
5. ວິຣິຍະ ໝາຍເຖິງຄວາມດຸໝັ່ນຂະຫຍັນພຽນ ບຸກຄົນໃດກໍຕາມ ທີ່ມີຄວາມດຸໝັ່ນຂະຫຍັນພຽນ ໃນການເຮັດວຽກເຮັດງານ ການປະກອບອາຊີບດ້ວຍຄວາມສຸຈະລິດ ບໍ່ກຽດຄ້ານ ຍ່ອມປະສົບຄວາມສຳເລັດໃນຊີວິດ.
6. ຂັນຕິ ໝາຍເຖິງຄວາມອົດທົນ ອົດທົນຕໍ່ຄວາມເຈັບປວດ ອົດທົນຕໍ່ຄວາມລຳບາກ ອົດທົນຕໍ່ຄວາມເຈັບໃຈ ຫຼື ການຖືກກະທົບກະເທືອນທາງດ້ານຈິດໃຈ ຄວາມອົດທົນເປັນຍອດແຫ່ງຄຸນນະທຳ.
7. ສັດຈະ ໝາຍເຖິງຄວາມຈິງ ຄືການເວົ້າໃນສິ່ງທີ່ເປັນຈິງ ກະທຳຈິງ ແລະ ຈິງໃຈ.
8. ອະທິດຖານະ ໝາຍເຖິງຄວາມຕັ້ງໃຈ ຄືການວາງເປົ້າໝາຍໃນການກະທຳຂອງຕົນໄວ້ ແລ້ວກະທຳຕາມທີ່ຕັ້ງໃຈໄວ້ນັ້ນ ເພື່ອໃຫ້ບັນລຸເປົ້າໝາຍ.
9. ເມດຕາ ໝາຍເຖິງຄວາມປາຖະໜາດີຕໍ່ຄົນອື່ນ ເຫັນຄົນອື່ນເປັນເພື່ອນຮ່ວມໂລກດຽວກັນກັບເຮົາ ຮັກຄວາມສຸກກຽດຊັງຕໍ່ຄວາມທຸກເໝືອນກັນກັບເຮົາ.
10. ອຸເບກຂາ ໝາຍເຖິງການວາງໃຈເປັນກາງ ຄືການຢຶດໝັ້ນໃນຄວາມຖືກຕ້ອງບໍ່ລຳອຽງ.
ປາຣະມີ 10 ປະການນີ້ ມີຂັ້ນ ຫຼື ລະດັບການປະຕິບັດສາມຂັ້ນ:
ຂັ້ນທີ 1: ປາຣະມີລະດັບສາມັນ ເຊັ່ນ: ການໃຫ້ຊັບສົມບັດທີ່ເປັນຂອງພາຍນອກ (ເງິນ ເຄື່ອງໃຊ້ ...).
ຂັ້ນທີ 2: ປາຣະມີລະດັບກາງ ການເສຍສະຫຼະອະໄວຍະວະຂອງຮ່າງກາຍໃຫ້ເປັນທານ ຫຼື ການບໍລິຈາກຮ່າງກາຍເພື່ອຊ່ວຍຊີວິດຜູ້ອື່ນ ຫຼື ການບໍລິຈາກເລືອດ ເປັນຕົ້ນ.
ຂັ້ນທີ 3: ປາຣະມີລະດັບສູງ ການເສຍສະຫຼະຊີວິດຂອງຕົນ ເພື່ອປະໂຫຍດແກ່ຜູ້ອື່ນ.
ທັງສາມລະດັບນີ້ (ລະດັບສາມັນ ລະດັບກາງ ແລະ ລະດັບສູງ) ເມື່ອໄປບວກເຂົ້າກັບແຕ່ລະປະການ ຈຶ່ງເທົ່າກັບ 30 ປະການ ຫຼື ເອີ້ນວ່າ: ສະມະຕິງສະປາຣະມີ ນັ້ນເອງ.
ສາເຫດທີ່ຕ້ອງມີສາມສິບ (30) ລູກ ກໍເພາະວ່າ ປາຣະມີ 30 ປະການນີ້ ເປັນແນວທາງແຫ່ງການປະຕິບັດເພື່ອບັນລຸເປົ້າໝາຍສູງສຸດຂອງຊີວິດເຊັ່ນ: ເປັນພຣະພຸດທະເຈົ້າ ເປັນພຣະອະຣິຍະສາວົກ ຫຼື ຖ້າຈະກ່າວໃນລະດັບສາມັນຊົນດັ່ງພວກເຮົາ ກໍແມ່ນຫຼັກທຳໃນການປະຕິບັດ ເພື່ອຄວາມເປັນມະນຸດທີ່ສົມບູນ ເພື່ອຄວາມມີຊີວິດທີ່ດີງາມ.
ປະເດັນທີ 2 ຄຳວ່າ: ເຍທັມມາ ເຫຕຸປັບພະວາ ເຕສັງເຫຕຸງ ຕະຖາຄະໂຕ ເຕສັນຈະໂຍ ນິໂຣໂທ ຈະເອວັງວາທິມະຫາສະມະໂນແປວ່າ: ທຳເຫຼົ່າໃດເກີດແຕ່ເຫດ ພຣະຕະຖາຄົດຊົງສະແດງເຫດແຫ່ງທຳເຫຼົ່ານັ້ນ ແລະ ຄວາມດັບແຫ່ງທຳເຫຼົ່ານັ້ນ ພຣະມະຫາສະມະນະມີປົກກະຕິ ສະແດງດັ່ງນີ້:
ນີ້ແມ່ນຫົວໃຈສຳຄັນຂອງພຣະພຸດທະສາດສະໜາ ເຊິ່ງຂໍ້ຄວາມດັ່ງກ່າວນີ້ ມີຢູ່ໃນໜັງສືພຣະໄຕຣປີດົກ (ພຣະວິນັຍ ເຫຼັ້ມ 4 ມະຫາ ວັກໜ້າ 73).
ຜູ້ທີ່ເປັນຄົນກ່າວຂໍ້ຄວາມນີ້ແມ່ນ ພຣະອັດສະຊີ (ອັສສຊີ) ກ່າວໃຫ້ແກ່ສາຣິບຸດປະຣິພາຊົກຟັງ ເມື່ອຄັ້ງພຣະອັດສະຊິເຂົ້າໄປບິນດະບາດ ທີ່ເມືອງຣາຊະຄຶສາຣີບຸດປະຣິພາຊົກ ເຫັນກິລິຍາອາການຂອງພຣະອັດສະຊິ ແລ້ວກໍເກີດຄວາມເຫຼື້ອມໃສ ຈຶ່ງລໍຖ້າຈົນໄດ້ໂອກາດ ກໍເຂົ້າໄປຖາມກ່ຽວກັບຫຼັກທຳ ໃນສາດສະໜາທີ່ພຣະອັດສະຊິ ບວດຢູ່ ຈາກນັ້ນ ພຣະອັດສະຊິ ກໍກ່າວຫຼັກທຳພຽງຫຍໍ້ໆໃຫ້ຟັງດັ່ງຂໍ້ຄວາມຂ້າງເທິງນັ້ນ.
ທັງໝົດທີ່ກ່າວມານັ້ນ ຊີ້ໃຫ້ພວກເຮົາເຫັນວ່າ ໃນການດຳເນີນຊີວິດຂອງຄົນຕະຫຼອດໄລຍະທີ່ຍັງມີລົມຫາຍໃຈ ຄືຍັງເປັນມະນຸດຢູ່ຄຸນນະທັມ 30 ປະການ ເຊັ່ນຂໍ້ໃຫຍ່ໆ 10 ປະການ (ການໃຫ້ທານ ການຮັກສາສິນ ການຍົກຕົນໃຫ້ພົ້ນຈາກກາມ ການໃຊ້ປັນຍາ ຄວາມດຸໝັ່ນຂະຫຍັນພຽນ ຄວາມອົດທົນ ຄວາມຈິງໃຈ ຄວາມຕັ້ງໃຈ ຄວາມມີເມດຕາຕໍ່ຄົນອື່ນ ແລະ ການຢຶດໝັ້ນໃນຄວາມຖືກຕ້ອງ) ເຫຼົ່ານີ້ ເປັນສິ່ງທີ່ພວກເຮົາທຸກຄົນສາມາດກະທຳໄດ້ ຄວາມຈິງແລ້ວ ທຳມະເຫຼົ່ານີ້ເປັນສິ່ງທີ່ຢູ່ໃກ້ຕົວເຮົາ ຖ້າພວກເຮົາຫາກນຳມາໃຊ້ໃນຊີວິດປະຈຳວັນ ຜູ້ຂຽນຂໍຮັບຮອງໄດ້ເລີຍວ່າ: ວິດຂອງທ່ານຈະມີຄວາມສຸກ ແລະ ເກີດຄວາມເປັນສິລິມຸງຄຸນຢ່າງແນ່ນອນ ອີກຢ່າງໜຶ່ງ ຕໍ່ໄປນີ້ເມື່ອໄປທ່ຽວຊົມພຣະທາດຫຼວງ ຢ່າເບິ່ງແຕ່ຄວາມງາມຂອງພຣະທາດຫຼວງພຽງຢ່າງດຽວ ຈົ່ງເບິ່ງຕົນເອງ ແລະ ບອກກັບຕົນເອງວ່າ ຕໍ່ໄປນີ້ ເຮົາຈະປະຕິບັດຕົນແນວໃດ ເຮົາຈະດຳລົງຊີວິດຢູ່ໃນໂລກນີ້ແນວໃດ ອັນໃດຄືສິ່ງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດສຳລັບຊີວິດເຮົາ ເຮົາຈະເຮັດແນວໃດ ເພື່ອໃຫ້ສົມກັບການໄດ້ເກີດມາເປັນມະນຸດ ແລະ ຢ່າລືມນຳເອົາທຳມະທີ່ທ່ານໄດ້ຮູ້ຈາກພຣະທາດຫຼວງ ມານຳໃຊ້ໃຫ້ເກີດປະໂຫຍດກັບຕົວທ່ານ ຖ້າທ່ານເຮັດໄດ້ແນວນີ້ ຜູ້ຂຽນໝັ້ນໃຈວ່າ ພຣະທາດຫຼວງຈະບໍ່ເປັນພຽງສິ່ງສັກກາລະບູຊາ ແຕ່ຈະເປັນສິ່ງທີ່ສະທ້ອນ ແລະ ເຕືອນສະຕິແກ່ປວງຊົນວ່າ ທີ່ທ່ານເກີດມາຢູ່ໃນໂລກນີ້ ທ່ານໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ເປັນປະໂຫຍດແລ້ວ ຫຼື ຍັງ ?.
ໂດຍ: ພຣະ ບຸນເລີນ ມິ່ງສະໝອນ
ສູນກາງນະຄອນຫລວງ
ຕົວເມືອງໃຫມ່ທີກຳລັງສ້າງ ຂອບເຂດ ບຶງພະເທດຫລວງ ໂດຍຈະສ້າງເປັນ china town ເປັນຕົວເມືອງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ມີສິງອຳນວຍຄວາມສະດວກທຸກປະການໃຫ້ຄົນລາວໄດ້ ຊົມໃຊ້ກັນ
Saturday, November 16, 2013
Thursday, November 14, 2013
ບົດຮຽນລາຄາແພງAnnita - Bod-hian La kha Paeng [Lao Pop]
http://www.youtube.com/v/1hCVegnE7Y8?autohide=1&version=3&attribution_tag=JJ2lldAz_An7951Pyh2idw&feature=share&autoplay=1&autohide=1&showinfo=1
ຕົ້ນພໍ່ແມ່ພັນທີ່ປູກດ້ວຍແກ່ນ
ຄຳຄົ້ນຫາ: ການຄັດເລືອກພໍ່ແມ່ພັນ,ຕົ້ນພໍ່ແມ່ພັນ, ກ້າດ້ວຍແກ່ນ ພໍ່ແມ່ພັນທີ່ປູກດ້ວຍແກ່ນ
ປັດໃຈທີ່ມີອິດທິພົນຕໍ່ການໂທມງ່າ
ປັດໃຈຫລັກ ແລະ ສຳຄັນ ໃນການໂທມງ່າ ຄວນໄດ້ຄຳນື່ງເຖິງຫລາຍໆປັດໃຈ ເພື່ອໃຫ້ຜົນທີ່ອອກມາ ເປັນທີ່ຫນ້າເພິ່ງພໍໃຈ ແລະໄດ້ຮັບຜົນສູງສຸ ເຊິ່ງຂໍ້ຄວນປະຕິບັດມີດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້:
